É, é — lëtra rozszerzonégò łacyńsczégò alfabétu, miescy sã w alfabétach taczich jãzëków, jak czesczi, madżarsczi, kaszëbsczi, luksembùrsczi i słowacczi alfabétu. Jakno warijant lëtrë „e” ùżiwónô je téż w jãzëkù anielsczim, francësczim, katalońsczim, duńsczim, galicyjsczim, jirlandczim, italsczim, oksytańsczim, norwesczim, pòrtugalsczim, szpańsczim, szwédzczim i wietnamsczim. W anielsczim jãzëkù ùżiwónô mòże bëc w słowach zapòżëczonëch, na przëmiôr résumé.
W kaszëbsczim alfabéce je ósmą lëtrą[1]. W zanôleżnoscë òd dialektu òdpòwiôdô ji wëmòwa [e], [ɨj] abò [i]. Na kùńcu słowa òdpòwiôdô ji zwãk [ɨ].