![]() | |
Math | dwmi, nwyddau a weithgynhyrchwyd, infant product ![]() |
---|---|
Deunydd | rwber, plastig, silicon ![]() |
![]() |
Mae teth gysur[1], neu teth lwgu[2] neu, ar lafar, dymi neu swc-swc yn cynnwys rhan sugno o rwber neu silicon, tarian blastig i atal y babi rhag llyncu'r deth, ac weithiau cylch i dynnu'r deth yn hawdd.
Mae yna wahanol fathau o dethi cysur: y siâp ceirios, y bwriedir iddo efelychu siâp y fron mor agos â phosibl, a'r un deintyddol, sy'n well ar gyfer y dannedd sydd i ddod. Ceir hefyd teth lwgu cryf ychwanegol ar gyfer babanod sydd eisoes â dannedd.
Soniwyd am deth lwgu am y tro cyntaf mewn llenyddiaeth feddygol ym 1473, yn cael eu disgrifio gan y meddyg Almaenig Bartholomäus Metlinger yn ei lyfr Kinderbüchlein, mewn rhifynnau diweddarach o'r enw Regiment der jungen Kinder ("Gofalu am Blant Ifanc").
Roedd y swc-swc yn ddatblygiad o fodrwyau dannedd caled, ond roeddent hefyd yn cymryd lle 'teth siwgr' meddalach, tethau siwgr neu garpiau siwgr ("suger rags")[3] a oedd wedi cael eu defnyddio yn America'r 19g. Disgrifiodd awdur ym 1873 "deth siwgr" wedi'i wneud o "ddarn bach o hen liain" gyda "llwyaid o siwgr braidd yn dywodlyd yn ei ganol", "casglwyd ... mewn i belen fechan" gydag edau clymu'n dynn o'i gwmpas.[4] Roedd carpiau gyda bwydydd wedi'u clymu y tu mewn hefyd yn cael eu rhoi i fabanod mewn sawl rhan o Ogledd Ewrop ac mewn mannau eraill. Mewn rhai mannau câi lwmp o gig neu fraster ei glymu mewn brethyn, ac weithiau byddai'r carpiog yn cael ei wlychu â brandi. Gallai ardaloedd Almaeneg eu hiaith ddefnyddio Lutschbeutel, brethyn wedi'i lapio o amgylch bara melys neu hadau pabi. Mae Madonna a phlentyn a baentiwyd gan Dürer ym 1506[5] yn dangos un o'r "teth gysur" brethyn clwm hyn yn llaw'r babi.
Daeth y swc-swc i'w ffurf fodern tua 1900 pan gafodd y cynllun deth, tarian a handlen gyntaf ei batentu yn yr Unol Daleithiau fel cysurwr babanod ("baby pacifier") gan fferyllydd ym Manhattan, Christian W. Meinecke.[6] Roedd rwber wedi'i ddefnyddio mewn peiriannau dannedd hyblyg a werthwyd fel "modrwyau gwm elastig" ar gyfer babanod Prydain yng nghanol y 19g,[7] ac fe'i defnyddiwyd hefyd ar gyfer tethi poteli bwydo. Ym 1902, hysbysebodd Sears, Roebuck & Co. "fodrwy torri dannedd rwber arddull newydd, gydag un deth galed ac un deth feddal".[7] Ac ym 1909 ysgrifennodd rhywun yn galw ei hun yn "Auntie Pacifier" at y New York Times i rybuddio am y "bygythiad i iechyd" (roedd hi'n golygu iechyd deintyddol) "y parhaus, ac, ymhlith dosbarthiadau tlotach, y sugno cyffredinol o deth rwber a werthwyd fel ‘pacifier’.”[8] Yn Lloegr hefyd, roedd dymis yn cael eu gweld fel rhywbeth y byddai’r dosbarthiadau tlotach yn ei ddefnyddio, ac yn gysylltiedig â hylendid gwael. Ym 1914 cwynodd meddyg o Lundain am "y deth ffug": "Os yw'n disgyn ar y llawr mae'n cael ei rwbio am ennyd ar flows neu ffedog y fam, ei lifo gan y fam a'i disodli yng ngheg y babi."[9]
Roedd tethi cysur cynnar yn cael eu cynhyrchu gyda dewis o rwber du, marŵn neu wyn, er bod rwber gwyn y dydd yn cynnwys rhywfaint o blwm.
