Polypodium cambricum | |
---|---|
Taxonomia | |
Superregne | Archaeplastida |
Classe | Polypodiopsida |
Ordre | Polypodiales |
Família | Polypodiaceae |
Gènere | Polypodium |
Espècie | Polypodium cambricum L., 1753 |
Nomenclatura | |
Sinònims |
|
La calaguala (Polypodium cambricum) és una espècie de falguera de la família Polypodiaceae, originària del sud i oest d'Europa, present als Països Catalans.[2]
Polypodium cambricum rep nombrosos noms comuns: calaguala, daurada, falguera, falguereta, herba pansera, herba pigotera, polipodi, polipodi austral, polipodi serrat, calauala, caraguala, carauala, falaguereta.[1]
L'epítet específic cambricum significa "gal·lès",[3] de la forma llatinitzada Cambria, el nom gal·lès del País de Gal·les.
Es tracta d'una falguera prostrada, terrestre, de fulles caduques que creix fins a 60 cm d'alçada, amb fulles pinnades. Els sorus són de color groc a l'hivern.[4]
El cultivar P. cambricum (grup cristatum) 'grandiceps Fox', amb crestes de ramificació conspícues, ha guanyat el Premi “Award of Garden Merit” de la Reial Societat d'Horticultura.[5]