Hromatinska imunoprecipitacija

Radni tok čipovanog sekvenciranja

Hromatinska imunoprecipitacija (ChIP) je tip imunoprecipitacijske eksperimentalne tehnike koja se koristi za istraživanje interakcije između proteina i DNK u ćeliji. Cilj mu je utvrditi da li su specifični proteini povezani sa specifičnim genomskim regijama, kao što su transkripcijski faktori na promotoru ili druga mjesta vezanja DNK, i eventualno definiranje cistrona. ChIP takođe ima za cilj da odredi specifičnu lokaciju u genomu sa kojom su povezane različite histonske modifikacije, što ukazuje na cilj modifikatora histona.[1] ChIP je ključan za napredak u polju epigenomike i učenje više o epigenetičkim fenomenima.[2]

Ukratko, konvencijski metod je sljedeći:

  1. DNK i povezani proteini na hromatinu u živim ćelijama ili tkivima su umreženi (ovaj korak je izostavljen u Native ChIP).
  2. Kompleksi DNK-protein (hromatin-protein) se zatim režu u fragmenate DNK od ~500 bp sonifikacijom ili digestijom pomoću nukleaza.
  3. Unakrsno povezani fragmenti DNK povezani sa proteinom(ima) od interesa se selektivno imunoprecipitiraju iz ćelijskih ostataka koristeći odgovarajuće antitijelo specifično za protein.
  4. Povezani fragmenti DNK se pročišćavaju i određuje se njihova sekvenca. Obogaćivanje specifičnih DNK sekvenci predstavlja regione na genomu sa kojima je protein od interesa povezan "in vivo".

Tipovi ChIP

[uredi | uredi izvor]

Postoje uglavnom dva tipa ChIP-a, koje se prvenstveno razlikuju u početnoj pripremi hromatina. Prvi koristi reverzibilno unakrsno-vezani hromatin srezan pomoću sonikacije koji se zove umreženi ChIP (XChIP). Nativni ChIP (NChIP) koristi prirodni hromatin srezan putem mikrokokusne nukleazne razgradnje.

Umreženo vezani ChIP (XChIP)

[uredi | uredi izvor]

Umreženi ChIP je uglavnom prikladan za mapiranje DNK mete transkripcijskih faktora ili drugih proteina povezanih s hromatinom i koristi reverzibilno unakrsno-povezani hromatin kao početni materijal. Sredstvo za reverzibilno umrežavanje može biti formaldehid[3] ili UV svjetlost.[4] Zatim se umreženi hromatin obično reže ultrazvukom, dajući fragmente dužine 300–1000 baznih parova (bp). Za smicanje hromatina korišteno je blago formaldehidno umrežavanje, praćeno digestijom puten nukleaza.[5] Fragmenti hromatina od 400 – 500 bp pokazali su se pogodnim za ChIP testove jer pokrivaju dva do tri nukleosoma.

Ćelijski ostaci u pomaknutom lizatu se zatim uklanjaju sedimentacijom i kompleksi protein-DNK se selektivno imunoprecipitiraju upotrebom specifičnih antitijela na protein(e) od interesa. Antitijela se obično spajaju na agarozu, sefarozu ili magnetne kuglice. Alternativno, kompleksi hromatin-antitijelo mogu se selektivno zadržati i eluirati inertnim polimernim diskovima.[6][7] Imunoprecipitirani kompleksi (tj. kompleks zrna–antitijelo–protein–ciljna sekvenca DNK) se zatim sakupljaju i ispiru kako bi se uklonio nespecifično vezani hromatin, preokreće se protein–DNK unakrsna veza i proteini se uklanjaju probavom proteinazom K. Verzija proteina od interesa sa oznakom epitopa ili biotinilacija in vivo[8] mogu se koristiti umjesto antitijela na nativni protein od interesa.

DNK povezana s kompleksom se zatim pročišćava i identificira lančanom reakcijom polimeraze (PCR), mikronizovima (čIp-na-čip), molekulskim kloniranjem i sekvenciranjem ili direktnim visooprotočno sekvenciranje

Nativni ChIP (NChIP)

[uredi | uredi izvor]

Nativni ChIP je uglavnom pogodan za mapiranje DNK mete histonskih modifikatora. Općenito, prirodni hromatin se koristi kao početni hromatin. Dok se histoni omotaju oko DNK i formiraju nukleosome, oni su prirodno povezani. Zatim se hromatin smješta razgradnjom mikrokoknih nukleaza, koje cijepaju DNK po dužini povezivača, ostavljajući nukleosome netaknutim i osiguravajući fragmente DNK dužine od jednog (200bp) do pet nukleosoma (1000bp). Nakon toga, metode slične XChIP-u koriste se za čišćenje ćelijskih ostataka, imunoprecipitaciju proteina od interesa, uklanjanje proteina iz imunoprecipitiranog kompleksa i pročišćavanje i analizu DNK povezane s kompleksom.

