Hepatoćelijski karcinom (Jetrenoćelijski rak) (Hepatom) | |
---|---|
Klasifikacija i vanjski resursi | |
ICD-10 | C22.0 |
ICD-9 | 155 |
ICD-O: | M8170/3 |
MedlinePlus | 000280 |
eMedicine | med/787 |
MeSH | D006528 |
Hepatoćelijski karcinom (HCC) je najčešći tip primarnog karcinoma jetre kod odraslih i još je najčešći uzrok smrti kod ljudi sa cirozom.[1] HCC je treći vodeći uzrok smrti od raka u svijetu.[2]
Javlja se u okruženju hronične upale jetre i najbliže je povezan s hroničnom virusnom infekcijom hepatitisa (hepatitis B ili C) ili izlaganjem toksinima kao što je alkohol, aflatoksin ili pirolizidinski alkaloidi. Određene bolesti, kao što su hemohromatoza i nedostatak afa 1-antitripsina, značajno povećavaju rizik od razvoja HCC. Metabolički sindrom i NASH također se sve više prepoznaju kao faktori rizika za HCC.[3]
Većina slučajeva HCC javlja se kod ljudi koji već imaju znakove i simptome hronične bolesti jetre. Mogu se manifestirati ili sa pogoršanjem simptoma ili mogu biti bez simptoma u vrijeme otkrivanja raka. HCC se može pokazati nespecifičnim simptomima, kao što su bol u trbuhu, mučnina, povraćanje ili osjećaj umora.[4] Neki simptomi koji su više povezani sa oboljenjem jetre uključuju žutu kožu (također nazvana žutica), oticanje abdomena zbog tečnost u trbušnoj šupljini, lahke modrice od abnormalnosti zgrušavanja krvi, gubitak apetita, nenamjeran gubitak težine, bol u trbuhu, mučnina, povraćanje ili osjećaj umora.[4]
Hepatoćelijski rak, kao i svaki drugi karcinom, nastaje kada epigenetiičke izmjene i mutacije koje utiču na ćelijske mehanizme uzrokuju da se ćelija replicira većom brzinom i/ili rezultiraju izbegavanjem ćelijskih apoptoza.[5]
Konkretno, hronične infekcije, kao što su hepatitis B i/ili C mogu pomoći u razvoju hepatoćelijskog karcinoma, tako što uzastopno uzrokuju da imunski sistem napada ćelije jetre, od kojih su neke zaraženi virusom, a drugi su samo slučajni saputnici.[6] Aktivirane upalne ćelije imunskog sistema oslobađaju slobodne radikale, kao što su reaktivne vrste kisika i reaktivne vrste dušikovog oksida, koje mogu uzrokovati oštećenje DNK i dovesti do kancerogenih genskih mutacija.[7] Reaktivne vrste kisika također uzrokuju epigenetičke promjene na mjestima popravka DNK.[8]
Iako ovaj stalni ciklus oštećenja praćen popravkom može dovesti do grešaka tokom popravljanja, što dovodi do kancerogeneze, ova hipoteza je sada primjenjivija na hepatitis C. Hronični hepatitis C uzrokuje HCC u stadiju ciroze. U hroničnom hepatitisu B, međutim, integracija virusnog genoma u inficirane ćelije može direktno inducirati neciroznu jetru da razvije HCC. Alternativno, ponovljena konzumacija velikih količina etanola može imati sličan efekt. Toksin aflatoksin određenih vrsta gljivica roda Aspergillus kancerogen je i pomaže kancerogenezu hepatoćelijskog karcinoma, nakupljanjem u jetri. Kombinovana visoka prevalencija stopa aflatoksina i hepatitisa B u okruženjima kao što su Kina i Zapadna Afrika dovela je do relativno visokih stopa ovog karcinoma u ovim regijama. Drugi virusni hepatitisi kao što je hepatitis A nemaju potencijal da postanu hronična infekcija, pa stoga nisu povezani sa HCC.[9]
Metodi dijagnoze kod HCC-a evoluirale su sa poboljšanjem medicinskog snimanja. Procjena i asimptomskih pacijenata i onih sa simptomima bolesti jetre uključuje analizu krvi i procjenu slike. Iako je historijski, da bi se dokazala dijagnoza, bila potrebna biopsija tumora, nalazi snimanja (posebno MRI) mogu biti dovoljno uvjerljivi da izbjegnu histopatološku potvrdu.[9]
