Krôsniã
Krôsniã - to je pòzwanié, chtërno sygô do wierzeniów. Òno mô czerwòné òbùcé. Kaszëbi nad Łebą gôdalë na krôsniãta - drobné. Òne rôd żëłë w dodomach za piéckã abò pòd kòminkã, pòd pòdłogą czë w mëszi dzurze. Niechtërné lubiłë mieszkac w stóni kòl kòniów. Jesz jiné miałë swòje chëczë zrëchtowóné pòd krzama besu abò głãbòk w zemi. Miałë brodë dłëgszé jak òne same są. Jich kòniama bëłë mëszë. Òne lubiłë mùzykã ë tuńc. Tima co bëlë jima dobri, np. òstôwialë dlô nich na kòminkù garnuszk mléka, pòmôgałë w chëczi np. robiłë pòrządk w jizbach czë wëgniôtałë chlebòwé casto abò pòmôgałë przë skrobanim bùlew, a téż dojenim krów. Òne mògłë płacëc złotima dëtkama. Kònióm òne plotłë grzëwë i ògónë w warkòcze. Lëchim gòspòdënióm òne robiłë na psotã np. rozléwałë mlékò czë gaszëłë wid. Nie lubiłë téż, czej chtos zbiérôł zela w wilëją sw. Jana, bò to bëła jich robòta. Òne mògą wzyc dzeckò z kòlibczi i dac swòje.[1] Wierã dzysdnia krôsniãta są z Kaszëbsczi wëcygnioné - òkrãtama do Szwedzczi.
To je blós ùzémk artikla. Rôczimë do jegò rozwicégò.
Lëteratura
[edicëjô | editëjë zdrój]- Bernard Zëchta: Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej, Ossolineum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1968, tom II, s. 236-238.