Tabela 1: Prednosti i nedostaci NChIP i XChIP

XChIP NChIP
Prednosti Pogodno za faktore transkripcije ili bilo koje druge proteine povezane s hromatinom koji se slabo vezuju.
Primjenjivo na sve organizme gdje je prirodni protein teško pripremiti 		Testabilna specifičnost antitela
Bolja specifičnost antitijela kao ciljni protein prirodno netaknut

Bolja efikasnost oporavka hromatina i proteina zbog bolje specifičnosti antitijela

Nedostaci Neefikasan oporavak hromatina zbog poremećaja epitopa ciljnog proteina antitijela
Može uzrokovati lažno pozitivan rezultat zbog fiksacije prolaznih proteina na hromatin
Širok raspon veličine smicanja hromatina zbog nasumičnih rezova ultrazvukom. 		Obično nije prikladno za nehistonske proteine
Nukleosomi se mogu preurediti tokom probave

Ograničenja

[uredi | uredi izvor]
  • Testovi velikih razmjera koji koriste ChIP su izazovni uz korištenje intaktnih modelnih organizama. To je zato što se za svaki TF moraju generirati antitijela ili, alternativno, moraju se proizvesti transgeni modelni organizmi koji eksprimiraju TF označene epitopom.
  • Istraživači koji proučavaju diferencijalne obrasce ekspresije gena u malim organizmima takođe se suočavaju sa problemima jer se geni eksprimiraju na niskim nivoima, u malom broju ćelija, u uskom vremenskom prozoru.
  • ChIP eksperimenti ne mogu razlikovati različite TF izoforme (Izoforma proteina).

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Collas, Philippe. (januar 2010). "The Current State of Chromatin Immunoprecipitation". Molecular Biotechnology. 45 (1): 87–100. doi:10.1007/s12033-009-9239-8. PMID 20077036. S2CID 24225210.
  2. ^ Rosenfeld, John M; Cooke, Tracy; Li, Zirong; Saito, Kan; Taganov, Konstantin; Thyagarajan, Bhaskar; Solache, Alejandra (mart 2013). "Systematic optimization of parameters involved in preparation of chromatin and chromatin immunoprecipitation (ChIP) workflow". Epigenetics & Chromatin (jezik: engleski). 6 (S1): P122, 1756–8935–6-S1-P122. doi:10.1186/1756-8935-6-S1-P122. ISSN 1756-8935. PMC 3620580.
  3. ^ Jackson, Vaughn (novembar 1978). "Studies on histone organization in the nucleosome using formaldehyde as a reversible cross-linking agent". Cell. 15 (3): 945–54. doi:10.1016/0092-8674(78)90278-7. PMID 569554. S2CID 25169609.
  4. ^ Gilmour DS, Lis JT (august 1985). "In vivo interactions of RNA polymerase II with genes of Drosophila melanogaster". Molecular and Cellular Biology. 5 (8): 2009–18. doi:10.1128/mcb.5.8.2009. PMC 366919. PMID 3018544.
  5. ^ Bauer UM, Daujat S, Nielsen SJ, Nightingale K, Kouzarides T (januar 2002). "Methylation at arginine 17 of histone H3 is linked to gene activation". EMBO Reports. 3 (1): 39–44. doi:10.1093/embo-reports/kvf013. PMC 1083932. PMID 11751582.
  6. ^ Beynon, Amy L.; Parkes, Lindsay J.; Turner, Matthew L.; Knight, Steve; Conlan, Steve; Francis, Lewis; Stocks, Ben (septembar 2014). "Chromatrap® 96: a new solid-state platform for high-throughput ChIP". Nature Methods (jezik: engleski). 11 (9): i–ii. doi:10.1038/nmeth.f.372. ISSN 1548-7091.
  7. ^ "Chromatrap".Revolutionary solid state platform for chromatin immunopreciptation.
  8. ^ Viens A; et al. (2004). "Use of protein biotinylation in vivo for chromatin immunoprecipitation". Analytical Biochemistry. 325 (1): 68–76. doi:10.1016/j.ab.2003.10.015. PMID 14715286.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
Commons logo
Commons logo
Commons ima datoteke na temu: Hromatinska imunoprecipitacija


