Οι Έλληνες στην Ουγγαρία (ουγγρικά: Görögök) αποτελούν μια από τις δεκατρείς αναγνωρισμένες εθνικές μειονότητες στην Ουγγαρία, με βάση το νόμο περί δικαιωμάτων των εθνικών και εθνοτικών μειονοτήτων που θεσπίστηκε από το ουγγρικό κοινοβούλιο στις 7 Ιουλίου 1993.[1]
Η ουγγρική νομοθεσία αναγνωρίζει τα μειονοτικά δικαιώματα των ατόμων, θεσπίζει την έννοια των συλλογικών δικαιωμάτων των εθνοτικών μειονοτήτων και δηλώνει το αναφαίρετο συλλογικό δικαίωμα των μειονοτήτων να διατηρούν την εθνοτική τους ταυτότητα. Ο νόμος επιτρέπει επίσης ενώσεις, κινήματα και πολιτικά κόμματα εθνικού χαρακτήρα και δίνει εντολή στην απεριόριστη χρήση εθνικών γλωσσών. Για να αναγνωριστεί, μια εθνοτική ομάδα πρέπει να έχει τουλάχιστον 100 χρόνια παρουσίας στη χώρα και τα μέλη της πρέπει να είναι πολίτες της χώρας.[2]
Οι πρώτες μετακινήσεις Ελλήνων στο έδαφος της σημερινής Ουγγαρίας (ως τμήμα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας) σημειώθηκαν τον 15ο και 16ο αιώνα και αποτελούνταν κυρίως από μεμονωμένα άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο.[3] Μαζικές μεταναστεύσεις δεν συνέβησαν μέχρι τον 17ο αιώνα,[3] με τα μεγαλύτερα κύματα να είναι το 1718 και το 1760-1770,[4] συνδέονταν κυρίως με τις οικονομικές συνθήκες της περιόδου[3] Εκτιμάται ότι 10.000 Έλληνες μετανάστευσαν στην Ουγγαρία στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα.[4]
Η σημερινή ελληνική κοινότητα αποτελείται κυρίως από πολιτικούς πρόσφυγες από τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο[5] και αριθμεί 3.916 άτομα σύμφωνα με την απογραφή του 2011.[6] Στο χωριό Μπελογιάννης, που ιδρύθηκε το 1950 από Έλληνες πρόσφυγες, ο δήμαρχος είναι παραδοσιακά Έλληνας αν και ο αριθμός των Ελλήνων έχει μειωθεί σε περίπου 300 σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό, που είναι 1.200 κάτοικοι.[5]