Ένας άνθρωπος και ο σκύλος του (Un Homme et Son Chien) | |
---|---|
Σκηνοθεσία | Francis Huster[1][2] |
Παραγωγή | Ζαν Λουί Λιβί |
Σενάριο | Francis Huster και Τσέζαρε Ζαβατίνι[3] |
Πρωταγωνιστές | Ζαν Πολ Μπελμοντό[2], Hafsia Herzi[2], Francis Huster[2], Μαξ φον Σίντοφ, Ζαν Ντυζαρντέν, Antoine Duléry, Aurélien Wiik, Barbara Schulz, Bruno Lochet, Κάρλο Νελ, Caroline Silhol, Charles Gérard, Cristiana Reali, Ντάνιελ Ολμπρίχσκι, Daniel Prévost, Dolores Chaplin, Εμανουέλ Ριβά, Φρανσουά Περό, Φρανσουάζ Φαμπιάν, Jacques Spiesser, Jean-Luc Lemoine, Jean-Marc Thibault, Jean-Pierre Bernard, Χοσέ Γκαρθία, Linda Hardy, Michèle Bernier, Μισελίν Πρεσλ, Natalia Dontcheva, Νικόλ Καλφάν, Patrick Bosso, Pierre Cassignard, Πιερ Μοντί, Rachida Brakni, Ρομπέρ Χοσεΐν, Σάρα Μπιασίνι, Steve Suissa, Tchéky Karyo, Julika Jenkins[3], Valeria Cavalli[3], Agathe Natanson[3], Laurent Olmedo[3] και Λυκ Φλοριάν[3] |
Μουσική | Philippe Rombi |
Πρώτη προβολή | 2008 |
Διάρκεια | 94 λεπτά |
Προέλευση | Γαλλία και Ιταλία |
Γλώσσα | Γαλλικά |
δεδομένα ( ) |
Το Ένας άνθρωπος και ο σκύλος του (Πρωτότυπος τίτλος:Un Homme et Son Chien) είναι Γαλλική δραματική ταινία του 2008 σε σκηνοθεσία Φράνσις Χάστερ, με πρωταγωνιστή τον Ζαν Πολ Μπελμοντό, βασισμένη στην ταινία Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι του 1952 σε σκηνοθεσία Βιττόριο ντε Σίκα και σενάριο Τσέζαρε Ζαβατίνι.
Αυτή ήταν η πρώτη ταινία εδώ και επτά χρόνια με τον Μπελμοντό μετά την ανάρρωσή του από εγκεφαλικό [4] και τον τελευταίο κινηματογραφικό ρόλο πριν από το θάνατό του το 2021.
Η υπόθεση της ταινίας αναφέρεται στον Σαρλ έναν συνταξιούχο που μένει σε δωμάτιο υπηρεσίας στο σπίτι της ερωμένης του, μιας πλούσιας χήρας. Ωστόσο κάποια στιγμή αναγκάζεται να βγει στο δρόμο με τον σκύλο του αφού η χήρα διακόπτει τη σχέση μαζί του, καθώς αποφασίζει να παντρευτεί ξανά. Έγκυος σε έναν άγνωστο πατέρα, η Λέιλα, η νεαρή οικιακή βοηθός, δεν μπορεί παρά να του προσφέρει τη στοργή και το λαμπερό της χαμόγελο. Σε αντάλλαγμα, ο Σαρλ θα της δώσει πολλά περισσότερα. Χωρίς άλλους πόρους εκτός από μια πενιχρή σύνταξη, ο Σαρλ μαζί με τον σκύλο του περιφέρονται στους δρόμους του Παρισιού. Κανένα χέρι δεν απλώνεται προς το μέρος του και η αξιοπρέπειά του του απαγορεύει να απλώσει το δικό του. Επειδή πάντα πάλευε, αυτός ο άνθρωπος, με τον σκύλο του στο πλευρό του, θα συνεχίσει να παλεύει. Και όταν βρίσκονται μόνοι σε αυτή τη σιδηροδρομική γραμμή, ο θόρυβος του ορμητικού τρένου αναγγέλλει το τέλος ή την αρχή μιας άλλης ζωής.
Παρά την επιστροφή του Μπελμοντό στον κινηματογράφο, αυτή η ταινία ήταν εμπορική αποτυχία (μόνο περισσότερους από 200.000 θεατές).
Ο Αλέν Ντελόν εξέφρασε τη λύπη του που ο Μπελμοντό, συνδεδεμένος στο κοινό με μια εικόνα πάθους, φαντασίας και δυναμισμού, είχε κάνει μια ταινία τόσο αντίθετη με την εικόνα του. Μετά από αυτή την ηχηρή καλλιτεχνική, λαϊκή και κριτική αποτυχία, ο Φράνσις Χάστερ δεν σκηνοθέτησε πλέον καμία ταινία.