Šablon:Imunološke tehnike i testovi

Radni tok čipovanog sekvenciranja

Hromatinska Imunoprecipitacija (ChIP) je tip imunoprecipitacija imunoprecipitacijske eksperimentalne tehnike koja se koristi za istraživanje interakcije između proteina i DNK u ćeliji. Cilj mu je utvrditi da li su specifični proteini povezani sa specifičnim genomskim regijama, kao što su transkripcijski faktori na promotoru ili druga mjesta vezanja DNK, i eventualno definiranje cistrona. ChIP takođe ima za cilj da odredi specifičnu lokaciju u genomu sa kojom su povezane različite histonske modifikacije, što ukazuje na cilj modifikatora histona.[1] ChIP je ključan za napredak u polju epigenomike i učenje više o epigenetičkim fenomenima.[2]

Ukratko, konvencijski metod je sljedeći:

  1. DNK i povezani proteini na hromatinu u živim ćelijama ili tkivima su umreženi (ovaj korak je izostavljen u Native ChIP).
  2. Kompleksi DNK-protein (hromatin-protein) se zatim režu u fragmenate DNK od ~500 bp sonifikacijom ili digestijom pomoću nukleaza.
  3. Unakrsno povezani fragmenti DNK povezani sa proteinom(ima) od interesa se selektivno imunoprecipitiraju iz ćelijskih ostataka koristeći odgovarajuće antitijelo specifično za protein.
  4. Povezani fragmenti DNK se pročišćavaju i određuje se njihova sekvenca. Obogaćivanje specifičnih DNK sekvenci predstavlja regione na genomu sa kojima je protein od interesa povezan "in vivo".

Tipovi ChIP

[uredi | uredi izvor]

Postoje uglavnom dva tipa ChIP-a, koje se prvenstveno razlikuju u početnoj pripremi hromatina. Prvi koristi reverzibilno unakrsno-vezani hromatin srezan pomoću sonikacije koji se zove umreženi ChIP (XChIP). Nativni ChIP (NChIP) koristi prirodni hromatin srezan putem mikrokokusne nukleazne razgradnje.

Umreženo vezani ChIP (XChIP)

[uredi | uredi izvor]

Umreženi ChIP je uglavnom prikladan za mapiranje DNK mete transkripcijskih faktora ili drugih proteina povezanih s hromatinom i koristi reverzibilno unakrsno-povezani hromatin kao početni materijal. Sredstvo za reverzibilno umrežavanje može biti formaldehid[3] ili UV svjetlost.[4] Zatim se umreženi hromatin obično reže ultrazvukom, dajući fragmente dužine 300–1000 baznih parova (bp). Za smicanje hromatina korišteno je blago formaldehidno umrežavanje, praćeno digestijom puten nukleaza.[5] Fragmenti hromatina od 400 – 500 bp pokazali su se pogodnim za ChIP testove jer pokrivaju dva do tri nukleosoma.

Ćelijski ostaci u pomaknutom lizatu se zatim uklanjaju sedimentacijom i kompleksi protein-DNK se selektivno imunoprecipitiraju upotrebom specifičnih antitijela na protein(e) od interesa. Antitijela se obično spajaju na agarozu, sefarozu ili magnetne kuglice. Alternativno, kompleksi hromatin-antitijelo mogu se selektivno zadržati i eluirati inertnim polimernim diskovima.[6][7] Imunoprecipitirani kompleksi (tj. kompleks zrna–antitijelo–protein–ciljna sekvenca DNK) se zatim sakupljaju i ispiru kako bi se uklonio nespecifično vezani hromatin, preokreće se protein–DNK unakrsna veza i proteini se uklanjaju probavom proteinazom K. Verzija proteina od interesa sa oznakom epitopa ili biotinilacija in vivo[8] mogu se koristiti umjesto antitijela na nativni protein od interesa.