Sugno yw gweithgaredd cyntaf babi newydd-anedig. Mae llawer o blant eisoes yn rhoi eu bawd yn eu ceg tra eu bod yn dal yn y stumog. Mae'n dod â diogelwch, affeithiolrwydd iddynt ac mae hyd yn oed yn eu cadw'n fyw.
Mae babanod hefyd yn gwybod yn syth sut i roi teth eu mam yn eu ceg yn gywir ac mae'r deth gysur wedi dod yn fodd i fonitro'r gweithgaredd hwnnw. Mae wedi ei brofi bod teth gysur yn cynorthwyo datblygiad plentyn yn sylfaenol yn ystod chwe mis cyntaf bywyd.
Mae plentyn yn defnyddio deg i bymtheg o dethi cysur ar gyfartaledd yn ystod ei flwyddyn gyntaf o fywyd, ac mae'r rhan fwyaf ohonynt yn mynd ar goll.
Mae teth gysur da yn ganlyniad astudiaethau gwyddonol trylwyr ac felly mae siâp y deth lwgu wedi'i addasu sawl gwaith dros y blynyddoedd. Y siâp mwyaf enwog yw'r siâp ceirios, yn seiliedig ar siâp bron y fam. Mae yna hefyd teth lwgu sy'n dilyn siâp ceg y plentyn.
Mae'r deunydd y gwneir y teth gysur ohono hefyd wedi cael rhai newidiadau. Mae tethi cysur ar gael gyda ffroenell latecs neu silicon. Mae gan y ddau sylwedd eu manteision a'u hanfanteision. Yn dal i fod, mae gweithgynhyrchwyr yn argymell latecs, oherwydd ei fod yn llawer agosach at deimlad y fam ac yn cymryd drosodd tymheredd y geg ar unwaith.
Mae dadl ynghylch pa mor hir y mae plant wir angen eu teth lwgu, ond yn ôl y cynhyrchwyr mae'n gwneud synnwyr bod plant hyd at ddwy flwydd oed yn dal i ddefnyddio un. O hynny ymlaen, mae plant yn mynd i'r ysgol ac yn dysgu pob math o sgiliau cymdeithasol, sy'n eu gwneud yn llai ac yn llai dibynnol ar eu deth gysur.
Mae'r gwneuthurwyr hefyd yn cynghori'n gryf yn erbyn cael gwared ar y dymi yn rhy gynnar, oherwydd wedyn byddant yn sugno eu bodiau a bydd hynny'n achosi mwy o niwed i'r daflod a thwf dannedd na theth gysur.
Os yw'r rhiant yn credu bod defnyddio swc-swc yn effeithio ar fwydo ar y fron (llai o borthiant dyddiol, effaith magu pwysau, neu anawsterau wrth gysylltu â'r fron) neu os ydych chi am ddiddyfnu babi iau o ddymi, gallech chi roi cynnig ar y canlynol:
Yn Nenmarc mae wedi bod yn draddodiad ers tro y gall y plentyn hongian ei swc-swc ar y Suttetræ[11] ("Coeden Swc-swc") gan ymweld â hi eto unrhyw bryd, fel ei fod yn cysylltu'r ffarwel â phrofiad cadarnhaol. Mae'r arferiad Denmarc hwn yn cael ei fabwysiadu'n raddol mewn gwledydd fel Yr Almaen lle'i gelir yn Schnullerbaum gan nifer o drefi a chymunedau, sydd â choed tethi cysur cyhoeddus yn eu parciau ac sy'n trefnu gwyliau tethi cysur fel y'u gelwir gyda rhaglenni plant ar ddyddiadau penodol.
Ceir arferiad arall ar gyfer denu babis oddi ar defnyddio eu teth lwgu. Un arall yw'r tylwyth teg swc-swc wedi sefydlu ei hun yn yr Almaen, sydd fel cymeriad dychmygol neu berson chwarae yn cyfnewid teth lwgu y plentyn am anrheg. Fel y dylwythen deg dant, mae tylwyth teg y swc-swc yn dod o wledydd Eingl-Americanaidd.[12]