Hipersenzitivnost
Oblast: Imunologija | |
---|---|
Klasifikacija i vanjski resursi | |
ICD-10 | T78.4 |
ICD-9 | 995.3 |
DiseasesDB | 28827 |
MeSH | D006967 |
Hipersenzitivnost ili hipersenzitivna reakcija ili netolerancija (intolerancija) odnosi se na neželjene reakcije normalnog imunskog sistema, uključujući alergije i autoimunost. Obično se nazivaju prekomjernim reakcijama imunskog sistema, koje mogu biti štetne, neudobne ili povremeno fatalne. Reakcije preosjetljivosti zahtijevaju preosjetljivost (imuno) stanja domaćina. Razvrstane su u četiri grupe nakon prijedloga P. G. H. Gella i Robina Coombsa 1963. godine.[1]
Tip | Alternativni nazivi | Antitijela ili ćelijski medijatori | Imunska reakcija | Često spominjani poremećaji |
---|---|---|---|---|
I |
|
Brzi odgovor IgE koji se javlja u nekoliko minuta, a ne u više sati ili dana. Slobodni antigeni umrežavaju IgE na mastocitima i bazofilima, što uzrokuje oslobađanje vazoaktivne biomolekule. Testiranje se može obaviti testom kože na specifične IgE.[2] | ||
II | Antitijeli (IgM ili IgG) veže se antigenom na ciljanu ćeliju, koja je zapravo ćelija domaćina koju imunski sistem doživljava kao stranu, što dovodi do uništavanja ćelija putem MAC. Testiranje uključuje i direktno i indirektno Coombsov test.[3] | |||
III |
|
Antitijelo (IgG) veže se za rastvorljivi antigen, tvoreći cirkulirajući imunski kompleks. To se često taloži u zidovima žila zglobova i bubrega, što pokreće lokalnu upalnu reakciju.[4] | ||
IV |
|
Ćelije | T-pomoćne ćelije (konkretno, Th1 ćelije) aktiviraju se ćelije koje predstavljaju antigen. Kad se antigen ponovno u budućnosti predstavi, memorijske Th1-ćelije aktivirat će makrofage i izazvati upalni odgovor. To na kraju može dovesti do oštećenja tkiva.[5] |
|
V |
|
Ovo je dodatni tip koji se ponekad (posebno u Velikoj Britaniji) koristi kao razlikovanje od tipa 2.[7] Umjesto da se vežu za ćelijske površine, antitela prepoznaju i vežu se na ćelijsku površinu receptora, što ili sprečava namjeravano vezanje liganda s receptorom ili oponaša efekte liganda, tako ometajući ćelijsku signalizaciju. Neki klinički primeri su:
Upotreba termina tip 5 je rijetka. Ovi se poremećaji češće klasificiraju kao tip 2, iako su ponekad posebno odvojeni u svoju potkategoriju tipa 2.
|chapterurl=
(pomoć)