DNK povezana s kompleksom se zatim pročišćava i identificira lančanom reakcijom polimeraze (PCR), mikronizovima (čIp-na-čip), molekulskim kloniranjem i sekvenciranjem ili direktnim visooprotočno sekvenciranje

Nativni ChIP (NChIP)

[uredi | uredi izvor]

Nativni ChIP je uglavnom pogodan za mapiranje DNK mete histonskih modifikatora. Općenito, prirodni hromatin se koristi kao početni hromatin. Dok se histoni omotaju oko DNK i formiraju nukleosome, oni su prirodno povezani. Zatim se hromatin smješta razgradnjom mikrokoknih nukleaza, koje cijepaju DNK po dužini povezivača, ostavljajući nukleosome netaknutim i osiguravajući fragmente DNK dužine od jednog (200bp) do pet nukleosoma (1000bp). Nakon toga, metode slične XChIP-u koriste se za čišćenje ćelijskih ostataka, imunoprecipitaciju proteina od interesa, uklanjanje proteina iz imunoprecipitiranog kompleksa i pročišćavanje i analizu DNK povezane s kompleksom.

Tabela 1 Prednosti i nedostaci NChIP i XChIP

XChIP NChIP
Prednosti Pogodno za faktore transkripcije ili bilo koje druge proteine povezane s hromatinom koji se slabo vezuju.
Primjenjivo na sve organizme gdje je prirodni protein teško pripremiti 		Testabilna specifičnost antitela
Bolja specifičnost antitijela kao ciljni protein prirodno netaknut

Bolja efikasnost oporavka hromatina i proteina zbog bolje specifičnosti antitijela

Nedostaci Neefikasan oporavak hromatina zbog poremećaja epitopa ciljnog proteina antitijela
Može uzrokovati lažno pozitivan rezultat zbog fiksacije prolaznih proteina na hromatin
Širok raspon veličine smicanja hromatina zbog nasumičnih rezova ultrazvukom. 		Obično nije prikladno za nehistonske proteine
Nukleosomi se mogu preurediti tokom probave

Ograničenja

[uredi | uredi izvor]
  • Testovi velikih razmjera koji koriste ChIP su izazovni uz korištenje intaktnih modelnih organizama. To je zato što se za svaki TF moraju generirati antitijela ili, alternativno, moraju se proizvesti transgeni modelni organizmi koji eksprimiraju TF označene epitopom.
  • Istraživači koji proučavaju diferencijalne obrasce ekspresije gena u malim organizmima takođe se suočavaju sa problemima jer se geni eksprimiraju na niskim nivoima, u malom broju ćelija, u uskom vremenskom prozoru.
  • ChIP eksperimenti ne mogu razlikovati različite TF izoforme (Izoforma proteina).

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Collas, Philippe. (januar 2010). "The Current State of Chromatin Immunoprecipitation". Molecular Biotechnology. 45 (1): 87–100. doi:10.1007/s12033-009-9239-8. PMID 20077036. S2CID 24225210.
  2. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom Rosenfeld P122, 1756–8935–6-S1-P122
  3. ^ Jackson, Vaughn (novembar 1978). "Studies on histone organization in the nucleosome using formaldehyde as a reversible cross-linking agent". Cell. 15 (3): 945–54. doi:10.1016/0092-8674(78)90278-7. PMID 569554. S2CID 25169609.
  4. ^ Gilmour DS, Lis JT (august 1985). "In vivo interactions of RNA polymerase II with genes of Drosophila melanogaster". Molecular and Cellular Biology. 5 (8): 2009–18. doi:10.1128/mcb.5.8.2009. PMC 366919. PMID 3018544.
  5. ^ Bauer UM, Daujat S, Nielsen SJ, Nightingale K, Kouzarides T (januar 2002). "Methylation at arginine 17 of histone H3 is linked to gene activation". EMBO Reports. 3 (1): 39–44. doi:10.1093/embo-reports/kvf013. PMC 1083932. PMID 11751582.
  6. ^ Beynon, Amy L.; Parkes, Lindsay J.; Turner, Matthew L.; Knight, Steve; Conlan, Steve; Francis, Lewis; Stocks, Ben (septembar 2014). "Chromatrap® 96: a new solid-state platform for high-throughput ChIP". Nature Methods (jezik: engleski). 11 (9): i–ii. doi:10.1038/nmeth.f.372. ISSN 1548-7091.
  7. ^ "Chromatrap".Revolutionary solid state platform for chromatin immunopreciptation.
  8. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom Viens A 2004 68–76

