Kateholaminska polimorfna komorska tahikardija | |
---|---|
Drugi nazivi | CPVT, Kateholaminska polimorfna ventrikulska tahikardija |
Dvosmjerna komorska tahikardija u bolesnika s CPVT | |
Specijalnost | Kardiologija |
Simptomi | Zamračenja, iznenadna srčana smrt[1] |
Uzroci | Genetički |
Faktori rizika | Porodična anamneza |
Dijagnostička metoda | Elektrokardiogram (EKG), genetičko testiranje, provokacija adrenalina, testiranje vježbanjem[1] |
Diferencijalna dijagnoza | Sindrom dugog QT, Brugadaov sindrom, Andersen-Tawilov sindrom, Sindrom rane repolarizacije |
Tretman | Izbjegavanje napornog vježbanja, lijekova, implantabilni kardioverter-defibrilator[2] |
Prognoza | 13-20% aritmija opasnih po život tokom 7-8 godina[3] |
Frekvencija | 1:10.000[4] |
Kateholaminska polimorfna komorska tahikardija (CPVT) je nasljedni genetički poremećaj koji predisponira oboljele na potencijalno po život opasne abnormalne srčane ritmove ili aritmije. Aritmije koje se vide kod CPVT-a obično se javljaju tokom vježbanja ili u vrijeme emocijskog stresa, i klasično imaju oblik dvosmjerne komorske tahikardije ili komorske fibrilacije. Oni koji su pogođeni mogu biti asimptomski, ali također mogu doživjeti zamračenje ili čak iznenadnu srčanu smtrt.
CPVT je uzrokovan genetikčkim mutacijama koje utiču na proteine koji regulišu koncentraciju kalcija unutar ćelija srčanog mišića. Najčešće identifikovani gen je RYR2, koji kodira protein uključen u ionski kanal poznat kao rijanodinski receptor; ovaj kanal oslobađa kalcij iz unutrašnjeg ćelijskog skladišta kalcija, sarkoplazmatskog retikuluma, tokom svakog srčanog otkucaja.
CPVT se često dijagnosticira na osnovu EKG-a snimljenog tokom testa tolerancije opterećenja, ali se može dijagnosticirati i genetskim testiranjem. Stanje se liječi lijekovima uključujući blokatore beta-adrenoceptora ili flecainida, ili hirurškim zahvatima uključujući simpatičku denervaciju i implantaciju defibrilatora. Smatra se da pogađa čak jednu od deset hiljada ljudi i procjenjuje se da uzrokuje 15% svih neobjašnjivih iznenadnih srčanih smrti kod mladih ljudi. Stanje je prvi put definisano 1978,[5] a genetička osnovna opisana je 2001,[6]
Iako osobe sa CPVT možda neće imati nikakve simptome, najčešće prijavljeni simptomi su nesvjestica ili iznenadni gubitak svijesti, koji se naziva sinkopa.[1] Ove nesvjestice se često javljaju tokom vježbanja ili kao odgovor na emocijski stres – situacije u kojima se hemijski prenositelji poznati kao kateholamini, kao što je adrenalin, oslobađaju unutar tijela. Zamračenje se može pogrešno protumačiti kao uzrokovano jednostavnom nesvjesticom ili epilepsijom, što često dovodi do kašnjenja u postizanju ispravne dijagnoze.[7] Kod trećine oboljelih, prva manifestacija bolesti može biti srčani zastoj, što može dovesti do iznenadne smrti.[8] Ovo se može dogoditi kod vrlo male djece, manifestirajući se kao sindrom iznenadne smrti dojenčadi ili 'smrt u krevetiću'.[1] Otprilike 30% onih sa CPVT-om imat će člana porodice koji je doživio nesvjestice, napade ili iznenadnu smrt kao odgovor na vježbanje ili stres.
Kod onih sa CPVT-om oslobađanje kateholamina može dovesti do abnormalnog srčanog ritma ili aritmije poznate kao komorska tahikardija.[4] Ventrikularna tahikardija može imati karakterističan oblik poznata kao dvosmjerna ventrikularna tahikardija. Ovaj oblik ventrikularne tahikardije javlja se relativno rijetko, ali ako se vidi ukazuje na osnovnu dijagnozu CPVT-a ili srodnog stanja zvanog Andersen-Tawilov sindrom.[8][9] Ove ventrikulske aritmije u nekim slučajevima prestaju same od sebe, uzrokujući zamračenje od kojeg se osoba potom oporavlja. Međutim, ako se abnormalni srčani ritam nastavi, može se degenerirati u opasniju aritmiju poznatu kao komorska fibrilacija koja uzrokuje srčani zastoj i, ako se ne liječi, iznenadnu smrt.
Obično postoji vrlo malo abnormalnih znakova na kliničkom pregledu kod osoba sa CPVT. Međutim, oni sa CPVT-om mogu razviti manje ozbiljan poremećaj srčanog ritma koji se naziva pretkomorska fibrilacija, koji se može otkriti pregledom kao nepravilan puls. Nadalje, otprilike 20% onih sa CPVT-om imaju sporo mirovanje srčanih otkucaja poznato kao sinusna bradikardija.
Tip | OMIM | Gen | Lokus | Nasljeđivanje | Napomena |
---|---|---|---|---|---|
CPVT1 | OMIM: 604772 | RYR2 | 1q42.1-q43 | Autosomno dominantno (AD) | Rijanodinski receptor— oslobađa kalcij iz sarkoplazmatskog retikuluma |
CPVT2 | OMIM: 611938 | CASQ2 | 1p13.3-p11 | Autosomno recesivno (AR) | Kalsekvestrin—kalcijev pufer unutar sarkoplazmatskog retikuluma [8] |
CPVT3 | OMIM: 614021 | TECRL | 7p22-p14 | AR | Protein sličan trans-2,3-enoil-CoA reduktazi – u interakciji s rijanodinskim receptorima i kalsekvestrinom |
CPVT4 | OMIM: 614916 | CALM1 | 14q32.11 | AD | Kalmodulin— stabilizuje rijanodinske receptore |
CPVT5 | OMIM: 615441 | TRDN | 6q22.31 | AR | Triadin—formira kompleks sa kalsekvestrinom za interakciju sa rijanodinskim receptorima |
CPVT može biti uzrokovan mutacijama u nekoliko gena, od kojih su svi odgovorni za regulaciju koncentracije kalcija u ćelijama srčanog mišića. Najčešće identificirana genetićka mutacija u CPVT-u je mutacija gena RYR2 koji kodira srčani rijanodinski receptor, odgovoran za oslobađanje kalcija iz sarkoplazmatskog retikuluma.[10] Mutacije povezane sa CPVT su također identificirane u genu CASQ2 koji kodira kalsekvestrin,[11] protein koji veže kalcij unutar sarkoplazmatskog retikuluma. Ostali geni povezani sa rjeđim, atipskim oblicima CPVT[10] uključuju TECRL koji kodira Trans-2,3-enoil-CoA reduktazi-sličan protein, CALM1 , CALM2 i CALM3 koji kodiraju kalmodulin, i TRDN koji kodira triadin.[12]
|pmid=
(pomoć). S2CID 235072676 Provjerite vrijednost parametra |s2cid=
(pomoć).