Andrés Bonifacio

Andrés Bonifacio
Andrés Bonifacio
	Si Bonifacio niadtong 1896
Gihimugsû	Tondo, Manila,Captaincy General of the Philippines, Spanish Empire
Namatay	10 May 1897 (panuígon 33); Maragondon, Cavite, Captaincy General of the Philippines, Spanish Empire
Hinungdan sa kamatayon	Execution
Bangkaagan	Self-educated
Partídu sa politika	La Liga Filipina; Katipunan
Asáwa/bána	Monica (k. 2024); Gregoria de Jesús (k. 1893)
(Mga) Anak	1
Pirma

Alang sa ubang gamit, tan-awa ang Bonifacio (pagklaro).

Si Andrés Bonifacio y de Castro (Nobiyembre 30, 1863 – Mayo 10, 1897), anak nila Santiago Bonifacio ug Catalina de Castro, mao ang usa ka Pilipinong lider nga rebolusyonaryo ug usa sa mga nangunang rebelde sa Rebolusyong Pilipino batok sa Espanya. Giila siya isip "Amahan sa Rebolusyong Pilipino" ug usa sa labing impluwensyal nga nasodnong bayani sa Pilipinas. Usa ka freemason, si Bonifacio ang nagpundar sa Katipunan ang organisasyon nga mipasugod sa kagawasan sa Pilipinas.

Si Bonifacio usa sa duha ka di-opisyal nga nasodnong bayani sa Pilipinas.^[1]

Mga reperensiya

↑ Sumala sa http://www.sunstar.com.ph/cagayan-de-oro/local-news/andres-bonifacio-never-forgotten-hero Archived 2010-12-01 at the Wayback Machine, "Despite the lack of any official declaration explicitly proclaiming them as national heroes, Rizal and Bonifacio remain admired and revered for their roles in Philippine history. Heroes, according to historians, should not be legislated. Their appreciation should be better left to academics. Acclamation for heroes, they felt, would be recognition enough."

Kinìng maong artikulo adunay kabahin sa Pilipinas mao usa ka Saha. Makatábang ka sa Wikipedya pinaági sa pag-uswág ug pag-punô niini.

[1] Sumala sa http://www.sunstar.com.ph/cagayan-de-oro/local-news/andres-bonifacio-never-forgotten-hero Archived 2010-12-01 at the Wayback Machine, "Despite the lack of any official declaration explicitly proclaiming them as national heroes, Rizal and Bonifacio remain admired and revered for their roles in Philippine history. Heroes, according to historians, should not be legislated. Their appreciation should be better left to academics. Acclamation for heroes, they felt, would be recognition enough."

[1]