| |||||
---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||
Hipparchia neomiris | |||||
Classifica scentifica | |||||
Regnu | Animalia | ||||
Imbrancamentu | Arthropoda | ||||
Classa | Insecta | ||||
Ordini | Lepidoptera | ||||
Famiglia | Nymphalidae | ||||
Genaru | Hipparchia | ||||
Nomu binuminali | |||||
Hipparchia neomiris Franco Andrea Bonelli, 1826 | |||||
![]() |
Hipparchia neomiris hè una spezia di sbarrabattula chì faci parti di a famiglia di i Nymphalidae.
Hipparchia neomiris hè una sbarabattula appartinendu à a famiglia di i Nymphalidae è à a sottufamiglia di i Satyrinae. Si distingui da a so taglia media, incù una largura variendu trà 40 è 50 millimitri. L'ali di 'ssa spezia sò di culori brunu scuru, incù mutivi carattaristichi di tacchi è di linii più chjari. L'ali antiriori prisentani ancu una striscia arancinu vivu, chì cuntrasta incù u restu di a culurazioni.
'Ssa spezia hè endemica di u righjonu mediterraniu, ind'edda hè prisenti in parechji paesi tali a Spagna, a Francia, l'Italia è a Grecia. Omu a trova par u più in i zoni buscosi è i pratulini, ind'si nutrisci nettaru di i fiora.
Hipparchia neomiris hè prisenti in Corsica.[1]
Hipparchia neomiris hè un sbarabattula diurna, ciò chì significheghja ch'eddu hè attivu mentri a ghjurnata. Hà una prifarenza pà i climi caldi è assuliati, ed hè à spessu ussirvatu in traccia di ripusà si annantu à casci o i fiora. L'adulti si cibani par u più di u nettaru di i fiora, mentri chì i bruchi si cibani di diversi pianti arbacei.
Hipparchia neomiris hè ancu cunnisciutu sottu à u sinonimu scentificu Chazara neomiris. 'Ssa sbarabattula hè stata discritta par a prima volta da u naturalistu francesu Jean-Baptiste Godart in u 1824. Apparteni à u genaru Hipparchia, chì ragruppa parechji spezii di sbarabattuli simili.
Bench'è Hipparchia neomiris ùn sii micca cunsidaratu com'è una spezia in priculu criticu d'estinzioni, a so pupulazioni hè in diclinu in certi righjoni par via di a distruzzioni di u so ambienti naturali. A cunvirsioni di i terri in zoni agriculi è l'usu eccessivu di pisticidii sò i principali minacci pà 'ssa spezia. I misuri di cunsirvazioni, tali a prutizzioni di l'ambienti è a sinsibilisazioni di u publicu, sò nicissarii pà assicurà a sopravvivenza à longu andà di Hipparchia neomiris.