HD49798

HD49798
Масса 2,9826E+30 килограмм
Каталоган код HD 49798, GSC 07639-01289, HIP 32602, SAO 218207, 2MASS J06480469-4418584, 1RXS J064804.4-441905, AAVSO 0645-44, ALS 15821, CD-44 2920, CEL 1390, CPC 0 3901, CPD-44 1096, GCRV 58075, HIC 32602, PPM 311129, TD1 8248, TYC 7639-1289-1, UBV 6765, UBV M 12478, uvby98 100049798, UCAC2 12836082, SBC9 422, INTREF 313, RX J0648.0-4419, SBC7 290, RX J0648.0-4418, RX J0648.1-4419, WEB 6574, Gaia DR2 5562023884304074240
Схьайиллина терахь 1964
Седарчийн гулам Корма
Дуьненна генахь 507,8462 ± 16,4545 парсек[1]
Параллакс 1,9691 ± 0,0638 ларин миллисекунд[1]
Шен леларан охьатаӀар 5,669 ± 0,118 шарахь миллиарксекунд[1]
Шен леларехь нисса хьалабалар −4,11 ± 0,113 шарахь миллиарксекунд[1]
Радиальная скорость 12,1 ± 0,5 km/s[2]
Спектран класс sdO[3]
Гуш болу седин барам 8,287 ± 0,002[4]
Светимость 3943 солнечная светимость[5]
Радиус 1,45 солнечный радиус[5]
Мур J2000.0
Нийсса хьалабалар 6ч 48м 4,7000758397с[1]
ОхьатаӀар −44° 18′ 58,432035331″[1]
Эффективная температура 44 668 K[6]

BD+11 1075 — бу спектран классан sdO[3] химин пекуляран седа, цуьнан гуш болу седин барам 8,287 ± 0,002[4] гергга бу, лаьтта Корма седарчийн гуламехь.

Оццу спектран классан шеш ма-доллучу седарчех къаьста спектрашкахь йолчу цхьацца хаъал йолчу башхаллашца, ткъа наггахь кхечу хьесапашца а (масала, онда а, хийцалун а магнитийн аренашца). Бахьна — химин хӀоттаман аномалеш, онда магнитийн аренаш хилар и кх. дӀа а[7]. Химин пекуляран седарчий (CP-седарчий) даьржина коьрта рогӀера довха седарчашна йукъахь[8][9].

Оцу коьрта рогӀера довха седарчийн тӀехулонан башха хӀоттам, дукха хьолехь лору седа кхоьллинчул тӀаьхьа хилла процессаша бина, масала, седарчийн арахьара чкъоьрнашна йукъара диффузи йа магнитан эффекташ. Оцу процессаша цхьа долу дакъолгаш, масала He, N, O, «нуьйр туьллуьйту» лахара чкъоьрнашкара атмосферехь, ткъа оццу хенахь кхин дакъолгаш, масала Mn , Sr , Y, Zr «левитаци» йо чоьхьара тӀехулоне, цуьнан жамӀехь хаало спектран башхаллаш. Тардолуьйту, седарчийн йаккъийн а, берриг седин коьрта хӀоттамийн а йу алсама химин хӀоттаман нормера маркхалаш, цара йухатуху, шайх кхоллайеллачу газан мархийн хӀоттам. Иштта диффузи а, левитаци а хилийтархьама а, кхолладелла чкъоьрнаш метах даьхна ца хилийта а, седин атмосфера конвекцина дикка цхьанаэшшара хила йеза, тӀаккха конвекцин иэдарш хир дац. Иштта цхьанаэшшаралла йало кховдийна механизм, - иза кхечарех тера йоцу йоккха магнитийн аре йу, иза хаало дукха хьолехь оцу тайпана седарчашкахь[10][11][12][13].

Билгалдахарш

[бӀаьра нисйан | нисйан]
  1. ↑ 1 2 3 4 5 6 Collaboration G. Gaia Data Release 2 (инг.) / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018. — Vol. 1345. — P. I/345.
  2. ↑ Pourbaix D., Tokovinin A. A., Batten A. H., Fekel F. C., Hartkopf W. I., Levato H., Morrell N. I., Torres G., Udry S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits (инг.) // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — Vol. 424, Iss. 2. — P. 727–732. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20041213 — arXiv:astro-ph/0406573
  3. ↑ 1 2 Dworetsky M. M., Whitelock P. A., Carnochan D. J. Optical observations of ultraviolet objects. -I. Spectral classification of 103 stars (инг.) // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 1982. — Vol. 200. — P. 445–454. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/200.2.445
  4. ↑ 1 2 Landolt A. U., Uomoto A. K. Optical Multicolor Photometry of Spectrophotometric Standard Stars (инг.) // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2007. — Vol. 133, Iss. 3. — P. 768–790. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/510485 — arXiv:0704.3030
  5. ↑ 1 2 http://adsabs.harvard.edu/abs/1978A&A....70..653K
  6. ↑ Kilkenny D., Heber U., Drilling J. S. A catalogue of spectroscopically identified hot subdwarf stars — 1988. — Т. 12. — С. 1–80.
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингалс.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Литература

[бӀаьра нисйан | нисйан]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингалс.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингалс.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингалс.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингалс.)

Хьажа иштта

[бӀаьра нисйан | нисйан]