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
Commons logo
Commons logo
Commons ima datoteke na temu: Hromatinska imunoprecipitacija


Šablon:Imunološke tehnike i testovi

Radni tok čipovanog sekvenciranja

Hromatinska Imunoprecipitacija (ChIP) je tip imunoprecipitacija imunoprecipitacijske eksperimentalne tehnike koja se koristi za istraživanje interakcije između proteina i DNK u ćeliji. Cilj mu je utvrditi da li su specifični proteini povezani sa specifičnim genomskim regijama, kao što su transkripcijski faktori na promotoru ili druga mjesta vezanja DNK, i eventualno definiranje cistrona. ChIP takođe ima za cilj da odredi specifičnu lokaciju u genomu sa kojom su povezane različite histonske modifikacije, što ukazuje na cilj modifikatora histona.[1] ChIP je ključan za napredak u polju epigenomike i učenje više o epigenetičkim fenomenima.[2]

Ukratko, konvencijski metod je sljedeći:

  1. DNK i povezani proteini na hromatinu u živim ćelijama ili tkivima su umreženi (ovaj korak je izostavljen u Native ChIP).
  2. Kompleksi DNK-protein (hromatin-protein) se zatim režu u fragmenate DNK od ~500 bp sonifikacijom ili digestijom pomoću nukleaza.
  3. Unakrsno povezani fragmenti DNK povezani sa proteinom(ima) od interesa se selektivno imunoprecipitiraju iz ćelijskih ostataka koristeći odgovarajuće antitijelo specifično za protein.
  4. Povezani fragmenti DNK se pročišćavaju i određuje se njihova sekvenca. Obogaćivanje specifičnih DNK sekvenci predstavlja regione na genomu sa kojima je protein od interesa povezan "in vivo".

Tipovi ChIP

[uredi | uredi izvor]

Postoje uglavnom dva tipa ChIP-a, koje se prvenstveno razlikuju u početnoj pripremi hromatina. Prvi koristi reverzibilno unakrsno-vezani hromatin srezan pomoću sonikacije koji se zove umreženi ChIP (XChIP). Nativni ChIP (NChIP) koristi prirodni hromatin srezan putem mikrokokusne nukleazne razgradnje.

Umreženo vezani ChIP (XChIP)

[uredi | uredi izvor]

Umreženi ChIP je uglavnom prikladan za mapiranje DNK mete transkripcijskih faktora ili drugih proteina povezanih s hromatinom i koristi reverzibilno unakrsno-povezani hromatin kao početni materijal. Sredstvo za reverzibilno umrežavanje može biti formaldehid[3] ili UV svjetlost.[4] Zatim se umreženi hromatin obično reže ultrazvukom, dajući fragmente dužine 300–1000 baznih parova (bp). Za smicanje hromatina korišteno je blago formaldehidno umrežavanje, praćeno digestijom puten nukleaza.[5] Fragmenti hromatina od 400 – 500 bp pokazali su se pogodnim za ChIP testove jer pokrivaju dva do tri nukleosoma.

Ćelijski ostaci u pomaknutom lizatu se zatim uklanjaju sedimentacijom i kompleksi protein-DNK se selektivno imunoprecipitiraju upotrebom specifičnih antitijela na protein(e) od interesa. Antitijela se obično spajaju na agarozu, sefarozu ili magnetne kuglice. Alternativno, kompleksi hromatin-antitijelo mogu se selektivno zadržati i eluirati inertnim polimernim diskovima.[6][7] Imunoprecipitirani kompleksi (tj. kompleks zrna–antitijelo–protein–ciljna sekvenca DNK) se zatim sakupljaju i ispiru kako bi se uklonio nespecifično vezani hromatin, preokreće se protein–DNK unakrsna veza i proteini se uklanjaju probavom proteinazom K. Verzija proteina od interesa sa oznakom epitopa ili biotinilacija in vivo[8] mogu se koristiti umjesto antitijela na nativni protein od interesa.