Makroskopski, rak jetre izgleda kao čvorićni (nodulni) ili infiltrativni tumor. Nodulni tip može biti usamljen (velika masa) ili multipli (kada se razvije kao komplikacija ciroze). Tumorski čvorići su okrugli do ovalni, sivi ili zeleni (ako tumor proizvodi žuč), dobro ograničeni, ali nisu inkapsulirani. Difuzni tip je slabo omeđen i infiltrira portne ili jetrene vene (rijetko).[9]
Mikroskopski, četiri arhitektonska i citološka tipa (obrasca) hepatoćelijskog karcinoma su: fibrolamelni, pseudožljezdani (adenoid), pleomorfni (gigantske ćelije) i prozirnoćelijski. U dobro diferenciranim oblicima, tumorske ćelije nalikuju hepatocitima, formiraju trabekule, vrpce i gnijezda i u citoplazmi mogu sadržavati žučni pigment. U slabo diferenciranim oblicima, maligne epitelne ćelije su diskohezivne, pleomorfne, anaplazijske i gigantske. Tumor ima oskudnu stromu i centralnu nekrozu zbog slabe vaskularizacije.[10] Također je opisdan i peti oblik – limfoepiteliomoliki hepatocćelijski karcinom.[11][12]
Na prognozu HCC-a utječe stepenovanje tumora i funkcija jetre na stadije, zbog posljedica ciroze jetre.[13]
Dostupne su brojne klasifikacije stadija za HCC; međutim, zbog jedinstvene prirode karcinoma da u potpunosti obuhvati sve karakteristike koje utiču na kategorizaciju HCC-a, sistem klasifikacije treba da uključi veličinu i broj tumora, prisustvo vaskularne invazije i vanjetrenog širenja, funkciju jetre (nivoe serumskog bilirubina i albumin, prisustvo peritoneumske tečnosti i portne hipertenzije) i opće zdravstveno stanje pacijenta (definisano ECOG klasifikacijom i prisustvom simptoma).[13]
Od svih dostupnih sistema klasifikacije stadija, klasifikacija Klinike u Barceloni obuhvata sva gore navedena obilježja . Ova klasifikacija stadija može se koristiti za izbor ljudi za liječenje.[14]
Stadij | Opis | Child-Pughova klasa | ECOG status performansi |
---|---|---|---|
0 (Vrlo ran stadij) | Pojedinačni čvorići, < 3 cm | A | 0 |
A (Rani stadij) | 1–3 Čvorića, svi < 3 cm | A ili B | |
B (Intermedijarni stadij) | Multičvorićni tumor | ||
C (Uznapredovali stadij) | Invazija portnih sudova i vanjetreno širenje | 1 ili 2 | |
D (Terminalni stadij) | Teško oštećenje jetre | C | 3 ili 4 |
Važne karakteristike koje usmjeravaju tretman uključuju:
Najbolji metod snimanja za otkrivanje prisustva tumorske kapsule je magnetna rezonansa.
Najčešća mjesta metastaza su pluća, trbušni limfni čvorovi i kost.[18]
Liječenje jetrenoćelijskog karcinoma ovisi o stadiju bolesti, vjerovatnoći da će osoba tolerirati operaciju i dostupnosti transplantacije jetre:
Loko-regionalna terapija (također se naziva terapija usmjerena na jetru) odnosi se na bilo koju od nekoliko minimalno invazivnih tehnika liječenja za fokusiranje na HCC unutar jetre. Ove procedure su alternative operaciji i mogu se razmotriti u kombinaciji s drugim strategijama, kao što je kasnija transplantacija jetre.[20]
Uobičajeni ishod je loš jer se samo 10–20% hepatoćelijskih karcinoma može u potpunosti ukloniti operacijom. Ako se rak ne može u potpunosti ukloniti, bolest je obično smrtonosna u roku od 3–6 mjeseci.[21]
HCC je jedan od najčešćih tumora širom svijeta. Epidemiološki podaci o HCC pokazuje dva glavna obrasca, jedan u Sjevernoj Americi i Zapadnoj Evropi i drugi u nezapadnim zemljama, poput onih u podsaharskoj Africi, Centralnoj i Jugoistočnoj Aziji i Amazonskom bazenu. Muškarci obično obolijevaju češće nego žene, a najčešće se javlja u dobi između 30 i 50 godina,[24] Širom svijeta, jetrenoćelijski karcinom uzrokuje 662.000 smrti godišnje,[25] od kojih je otprilike polovina njih u Kini.