Oružane snage Albanije

Oružane snage Albanije
Utemeljena	4. decembra 1912.
Grane	Kopnena vojska Albanije Ratno zrakoplovstvo i protivvazdušna odbrana Albanije Ratna mornarica Albanije
Vodstvo
Vrhovni komandant	Ilir Meta
Ministar odbrane	Mimi Kodheli
Načelnik štaba	Jeronim Bazo
Vojna statistika
Vojna dob	od 19 god.
Broj raspoloživih za vojnu službu	1.857.591, dobi 18-49 (2010).
Broj sposobnih za vojnu službu	1.571.050, dobi 18-49 (2010).
Aktivni sastav	14.500
Rezervni sastav	5.000
Troškovi
Procent BDP-a	1.52% (2011).[1]

Oružane snage Albanije (alb.Forcat e Armatosura të Republikës së Shqipërisë (FARSH)) predstavljaju zvaničnu oružanu silu Albanije koja je utemeljena nakon deklaracije o nezavisnosti Albanije 1912.

Historija

Albanski vojnici u Afganistanu 2013.

4. decembra 1912. godine albanski premijer Ismail Qemali i njegova vlada su formirali nacionalnu vojsku albanije. Albanska kraljevska vojska je bila vojska kralja Zoga od 1928. do 1939. Vojska je uglavnom bila financirana od strane Klraljevine Italije. 7. aprila Italija je izvršila invaziju na Abaniju i uspjela je poraziti za šest dana.

Hladni rat

Nakon završetka Drugog svjetskog rata Albanija je postala komunistička zemlja pod Sovjetskim uticajem. U vojsci se uvode sovjetski standardi. 1949. Albanija postaje članica Varšavskog pakta. 1968. godine zemlja istupa iz Varšavskog pakta zbog ideoloških razloga te novog vojnog i političkog partnera nalazi u Kini.

Tijekom svih ovih godina Sigurimi, tajna policija je brinula o sigurnosti i redu u albanskoj vojsci. Pod njenim uticajem oko 600 oficira je deportirano iz zemlje ili je završilo u zatvoru. To su bili pretežno oficiri koji su se školovali u stranim vojnim akademijama, te su bili prikazani kao potencijalni neprijatelji režima.

Period poslije 1991.

Nakon pada komunizma u Albaniji, vojska se okreće prema zapadnim standardima, te se smanjuje njen aktivni sastav. Tokom civilnih nereda 1997. godine upotreba oružanih snaga se pokazala kao loša ideja što je rezultiralo pljačkom vojnih objekata od strane civila.^[2]

Tokom Kosovskog rata 1999. u Albaniju se seli hiljade albanskih izbjeglica sa Kosova, te Albanija ustupa svoju teritoriju i infrastrukturu NATO-u za potrebe KFOR-a. Albanija je sudjelovaa u okviru stabilizacijskih snaga SFORa u BiH. Albanija je također sudjelovala u mirovnim misijama u Iraku i Afganistanu. Albanija se uključuje u integracije za NATO čiji je jedan od osnovnih uslova bio povećanje vojnog budžeta koji je od 1996. bio niži od 1.5 % BDP-a, ali se 2009. penje na 2.0 % i opet pada na 1.5 %.

U decembru 2006. oružane snage usvajaju novu strukturu utemeljenu na principu zajedičkog ratovanja koja je uključivala Komandu za zajedničku potporu, Komandu zajedničkih snaga i Komandu za doktrinu i obuku. Ova struktura je postojala do 2010. godine od kada se koristi sadašnja klasična struktura vojske. Veliki iskorak u vojnom pogledu je bilo uključenje u NATO savez 2009.

Modernizacija

2001. Albanija pokreće desetogodišnji program modernizacije i obnove oružanih snaga prema kojem bi se oružane snage trebale sastojati od 14.500 vojnika u aktivnom sastavu uključujući 2.000 civila obučenih po NATO standardu. Ova reforma je uključivala uništavanje velikih količina zastarjelog oružja, municije i opreme uključujući borbene avione, helikoptere, bojne brodove, tenkove, artiljeriju i streljivo.

Reference

1. http://www.google.com/publicdata/explore?ds=d5bncppjof8f9_&met_y=ms_mil_xpnd_gd_zs&idim=country:ALB&dl=en&hl=en&q=military+expenditure+of+albania#!ctype=l&strail=false&bcs=d&nselm=h&met_y=ms_mil_xpnd_gd_zs&scale_y=lin&ind_y=false&rdim=region&idim=country:ALB&ifdim=region&hl=en_US&dl=en&ind=false
2. "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 2. 3. 2013. Pristupljeno 16. 10. 2019.