Jennifer Egan | |
---|---|
Ganwyd | 7 Medi 1962 Chicago |
Man preswyl | Dinas Efrog Newydd |
Dinasyddiaeth | Unol Daleithiau America |
Alma mater |
|
Galwedigaeth | llenor, nofelydd |
Swydd | arlywydd |
Adnabyddus am | A Visit from the Goon Squad |
Priod | David Hershkovits |
Gwobr/au | Cymrodoriaeth Guggenheim, Cymrodoriaeth Gwaddol Cenedlaethol ar gyfer y Celfyddydau, Gwobr Pulitzer am Ffuglen |
Gwefan | http://jenniferegan.com |
Awdures Americanaidd yw Jennifer Egan (ganwyd 7 Medi 1962) sy'n cael ei hystyried yn nodigedig am ei gwaith fel awdur a nofelydd.
Fe'i ganed yn Chicago ar 7 Medi 1962 ac yn 2019 roedd yn byw yn Clinton Hill, Brooklyn gyda'i gŵr a'i dau fab.[1] Cafodd ei magu yn San Francisco. Wedi gadael yr ysgol mynychodd Brifysgol Pennsylvania (lle astudiodd llenyddiaeth Saesneg) a Choleg Sant Ioan, Caergrawnt. Tra oedd yn fyfyriwr israddedig, ei phartner oedd Steve Jobs, a osododd gyfrifiadur Macintosh yn ei hystafell wely.[2][3][4][5]
Ymhlith y gwaith pwysicaf a mwyaf nodedig a ysgrifennodd mae'r nofel: A Visit from the Goon Squad a enillodd Wobr Pulitzer 2011 am Ffuglen a Gwobr Cylch Beirniaid y Llyfr Cenedlaethol am ffuglen. Ar 28 Chwefror 2018 etholwyd hi'n Llywydd Canolfan PEN America. [6][7]
Rhyddhawyd nofel gyntaf Egan, The Invisible Circus, ym 1995 a'i haddasu'n ffilm o'r un enw a ryddhawyd yn 2001.[8]
Yn debyg i Te yn y Grug gan Kate Roberts, a ddisgrifiwyd fe' "stori fer hir", gwrthododd Egan ddiffinio ei nofel A Visit from the Goon Squad fel 'stori fer' na 'nofel', gan ddweud nad oes angen diffiniadau pendant i rai pethau, a "I wanted to avoid centrality. I wanted polyphony. I wanted a lateral feeling, not a forward feeling. My ground rules were: every piece has to be very different, from a different point of view. I actually tried to break that rule later; if you make a rule then you also should break it!" Mae'r llyfr yn cynnwys plygu'r genre, a cheir ynddi bennod cyfan wedi'i fformatio'n fel cyflwyniad PowerPoint Microsoft. Mynegodd hefyd: "I don't experience time as linear. I experience it in layers that seem to coexist ... One thing that facilitates that kind of time travel is music, which is why I think music ended up being such an important part of the book. Also, I was reading Proust. He tries, very successfully in some ways, to capture the sense of time passing, the quality of consciousness, and the ways to get around linearity, which is the weird scourge of writing prose."[9]