Slobodan Praljak | |
---|---|
Rođenje | Čapljina, DFJ | 2. januar 1945.
Smrt | 29. novembar 2017[1][2] Den Haag, Holandija | (72 godine)
Nacionalnost | Hrvat |
Služba | 1991–1995. |
Čin | General bojnik |
Ratovi | Rat u Hrvatskoj Rat u Bosni i Hercegovini |
Važnije bitke | Odbrana Čapljine Bošnjačko-hrvatski sukob |
Vojska | Hrvatska vojska Hrvatsko vijeće odbrane |
Rod vojske | Pješadija |
Komandovao | HVO Čapljina |
Slobodan Praljak bio je hrvatski general, penzionisani general major Hrvatske vojske i Hrvatskog vijeća odbrane kojeg je osudio Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju za zločine protiv čovječnosti, kršenja zakona ili običaja ratovanja i teške povrede Ženevskih konvencija, konkretno za ubistvo, hotimično lišavanje života, progone na političkoj, rasnoj i vjerskoj osnovi, deportaciju, protivpravno zatočenje civila, prisilni rad, nečovječna djela, nečovječno postupanje, protivpravno i bezobzirno uništavanje imovine širokih razmjera koje nije opravdano vojnom nuždom, uništavanje ili hotimično nanošenje štete ustanovama namjenjenim religiji ili obrazovanju, protivpravne napade na civile i protivpravno terorisanje civila, te za učestovanje u udruženom zločinačkom poduhvatu, koje je za cilj imalo stvaranje hrvatskog entiteta u Bosni i Hercegovini, koji bi omogućio ponovno ujedinjenje hrvatskog naroda, putem etničkog čišćenja muslimanskog stanovništva.[3]
Slobodan Praljak rođen je u Čapljini 2. januara 1945. Studij elektrotehnike na Fakultetu elektrotehnike u Zagrebu završio je 1970. godine. Napisao je tezu o korekciji hromatske slike električnog signala za televizijski rad. Sljedeće godine diplomirao je filozofiju i sociologiju na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Godine 1972. diplomirao je na Akademiji za pozorište, film i televiziju (danas Akademija dramske umjetnosti) u Zagrebu. Predavao je filozofiju i sociologiju. Tokom sedamdesetih i osamdesetih godina bio je pozorišni režiser u Zagrebu, Osijeku i Mostaru. Režirao je televizijsku seriju Blesan i tulipan, TV-drame Novela od Stanca i Sargaško more, dokumentarni film Smrt psa (1980), film Povratak Katarine Kožul (1989) te dokumentarne video radove Sandžak i Duhan (oba 1990).[4]
Zajedno s Jadrankom Prlićem, Milivojem Petkovićem, Brunom Stojićem, Valentinom Ćorićem i Berislavom Pušićem, optužen je od strane tužilaštva Haškog suda po tačkama optužnice koje uključuju zločine protiv čovječnosti po Ženevskoj konvenciji kršenja prava ratovanja. Optužnica ih je teretila za učešće u udruženom zločinačkom pothvatu koji je počeo 18. novembra 1991. osnivanjem Hrvatske zajednice Herceg-Bosna i trajao do marta 1994. kada je Vašingtonskim sporazumom prekinut Bošnjačko-hrvatski sukob i potpisano osnivanje Federacije Bosne i Hercegovine. U svom prvom iskazu pred Haškim sudom, 6. aprila 2004. izjasnio se da po svim tačkama optužnice nije kriv. Drugostepenom presudom 29. novembra 2017. u Den Haagu odbijena mu je žalba i potvrđena kazna od 20 godina zatvora. Nakon izricanja te presude Praljak je izjavio da odbija presudu i iz protesta izvršio je samoubistvo.[5][6]