Masters 2009![]()
| |
Turnierart: | Einladungsturnier |
Teilnehmer: | 18 |
Austragungsort: | Wembley Arena, London, England |
Eröffnung: | 11. Januar 2009 |
Endspiel: | 18. Januar 2009 |
Sieger: | ![]() |
Finalist: | ![]() |
Höchstes Break: | 140 (![]() |
← 2008 2010 →
|
Das Masters 2009 war ein Snooker-Turnier, das vom 11. bis 18. Januar 2009 in London ausgetragen wurde.
Ausgespielt wurde es traditionsgemäß unter den ersten 16 Spielern der Snookerweltrangliste. Unter den niedriger platzierten Spielern gab es zusätzlich ein Qualifikationsturnier, das Masters Qualifying Event, das von Judd Trump gewonnen wurde. Ricky Walden erhielt zudem eine Wildcard, sodass insgesamt 18 Teilnehmer am Start waren.
Im Finale kam es zum Aufeinandertreffen des Vorjahressiegers Mark Selby mit dem mehrfachen Weltmeister Ronnie O’Sullivan, der das Endspiel mit 10:8 gewann.
Preisgeld | |
---|---|
Gewinner | 150.000 £ |
Finalist | 75.000 £ |
Halbfinalist | 32.000 £ |
Viertelfinalist | 16.000 £ |
Achtelfinalist | 14.000 £ |
Wildcardrunde | 3.500 £ |
Höchstes Break | 10.000 £ |
Maximum Break | 25.000 £ |
Summe | 482.000 £ |
Spiel | Ergebnis | ||
---|---|---|---|
WC1 | ![]() |
2:6 | ![]() |
WC2 | ![]() |
6:4 | ![]() |
Achtelfinale Best of 11 Frames |
Viertelfinale Best of 11 Frames |
Halbfinale Best of 11 Frames |
Finale Best of 19 Frames | |||||||||||||||
1 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
![]() |
5 | |||||||||||||||||
1 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
16 | ![]() |
5 | ||||||||||||||||
8 | ![]() |
1 | ||||||||||||||||
16 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
1 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
5 | ![]() |
2 | ||||||||||||||||
5 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
14 | ![]() |
4 | ||||||||||||||||
5 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
11 | ![]() |
4 | ||||||||||||||||
4 | ![]() |
4 | ||||||||||||||||
11 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
1 | ![]() |
8 | ||||||||||||||||
2 | ![]() |
10 | ||||||||||||||||
3 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
13 | ![]() |
5 | ||||||||||||||||
3 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
10 | ![]() |
3 | ||||||||||||||||
6 | ![]() |
4 | ||||||||||||||||
10 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
3 | ![]() |
1 | ||||||||||||||||
2 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
7 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
9 | ![]() |
0 | ||||||||||||||||
7 | ![]() |
2 | ||||||||||||||||
2 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
2 | ![]() |
6 | ||||||||||||||||
12 | ![]() |
5 |
Finale: Best of 19 Frames Schiedsrichter/in: ![]() Wembley Arena, London, ![]() | ||
Mark Selby ![]() |
8:10 | ![]() |
Nachmittagsspiele: 28:69 (68), 0:88, 97:4 (82), 1:114 (101), 59:54, 80:0 (76), 69:43 (50), 58:64 (53 Selby) Abendspiele: 62:63, 109:29 (101), 93:0 (89), 114:19 (114), 9:69 (53), 65:70 (55 Selby), 0:110 (110), 76:0 (69), 50:51, 16:71 (55) | ||
114 | Höchstes Break | 110 |
2 | Century-Breaks | 2 |
9 | 50+-Breaks | 5 |
Es wurden insgesamt 31 Century-Breaks gespielt, zwei davon in der Wildcard-Runde.[3]
|
|