Orosomukoid 1 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Identifikatori | |||||||
Simbol | ORM1 | ||||||
NCBI gen | 5004 | ||||||
HGNC | 8498 | ||||||
OMIM | 138600 | ||||||
RefSeq | NM_000607 | ||||||
UniProt | P02763 | ||||||
Ostali podaci | |||||||
Lokus | Hrom. 9 q31-qter | ||||||
|
Orosomukoid 2 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Identifikatori | |||||||
Simbol | ORM2 | ||||||
NCBI gen | 5005 | ||||||
HGNC | 8499 | ||||||
OMIM | 138610 | ||||||
RefSeq | NM_000608 | ||||||
UniProt | P19652 | ||||||
Ostali podaci | |||||||
Lokus | Hrom. 9 q31-qter | ||||||
|
Orosomukoid (ORM) ili alfa-1-akieli glikoprotein (α1AGp 9,[1] AGP ili AAG) je protein akutne faze u plasmi. To je alfa-globulinski glikoprotein i moduliran je sa dva polimorfna gena sa hromosoma 9. Sintetizira se prvenstveno u hepatocitima i ima normalnu koncentraciju u plazmi između 0,6-1,2 mg/mL (1-3% proteina plazme).[2] Na nivoe u plazmi utiču trudnoća, opekotine, određeni lijekovi i određene bolesti, posebno HIV.[2]
Jedina uspostavljena funkcija ORM-a je da djeluje kao nosigtelj baznih i neutralno nabijenih lipofilnih spojeva. U medicini je poznat kao primarni nositelj baznih (negativno nabijenih) lijekova (dok albumin nosi kisele (pozitivno nabijene) i neutralne lijekove), steroide i inhibitore proteaza.[2][3] Starenje uzrokuje malo smanjenje nivoa albumina u plazmi; ako ništa drugo, postoji mali porast alfa-1-kiselog glikoproteina. Međutim, čini se da je učinak ovih promjena na vezivanje proteinskog lijeka i isporuku lijeka minimalan.[4] AGP pokazuje složenu interakciju sa tiroidnom homeostazom: AGP u niskim koncentracijama stimuliše tirotropinski (TSH) receptor i unutarćelijku akumulaciju cikličkog AMP-a. Visoke koncentracije AGP, međutim, inhibiraju signalizaciju TSH-a.[5][6]
Alfa-1-kiseli glikoprotein je identificiran kao jedan od četiri potencijalno korisna cirkulirajuća biomarkera za procjenu petogodišnjeg rizika od smrtnosti od svih uzroka (ostala tri su albumin, veličine čestica lipoproteina vrlo niske gustoće i citrat).[7]
Orosomukoid se povećava u količini kod opstruktivne žutice, dok se smanjuje kod hepatoćelijske žutice i kod crijevnih infekcija.