Milan Lukić
Milan Lukić | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 6. septembar 1967 |
| Nacionalnost | Srbin |
| Državljanstvo |  Bosna i Hercegovina Srbija |
| Zanimanje | policajac |
| Godine aktivnosti | 1992-1995. |
| Religija | Srpska pravoslavna crkva |
| Krivični status | Ratni zločinac |
Milan Lukić (Foča, 6. septembar 1967) jest bivši policajac i ratni zločinac porijeklom iz sela Rujišta udaljenog 15 kilometara od Višegrada, Bosna i Hercegovina. Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju je proglasio Milana Lukića krivim po 17 od 21 tačke optužnice. Na teret mu se stavljaju ubistva, mučenja, napadi, pljačke, uništavanje imovine i ubistvo najmanje 132 identifikovana muškarca, žene i djece zbog čega je osuđen na doživotnu kaznu zatvora. Lukićev rođak Sredoje Lukić i bliski porodični prijatelj Mitar Vasiljević osuđeni su od strane istog suda na 30 i 15 godina zatvora.
Općinski sud u Beogradu osudio ga je na 20 godina zatvora zbog kidnapovanja i ubistva 16 Bošnjaka u selu Mioče, općina Rudo. Učestvovao je u zločinima kada su u Pionirskoj i na Bikavcu, u junu 1992. godine spaljeno oko 140 živih civila, uglavnom žena djece i starijih osoba.[1][2]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Prije rata u Bosni i Hercegovini, Lukić je živio u Obrenovcu, SR Srbija, Njemačkoj i Švicarskoj. U proljeće 1992 se vraća u Višegrad gdje organizira paravojne jedinice Osvetnici (ponekad poznati i pod imenom Beli orlovi) sa ciljem progona i istrebljenja domicilnog stanovništva. Poslije pada Višegrada 12. aprila 1992. godine usko surađuje sa srpskim vlastima i Užičkim korpusom JNA. Direktno je odgovoran za ubistvo 84 Višegrađana koji su se nalazili u autobusima na putu prema steritoriji (općina Olovo). Također je odgovoran za koncentracioni logor Uzamnica (bivša kasarna JNA na području Višegrada). Optužnica od strane međunarodnog suda za ratne zločine iz 1998. godine ga tereti za zločine protiv čovječnosti. Do 2004. godine je boravio u Srbiji. U augustu 2005. godine uhapšen u Buenos Airesu, Argentina gdje je živio pod lažnim imenom Goran Dukanović. 20. februara 2006. godine izručen je međunarodnome tribunalu u Haagu. Milan Lukić kaznu doživotnog zatvora izdržava u zatvoru Vangla u gradu Tartuu u Estoniji.
Haški tribunal
Optužnica
[uredi | uredi izvor]Tužilaštvo Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju je protiv Milana Lukića podiglo optužbu koja se sastojala od 21 tačke. Bile su to tačke koje su se odnosila na zločine protiv čovječnost (progoni, ubistva, i nehumana djela) kao i kršenje zakona i običaja ratovanja (ubistva i okrutno postupanje).[3]
Presuda
[uredi | uredi izvor]Uzimajući u obzir dokaze koji su predočeni tokom sudskog procesa, Pretresno vijeće konstatuje da je Milan Lukić kriv na osnovu čega ga Haški tribunal 20. jula 2009. prvostepenom presudom osuđuje na doživotnu zatvorsku kaznu a vezano za počinjena djela: istrebljenja, ubistava, okrutnog postupanja i nehumanog postupanja nad Bošnjacima u Višegradu tokom perioda od 1992. do 1994. Nakon njegove žalbe na prvostepenu presudu, žalbeno vijeće je 4. decembra 2012. potvrdilo prvostepenu presudu. Presudom je utvrđeno da je Milan Lukić kriv za 17 od 21 tačke optužnice.[3] Osim toga, sudija Van den Wyngaert smatra ga krivim i za još dvije tačke iz optužnice.[3]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ "Živa lomača u Višegradu: Poklonite mu život, a on vam spali porodicu". balkans.aljazeera.net. Pristupljeno 1. 7. 2019.
- ^ "Višegrad - Živa lomača: Godišnjica jednog od najstrašnijih ratnih zločina u BiH". www.radiosarajevo.ba. Pristupljeno 1. 7. 2019.
- ^ a b c "Presuda Milanu i Sredoju Lukiću" (PDF). icty.org. Pristupljeno 1. 7. 2019.