Henrik II, car Svetog Rimskog Carstva
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
| Henrik II | |
|---|---|
 | |
| Car Svetog rimskog carstva | |
| Vladavina | 14. februar 1014. - 13. juli 1024. |
| Prethodnik | Oton III |
| Nasljednik | Konrad II |
| Krunidba | 14. februar 1014. |
| Kralj Italije | |
| Vladavina | 15. maj 1004. - 13. juli 1024. |
| Prethodnik | Oton III |
| Nasljednik | Konrad II |
| Krunidba | 15. maj 1004. |
| Kralj Njemačke | |
| Vladavina | 7. juni 1002. - 13. juli 1024. |
| Prethodnik | Oton III |
| Nasljednik | Konrad II |
| Krunidba | 7. juni 1002. |
| Vojvoda Bavarske | |
| Vladavina | 995. - 1004. |
| Prethodnik | Henrik II |
| Nasljednik | Henrik V |
| Supružnik | Kunigunda Luksemburg |
| Dinastija | Oton |
| Otac | Henrik II, vojvoda Bavarske |
| Majka | Gisela Burgundijska |
| Rođenje | 6. maj 973. Bad Abach, Vojvodstvo Bavarska, Kraljevina Njemačka, Sveto rimsko carstvo |
| Smrt | 13. juli 1024. (u 51. godini) Gottingen, Kraljevina Njemačka, Sveto rimsko carstvo |
| Mjesto sahrane | Katedrala Bamberg |
Henrik II (6. maj 973. - 13. juli 1024.), poznatiji kao Sveti Henrik, je bio car Svetog rimskog carstva od 1014. do smrti 1024. godine. Postao je kralj Njemačke nakon iznenadne smrti svog rođaka cara Otona III 1002. godine. Kao sin Bavarskog vojvode Henrika II i njegove supruge Gisele Burgundijske, Henrik II je bio praunuk njemačkog kralja Henrika I i pripadnik Otonske dinastije. Pošto se njegov otac pobunio protiv prethodna dva cara, mladi Henrik je često bio u egzilu. Nakon pronalaska utočišta u biskupiji Freising, okrenuo se Crkvi i obrazovao u školi katedrale Hildesheim. Nakon očeve smrti 995. godine, postao je vojvoda Bavarske kao Henrik IV. Kao vojvoda, pridružio se 1002. godine svom rođaku Otonu III u suzbijanju pobune protiv njegove vladavine u Italiji. Međutim, Oton III je umro od groznice, ne ostavljajući nasljednika. Nakon pobjede nad nekoliko pretendenata na prijestolje, Henrik II je krunisan za kralja Njemačke 1002. godine i za kralja Italije 1004. godine. Nakon toga, pomogao je Jaromiru, vojvodi Bohemije u borbi protiv Poljske čime je trajno uključio vojvodstvo Bohemiju u Sveto rimsko carstvo.
Za razliku od svojih prethodnika koji su bili fokusirani na Italiju, Henrik je svoju pažnju usmjerio na širenje carstva na područja sjeverno od Alpa. Zbog toga je vodio niz sukoba protiv poljskog kralja Boleslava I. Nakon toga je poslao tri ekspedicije u Italiju kako bi osigurao carsku vlast nad Apeninskim poluostrvom; dvaput kako bi suzbio secesionističke pobune i jednom kako bi osporio Bizantijsku dominaciju nad južnom Italijom. Dana 14. februara 1014. godine, papa Benedikt VIII ga je u Rimu krunisao za cara Svetog rimskog carstva. On je konsolidirao svoju moć jačajući lične i političke veze sa Rimokatoličkom crkvom. Znatno je proširio moć Otonske dinastije nakon postavljanja sveštenika na uticajna mjesta u carstvu. Darivanjem posjeda crkvi i osnivanjem novih biskupija, Henrik je ojačao carsku vladavinu širom carstva. Zbog svoje posvećenosti u podržavanju crkve, papa Eugene III ga je proglasio svecem 1146. godine. Nakon smrti, naslijedio ga je njemački plemić Konrad II, pra-praunuk cara Otona I.
Rani život
[uredi | uredi izvor]Henrik II je rođen 6. maja 973. godine, kao sin Henrika II, vojvode Bavarske i Gisele Burgundijske. Preko svog oca, bio je unuk Henrika I, vojvode Bavarske i praunuk njemačkog kralja Henrika I. Preko svoje majke, bio je unuk burgundijskog kralja Konrada I i praunuk burgundijskog kralja Rudolfa II. Njegov otac je 974. godine došao u sukob sa svojim rođakom carem Svetog rimskog carstva Otonom II zbog vlasti nad vojvodstvom Švabska. Njegov otac Henrik je tvrdio da vojvodstvo Švabska pripada njemu po rođenju, a Oton II je tvrdio da on ima pravo da imenuje vojvode po svom izboru. Nakon neuspjele pobune, Oton II ga je zatvorio u Ingelheimu. Nakon bjekstva, Henrik je ponovo digao pobunu protiv Otona II. Nakon neuspjele i druge pobune, Oton II je svrgnuo Henrika kao vojvodu Bavarske i poslao ga u izgnanstvo kod biskupa Utrechta u aprilu 978. godine. Kao posljedicu njegove pobune, car Oton II je vojvodstvu Bavarska oduzeo njene jugoistočne teritorije i formirao vojvodstvo Korušku.