Άρειος Πάγος της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας

Άρειος Πάγος της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας Ανατολική Χέρσος Ελλάς
1821 – 1825
Σημαία
Πρωτεύουσα		Σάλωνα
Γλώσσες		Ελληνικά
Πολίτευμα		Δημοκρατία
Ιστορία
-	Ίδρυση	27 Μαρτίου 1821
-	Κατάλυση	1825

Ο Άρειος Πάγος της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας ήταν ένα προσωρινό καθεστώς που υπήρξε για μικρό χρονικό διάστημα στη Στερεά Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Ιστορία

Κατά τα πρώτα στάδια της Ελληνικής Επανάστασης ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία δεν υπήρχαν συγκεκριμένες διοικητικές αρχές. Κάθε περιοχή εξέλεγε τους δικούς της αντιπροσώπους οι οποίοι προσπαθούσαν να συνεργαστούν για να συντονίσουν την Επανάσταση. Μια από τις πρώτες τέτοιες διοικητικές οντότητες δημιουργήθηκε στην Ρούμελη, αμέσως μόλις κηρύχθηκε η Επανάσταση και με την επακόλουθη κατάληψη της Άμφισσας (τότε «Σάλωνα») στις 27 Μαρτίου 1821. Η τουρκική φρουρά παρέμεινε στην πόλη ως τις 10 Απριλίου οπότε και κατελήφθη πλήρως. Ακολούθησε η μάχη της Αλαμάνας κόντρα στις δυνάμεις του Ομέρ Βρυώνη και ο θάνατος του Αθανασίου Διάκου, οπότε και ανασυντάχθηκαν οι οθωμανικές δυνάμεις, ωστόσο, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αντιμετώπισε την τουρκική ανάπτυξη στο χάνι της Γραβιάς. Μετά από αυτή τη μάχη ο Ανδρούτσος χρίστηκε αρχιστράτηγος της Ανατολικής Ελλάδας. Ο Βρυώνης ανασυντάχθηκε και κατέστρεψε τη Λιβαδειά, όπου και στρατοπέδευσε προκειμένου να περιμένει ενισχύσεις πριν περάσει στην Πελοπόννησο. Η ενίσχυση ήρθε από 8.000 άντρες του Μπεϊράτ Πασά, όμως ο τουρκικός στρατός ηττήθηκε στα Βασιλικά στις 26 Αυγούστου. Η ήττα αυτή ανάγκασε τον Ομέρ Βρυώνη να αποσυρθεί τόσο από την Στερεά όσο και από την Πελοπόννησο.

Διοίκηση Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας

Στις 15-20 Νοεμβρίου 1821, συνήλθε η Συνέλευση των Σαλώνων στο οποίο συμμετείχαν πληρεξούσιοι της Στερεάς, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Υπό την καθοδήγηση του Θεόδωρου Νέγρη συντάχθηκε η «Νομική Διάταξις της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος», ένα είδος Συντάγματος και θεσμοθετήθηκε ένα κυβερνητικό σχήμα, ο Άρειος Πάγος, που αποτελείτο από 12 μέλη^[1]:

• Ιωάννης Φίλωνος (εκ Λεβαδείας)
• Βασιλάκης Κάλκος (εκ Λεβαδείας) - αποκηρύχθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1832
• Ρήγας Παπακοντορήγας (εκ Σάλωνος) ορθογραφία παππά Κοντορήγας
• Παναγιώτης Κονδύλης (Λιδορίκι και Μαλαντρίνο)
• Αρχιεπίσκοπος Νεόφυτος (Ταλάντι)
• Γεώργιος Αινιάν (Πατρατζίκι)
• Κωνσταντίνος Σακελίων κατ'επιτροπίαν του Βαρώνου Θεοχάρη Ολύμπιου Κεφαλά, Αγράφων και Κοκόση
• Ιωάννης Σκανδαλίδης (εκ Μακεδονίας)
• Άνθιμος Γαζής (εκ Θετταλίας)
• Δρόσος Μανσόλας (εκ Θετταλίας)
• Θεόδωρος Νέγρης (εκ Ζητουνίου και Μπουτονίτζας)
• Πανούσης Σαμποντζής (εκ Θηβών)
• Ιωάννης Ειρηναίος (εξ Αθηνών)
• Κωνσταντίνος Ιωάννου (εξ Ευρίπου)

Στη συνέλευση των Σαλώνων επικυρώθηκαν και τα ονόματα των απεσταλμένων στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, αλλά και οι πρώτοι δυο που εξάσκησαν την προεδρία^[1]:

• του μεν πολιτικού, ο Θεόδωρος Νέγρης
• του δε Δικανικού, ο Ταλαντίου Νεόφυτος

Παραπομπές

1. «Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος», Ανδρέου Ζ. Μαμούκα Αρχειοθετήθηκε 2011-09-19 στο Wayback Machine., Τόμος Β', Πειραιάς, Τυπογραφία Ηλίου Χριστοφίδου, Η αγαθή τύχη, 1839, σελ. 84-85 (από τα Πρακτικά της Συνέλευση των Σαλώνων, 17 Νοεμβρίου 1821 του Οργανισμού της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας)