Калаф

Калаф

Калаф (ав.гр. κάλαθος, лат. calathus) — тӗрлӗ тӗслӗ ҫавра карҫинкка: тӑмран, йывӑҫран, хаклӑ металлсенчен ӑсталанӑ. Калаф Афинапа Деметра ама турӑсене чысланӑ уявсенче хисеплӗ вырӑнта тӑнӑ, тата Персефонан чечек карҫинккин палли пулнӑ. Деметран сӑваплӑ ҫимӗҫ карҫинккине те калаф тенӗ, ӑна Элевсин уавӗн тӑваттӑмӗш кунӗнче сӑваплӑ урапа ҫине лартса ҫӳренӗ: халӑх Χαῖρε Δήμητερ тесе кӑшкӑрса саламланӑ. Авалхи Грецин эрехпе ытти шӗвек тытмалли тӑм савӑчӗ хӑйӗн ятне уяв пирки илнӗ. Коринф капителӗн тӗпне тата Геката, Эфес Артемидин, Серапис пуҫтӑхӑнмаллисене аканф ҫулҫисемпе илемлетнӗ карҫинкка пек тӑваҫҫӗ.


Çавăн пекех пăхăр

[тӳрлет | кодне тӳрлет]

Вуламалли

[тӳрлет | кодне тӳрлет]
  • Calathus // Реальный словарь классических древностей / авт.-сост. Ф. Любкер ; Под редакцией членов Общества классической филологии и педагогики Ф. Гельбке, Л. Георгиевского, Ф. Зелинского, В. Канского, М. Куторги и П. Никитина. — СПб., 1885. — С. 235.
  • Quasillaria // Реальный словарь классических древностей / авт.-сост. Ф. Любкер ; Под редакцией членов Общества классической филологии и педагогики Ф. Гельбке, Л. Георгиевского, Ф. Зелинского, В. Канского, М. Куторги и П. Никитина. — СПб., 1885. — С. 1140.
  • Калаф // Словарь античности = Lexikon der Antike / Ирмшер Й., Йоне Р. Пер. с нем.. — М.: Прогресс, 1989. — 704 с.
п • с • т
Авалхи Грецин ваза сăрлавĕ
Эрех тата
шыв савăчĕсем
Ырă шăршăллă тата
туй-шĕлĕк валли савăтсем
Ритуал тата этеп
йăли савăчĕсем
Çимĕç усрамалли
савăтсем
Ваза сăрлав стилĕсем

Неолит стилĕсем: (Сескло керамики  • Димини керамики  • Импрессо  • Киклад керамики  • Урфирнис)

Эгей стилĕсем (бронзă ĕмĕрĕ): (Миной керамики  • Континентальная полихромная керамика  • Миний керамики  • Микен керамики  • Субмикен керамики)

Постэгей стилĕсем (архаика тата аваллăх): (Протогеометрика  • Геометрика  • Ориентализирующий стиль  • Хура кӗлеткеллӗ ваза ӳнерӗ  • Вазопись по белому фону  • Чернолаковая керамика  • Билингва  • Хӗрлӗ кӗлеткеллӗ ваза ӳнерӗ  • Гнафия
Тăм савăт ăстисем
Ваза сăрлавçисем
Татах