Абу Бакр аль-Бакъиллани

Абу́ Бакр Мухьа́ммад ибн ат-ТӀаййиб аль-Бакъилла́ни
أبو بكر محمد بن الطيب الباقلاني‎
Говзалла	Ӏелам стаг, къеда
Вина терахь	950({{padleft:950|4|0}})
Вина меттиг	Басра
Кхелхина терахь	1013 шеран 5 июнь({{padleft:1013|4|0}}-{{padleft:6|2|0}}-{{padleft:5|2|0}})
Кхелхина меттиг	БагӀдад
Къам, некъе	Ӏаьрбий
Да	ат-ТӀаййиб
Динлелор	Ислам, сунний, ашӀарий
МазхӀаб	маликитский мазхаб[1][2]
Хьехархой	Ибн Муджахид ат-Таи[3], Абу аль-Хасан аль-Бахили[3][4], Ад-Даракутни, Абу Бакр аль-Абхари[5]
Дешархой	Абу Исхак аш-Ширази[4], аль-Кади Абду-ль-Ваххаб аль-Малики[1], Абу Джафар ас-Симнани[1][6]
ГӀарадевлла белхаш	аль-Инсаф фима Яджиб Итикадух[7], ат-Таркиб ва-ль-Иршад, Тамхид ад-даляиль ва-тальхис аль-аваиль[3]

Википедехь йаззамаш бу кхечу нехан куньяца Абубакар.

Абу́ Бакр Муха́ммад ибн ат-Таййиб аль-Бакилла́ни (Ӏаьр. أبو بكر محمد بن الطيب الباقلاني‎‎; 950 гергга, Басра — 5 июнехь 1013) — ашӀарийн каламан ишколан исторехь дуьххьарлера ладаме стаг, ашӀарийн философийн шолгӀачу чкъоьран векал. Каламан хьесапашца йина дуьххьарлера ашӀарийн доктринан систематикан формула, кечйина цуьнан метафизикан структура.

Биографи

Аль-Бакъиллани вина Басрехь, билггала вина терахь хууш дац, хетарехь 940 шо гергга. Басрехь аль-Бакъилланис дийшира аль-АшӀарин шина дешархочуьнгахь. Басрера 970 шо гергга долуш цуьнга кхайкхира динах къовсамехь дакъа лаца буидин эмиран Ӏадуд-ад-даулан кертахь. Цул тӀаьхьа иза кхелхира эмирца БагӀдаде, цигара 982 шарахь хьажийра официалан вакилатца Константинополе, 983 шо кхаччалц цигахь хьевелира иза, ша даьхьна гӀуллакх чекх ца долуш, эмир валар бахьнехь делахь йа даьхьна гӀуллакх чекхдаккха аьтту боцуш делахь а. Константинополехь цуо масийттаза къамел дира византийн императорца, цуо бакъо йелира аль-Бакъилланин ша волуш чалма а, баьццара оба а, мачаш а дӀа ца йаха^[8].

Шен йисина хан, йерриг аьлча санна, аль-Бакъилланис йаьккхира БагӀдадехь^[9].

Кхолламаш

• I‘jāz al-Qur’ān
• Al-Intiṣār lil-Qur’ān
• Al-Taqrīb wa-al-irshād al-ṣaghīr
• Kitāb tamhīd al-awāʼil wa-talkhīṣ al-dalāʼil
• Al-Inṣāf fīmā yajibu i‘tiqāduhu wa-lā yajūzu al-jahl bihi fī ‘ilm al-kalām
• Manāqib al-A’immah al-arba‘ah

Билгалдахарш

1. Badawi A. R. Histoire de la philosophie en Islam (фр.) // Études de Philosophie Médiévale — Paris: Librairie philosophique J. Vrin, 1972. — Vol. 60. — P. 304. — 886 с. — ISSN 0249-7921
2. https://www.google.fr/books/edition/Christian_Doctrines_in_Islamic_Theology/n3qqkpKdx3IC?hl=fr — С. 119.
3. различные авторы Encyclopedia of Medieval Philosophy / под ред. (not translated to ru) — Springer, Dordrecht, 2011. — doi:10.1007/978-1-4020-9729-4
4. Schmidtke S. The Oxford Handbook of Islamic Theology (инг.) — OUP, 2014. — doi:10.1093/OXFORDHB/9780199696703.001.0001
5. JSTOR — 1995.
6. Schmidtke S. The Oxford Handbook of Islamic Theology (инг.) — OUP, 2014. — P. 233. — doi:10.1093/OXFORDHB/9780199696703.001.0001
7. различные авторы Encyclopedia of Medieval Philosophy / под ред. (not translated to ru) — Springer, Dordrecht, 2011. — doi:10.1007/978-1-4020-9729-4
8. Игнатенко, Александр Вопрос о расколовшейся Луне. Шутки и остроты средневековых исламских теологов (бил-боцу.). НГ-религии (1998 шеран 15 июль). ТӀекхочу дата: 2014 шеран 16 май. Архивйина 2013-05-11 — Wayback Machine
9. Вольф М. Н., 2008, с. 73.

Литература

• Вольф М. Н. Средневековая арабская философия: ашаритский калам. — Новосибирск: НГУ, 2008. — 152 с.
• Али-заде А. А. Бакиллани Мухаммад : [арх. 1 октябрехь 2011] // Исламский энциклопедический словарь. — М. : Ансар, 2007. — 400 с. — (Золотой фонд исламской мысли). — ISBN 5-98443-025-8.
• Фролова Е. А. Проблема веры и знания в арабской философии. М.: Наука, 1983.
• Русский перевод 2-х глав книги Архивйина 2012-03-07 — Wayback Machine Wolfson H. A. The Philosophy of the Kalam. Harvard University Press, 1976. 810 p.
• A History of Muslim Philosophy / Ed. M. M. Sharif. Pakistan, 1963.
• Wolfson H. A. The Philosophy of Kalam. Cambridge, 1976.