Ăспуç

Ăспуç аллегорийĕ Тициан. Çÿлте çапла ăнлантарнă: «Иртни çине таянса çын паян, пуласхишĕн ăнтăлса, ăспуçпа пурăнать»[1]

Ăспуç — харкамлăхăн, ушкăнăн палли, палăрăмĕ; ырлăх, телей тупас тесе мелсемпе меслетсене эффективлăн усă курма пулăшать. Платон ăна кардиналлă кирлĕлĕхсен шутне кĕртнĕ[2][3]; вăл çичĕ кирлĕлĕхрен пĕри[3].


Асăрхавсем

[тӳрлет | кодне тӳрлет]
  1. ^ Соколов М. Н. Мистерия соседства. К метаморфологии искусства Возрождения. — М.: Прогресс-Традиция, 1999.
  2. ^ Благоразумие — статья из Новой философской энциклопедии
  3. ^ 1 тата 2 Lawrence C. Becker, Charlotte B. Becker. Encyclopedia of Ethics. — Taylor & Francis, 2001.

Каçăсем

[тӳрлет | кодне тӳрлет]