Međurežanjske arterije | |
---|---|
Detalji | |
Latinski | Arteriae interlobulares renis, arteriae corticales radiatae |
From | Lučne bubrežne arterije |
To | Uzlazna arteriola |
Međurežanjske vene | |
Identifikatori | |
Gray's | p.1224 |
TA | A05.8.01.057 A08.1.03.004 |
FMA | 70498 |
Anatomska terminologija |
Korteksne ili korine radijalne arterije, ranije poznate kao međurežanjske arterije,[1] su bubrežni krvni sudovi koji teku pod pravim uglom sa strane lučnih arterija, gledajući prema korinoj supstanci. Ove arterije prolaze direktno prema vannjskom dijelu sržne zrake da bi došle do vlaknaste tunike, gdje završavaju u kapilarnoj mreži ovog dijela.
Ti sudovi memaju međusobnih anastomoza, već tvore arterijske krajeve.
U svom vanjskom toku imaju bočne grane, koje su uzlazne arteriole za opskrbu bubrežnih tjelašaca. Aferentne arteriole zatim ulaze u Bowmanovu čahuru i završavaju u glomerulu.
Iz svakog glomerula polazi odgovarajuća silazna arteriola, a zatim izlazi iz čahure, blizu tačke ulaska aferentne arteriole. Eferentne arteriole granaju se distalno, tako da tvore guste pleksuse (tj. kapilarne snopove) oko svojih susjednih bubrežnih tubula. Kod nefrona u bubrežnoj kori, jedna mreža kapilara, poznata kao peritubulski kapilari, okružuje cijelu bubrežnu tubulu, dok kod jukstamedulskih nefrona i peritubulski kapilari okružuju samo proksimalnu i distalnu izuvijanu tubulu. Druga mreža koja se grana od eferentne arteriole, poznate kao ravne bubrežne arteriole, okružuje nefronsku petlju (prema Friedrichu Gustavu Jakobu Henleu).