DNK povezana s kompleksom se zatim pročišćava i identificira lančanom reakcijom polimeraze (PCR), mikronizovima (čIp-na-čip), molekulskim kloniranjem i sekvenciranjem ili direktnim visooprotočno sekvenciranje

Nativni ChIP (NChIP)

[uredi | uredi izvor]

Nativni ChIP je uglavnom pogodan za mapiranje DNK mete histonskih modifikatora. Općenito, prirodni hromatin se koristi kao početni hromatin. Dok se histoni omotaju oko DNK i formiraju nukleosome, oni su prirodno povezani. Zatim se hromatin smješta razgradnjom mikrokoknih nukleaza, koje cijepaju DNK po dužini povezivača, ostavljajući nukleosome netaknutim i osiguravajući fragmente DNK dužine od jednog (200bp) do pet nukleosoma (1000bp). Nakon toga, metode slične XChIP-u koriste se za čišćenje ćelijskih ostataka, imunoprecipitaciju proteina od interesa, uklanjanje proteina iz imunoprecipitiranog kompleksa i pročišćavanje i analizu DNK povezane s kompleksom.

Tabela 1 Prednosti i nedostaci NChIP i XChIP

XChIP NChIP
Prednosti Pogodno za faktore transkripcije ili bilo koje druge proteine povezane s hromatinom koji se slabo vezuju.
Primjenjivo na sve organizme gdje je prirodni protein teško pripremiti 		Testabilna specifičnost antitela
Bolja specifičnost antitijela kao ciljni protein prirodno netaknut

Bolja efikasnost oporavka hromatina i proteina zbog bolje specifičnosti antitijela

Nedostaci Neefikasan oporavak hromatina zbog poremećaja epitopa ciljnog proteina antitijela
Može uzrokovati lažno pozitivan rezultat zbog fiksacije prolaznih proteina na hromatin
Širok raspon veličine smicanja hromatina zbog nasumičnih rezova ultrazvukom. 		Obično nije prikladno za nehistonske proteine
Nukleosomi se mogu preurediti tokom probave

Ograničenja

[uredi | uredi izvor]
  • Testovi velikih razmjera koji koriste ChIP su izazovni uz korištenje intaktnih modelnih organizama. To je zato što se za svaki TF moraju generirati antitijela ili, alternativno, moraju se proizvesti transgeni modelni organizmi koji eksprimiraju TF označene epitopom.
  • Istraživači koji proučavaju diferencijalne obrasce ekspresije gena u malim organizmima takođe se suočavaju sa problemima jer se geni eksprimiraju na niskim nivoima, u malom broju ćelija, u uskom vremenskom prozoru.
  • ChIP eksperimenti ne mogu razlikovati različite TF izoforme (Izoforma proteina).

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Collas, Philippe. (januar 2010). "The Current State of Chromatin Immunoprecipitation". Molecular Biotechnology. 45 (1): 87–100. doi:10.1007/s12033-009-9239-8. PMID 20077036. S2CID 24225210.
  2. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom Rosenfeld P122, 1756–8935–6-S1-P122
  3. ^ Jackson, Vaughn (novembar 1978). "Studies on histone organization in the nucleosome using formaldehyde as a reversible cross-linking agent". Cell. 15 (3): 945–54. doi:10.1016/0092-8674(78)90278-7. PMID 569554. S2CID 25169609.
  4. ^ Gilmour DS, Lis JT (august 1985). "In vivo interactions of RNA polymerase II with genes of Drosophila melanogaster". Molecular and Cellular Biology. 5 (8): 2009–18. doi:10.1128/mcb.5.8.2009. PMC 366919. PMID 3018544.
  5. ^ Bauer UM, Daujat S, Nielsen SJ, Nightingale K, Kouzarides T (januar 2002). "Methylation at arginine 17 of histone H3 is linked to gene activation". EMBO Reports. 3 (1): 39–44. doi:10.1093/embo-reports/kvf013. PMC 1083932. PMID 11751582.
  6. ^ Beynon, Amy L.; Parkes, Lindsay J.; Turner, Matthew L.; Knight, Steve; Conlan, Steve; Francis, Lewis; Stocks, Ben (septembar 2014). "Chromatrap® 96: a new solid-state platform for high-throughput ChIP". Nature Methods (jezik: engleski). 11 (9): i–ii. doi:10.1038/nmeth.f.372. ISSN 1548-7091.
  7. ^ "Chromatrap".Revolutionary solid state platform for chromatin immunopreciptation.
  8. ^ Greška kod citiranja: Nevaljana oznaka <ref>; nije naveden tekst za reference s imenom Viens A 2004 68–76

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
Commons logo
Commons logo
Commons ima datoteke na temu: Hromatinska imunoprecipitacija


Šablon:Imunološke tehnike i testovi