Weibel–Paladijeva tijela su skladišne granule endotelnih ćelija, koje formiraju unutrašnje obloge krvnih sudova i srca. Ona pohranjuju i otpuštaju dvije glavne molekule: von Willebrandov faktor i P-selektin i na taj način igraju dvostruku ulogu u hemostazi i upalama.[1][2][3]
Weibel–Paladeova tijela su inicijalno opisali švicarski anatom Ewald R. Weibel i rumunski fiziiolog George Emil Palade, 1964.[4] Palade je dobio Nobelovu nagradu za fiziologiju ili medicinu, 1974., za istraživanja funkcije organela u ćelijama.
Postoje dvije glavne komponente Weibel-Paladeovih tijela. Jedna od njih je von Willebrandov faktor (vWF), multimerni protein koji ima glavnu ulogu u koagulaciji krvi.[5] Storage of long polymers of vWF gives this specialized lysosomal structure an oblong shape and striated appearance on electron microscope.[6] Drugi je P-selektin,[7][8] koji ima centralnu ulogu u igra centralnu ulogu u sposobnosti upaljenih endotelnih ćelija pokretanje odbrambenih leukocita, što im omogućava da izađu iz krvnih sudova (ekstravazacija leukocita) i uđu u okolna tkiva, gdje mogu migrirati na mjesto infekcije ili ozljede.
Dodatne komponente Weibel-Paladeovog tijela su hemokini interleukin-8 i eotaksin-3, endotelin-1, angiopoietin-2, osteoprotegerin, P- selektin kofaktor CD63/lamp3,[9] i α-1,3-fukoziltransferaza VI.
Multimerni vWF je sastavljen po modelu glava-glavi u Golgijevom aparatu, od repa do repa vWF dimera. Ovaj multimer se kondenzira i okreće u duge, spiralne, uglavnom paralelne cjevčice (tubule), odvojene manje gustom matricom proteinskog domena, koje vire iz tubula.[10] Golgijev aparat zatim pupa sa clathrinom omotanim vezikulama koje skoro isključivo sadrže vWF.
Nezrela Weibel-Paladeova tijela ostaju u blizini jezdraeđ, gdje stiču više membranskih proteina, a onda se raziđu po cijeloj citoplazmi, zajedno sa mikrotubulama od kinezina. Klatrinom obloženi pupoljak vezikule nezrelih Weibel-Palade tijela, smanjujući njihov volumen, kondenzira njihov sadržaj i uklanja odbrane membranske proteine. Sazrevanjem se Weibel-Paladeovih tijela mogu također međusobno spajati.
Jedina paralelna organela u fiziologiji je alfa granula trombocita, koja sadrži vWF. Weibel-Paladeova tijela su glavni izvor vWF, dok α-granule vjerojatno imaju manju ulogu.
Mali podskup Weibel-Paladeovih tijela, privezanih na periferiji ćelije na aktinski ćelijski korteks služiti kao lahko otpusni bazen koji se obnavlja većim brojem za mikrotubule povezanih tijela u unutrašnjosti ćelija.[9] Sadržaj Weibel–Paladinih tijela se luči putem jednog od tri mehanizma[10] Neka se podvrgavaju individualnoj egzocitozi, dok druga osiguravaju na plazma membrana prolazni "dugotrajni poljubac", koji otvara pore dovoljno široko za samo njihov manji teret (npr IL-8, CD63) na difuzne Weibel -Palade tijela koja mogu srasti u veće vezikule pod nazivom sekrecijska mahuna za multigranulsku egzocitozu.
Značaj Weibel-Paladinih tijela označavaju neke mutacije koje uzrokuju ljudske bolesti. Mutacije u vWF lokusu su uobičajeni uzrok najčešćih naslijedila poremećaja krvarenja, von Willebrandove bolesti. VWD, u nekim ljudskim populacijama, ima procijenjenu prevalenciju do 1%, a najčešće je obilježena produženim i varijabilnim krvarenjima sluznice. Tip III von Willebrandove bolesti je poremećaj teškog krvarenja, a ne liči na teške hemofilije tipa A ili B. VWF djeluje u osnovnoj hemostazi za uključivanje trombocita na mjestu povrede, a također je važan u srednjim hemostazama, djelujući kao prateći protein faktora koagulacije VIII (FVIII).
|author= (pomoć)
|author= (pomoć)
