Όλγα Σανφίροβα

Όλγα Σανφίροβα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ольга Александровна Санфирова (Ρωσικά)[1]
Γέννηση2  Μαΐου 1917
Σαμάρα
Θάνατος13  Δεκεμβρίου 1944
Χρόντνα
Τόπος ταφήςΧρόντνα
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααεροπόρος
αξιωματικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςλοχαγός/Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία
Πόλεμοι/μάχεςΑνατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΉρωας της Σοβιετικής Ένωσης
τάγμα του Λένιν
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου
τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού
Τάγμα του Αλέξανδρου Νιέφσκι
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Όλγα Αλεξάντροβνα Σανφίροβα (ρωσικά: Ольга Александровна Санфирова) (2 Μαΐου 1917 - 13 Δεκεμβρίου 1944) ήταν λοχαγός και διοικητής μοίρας στην 46η Μοίρα Νυχτερινών Αεροπορικών Βομβαρδισμών (Μάγισσες της νύχτας) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον θάνατο έλαβε τον τίτλο «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης» στις 23 Φεβρουαρίου 1945, καθιστώντας την πρώτη Τάταρη γυναίκα που έλαβε τον τίτλο.

Πολιτική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σανφίροβα γεννήθηκε σε μια οικογένεια εργατικής τάξης Τάταρων του Βόλγα. Πήγε σε σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν, προτού μετακομίσει στη Μόσχα για να παρακολουθήσει τη σχολή αεροπορίας στην Κολόμνα. Μετά την αποφοίτησή της από τη σχολή αεροπορίας, εργάστηκε στο Τμήμα Αεροπορίας της Μόσχας πριν μεταφερθεί στο Τατάρσκ του Νοβοσιμπίρσκ το 1940 για να εκπαιδεύσει πιλότους της 78ης μοίρας της Διεύθυνσης Πολιτικής Αεροπορίας της Δυτικής Σιβηρίας. Προσλήφθηκε στο στρατό τον Δεκέμβριο του 1941 και ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1942.[2][3]

Στρατιωτική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σανφίροβα προσχώρησε στη Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία ύστερα από ενθάρρυνση της Μαρίνας Ράσκοβα. Εκπαιδεύτηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας του Ένγκελς και μετά την αποφοίτησή της από τη Σχολή Στρατιωτικής Αεροπορίας Μπατίσκ το 1942 προσχώρησε στο 588ο Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδιστικών (που είχε το ψευδώνυμο «Μάγισσες της νύχτας» από τους Γερμανούς αντιπάλους τους), το οποίο μετονομάστηκε σε 46η Μοίρα Νυχτερινών Αεροπορικών Βομβαρδισμών τον Φεβρουάριο του 1943.[2]

Κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής πτήσης στο Ένγκελς, όπου πετούσε ως κυβερνήτης, το αεροπλάνο έπληξε ηλεκτροφόρα καλώδια υψηλής τάσης, καταστρέφοντας το αεροσκάφος. Ένα δικαστήριο του Ένγκελς την καταδίκασε σε δέκα χρόνια φυλάκιση, αλλά η απόφαση αργότερα τροποποιήθηκε και της ζητήθηκε να συμμετάσχει στη Μοίρα Νυχτερινών Βομβαρδισμών για να επανορθώσει για τη ζημιά του αεροπλάνου.[4][5][2]

Ανέβηκε στις τάξεις από διοικητής πτήσης σε αναπληρωτής διοικητής μοίρας, προτού φτάσει στο βαθμό διοικητή μοίρας το 1943.[6] Κατά τη διάρκεια του πολέμου συμμετείχε σε εκστρατείες βομβαρδισμού εναντίον γερμανικών δυνάμεων στο Βόρειο Καύκασο, στην Κριμαία, στην Χερσόνησο του Ταμάν, στο Κερτς-Έλτιγκεν και στη Λευκορωσική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία.[7]

Την 1η Μαΐου 1943, η Σανφίροβα και η Ρουφίνα Γκάσεβα πέταξαν με ένα Polikarpov Po-2, όπου πυροβολήθηκαν από έναν γερμανικό μαχητικό πάνω από τις σοβιετικές γραμμές στην Κριμαία, αλλά και οι δύο κατάφεραν να επιβιώσουν μετά την εκκένωση του αεροσκάφους και διασώθηκαν δύο ημέρες αργότερα. [7]

Στις 13 Δεκεμβρίου 1944, το αεροπλάνο με το οποίο πέταξαν η Σανφίροβα και η Γκάσεβα καταρρίφθηκε ξανά πάνω από ένα ναρκοπέδιο. Δεν φόρτωναν πάντα αλεξίπτωτο[8] για να εξοικονομήσουν βάρος,[9] αλλά σε αυτήν την αποστολή είχαν μαζί τους αλεξίπτωτο. Η Σανφίροβα εκτινάχθηκε με το αλεξίπτωτο έξω από το αεροπλάνο με ασφάλεια, αλλά σκοτώθηκε αμέσως όταν προσγειώθηκε και πάτησε ένα νάρκη. Θάφτηκε σε μαζικό τάφο στην πόλη Γκρόντνο της Λευκορωσικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας.[10] Η Γκάσεβα επέζησε από τη δοκιμασία και συνέχισε να πετά σε μάχη μετά την επιστροφή της στην μοίρα.[11]

Καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου, η Σανφίροβα πραγματοποίησε 630 νυχτερινές αποστολές μάχης με 875 ώρες πτήσης σε μάχη, ρίχνοντας 77 τόνους βομβών σε ελεγχόμενο από εχθρό έδαφος, καταστρέφοντας μια αποθήκη, δύο ναζιστικές διμοιρίες, πέντε αυτοκίνητα, τρεις πυργίσκους και δύο πλοία, καθώς και παρέχοντας στις σοβιετικές χερσαίες δυνάμεις 25 ρίψεις εφοδιασμού τροφίμων και πυρομαχικών.[10]

Βραβεία και τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει ένας δρόμος που φέρει το όνομά της στη Σαμάρα, καθώς και αγάλματα της στο Ινστιτούτο Αεροπορίας της Κολόμνα όπου σπούδασε, στο Γκρόντνο και στη Σαμάρα.[10]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Ρωσικά) warheroes.ru.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Simonov & Chudinova 2017, σελ. 209.
  3. ↑ Cottam 1998, σελ. 52.
  4. ↑ Ρακομπόλσκαγια, Ιρίνα· Κράβτσοβα, Νατάλια (2005). Нас называли ночными ведьмами : так воевал женский 46-й гвардейский полк ночных бомбардировщиков. Μόσχα: University of Moscow Press. σελ. 336. ISBN 5211050088. 
  5. ↑ «В бой идет "Дунькин полк"» (στα ρωσικά). Известия. 2008-05-07. https://iz.ru/news/336270. Ανακτήθηκε στις 2018-04-26. 
  6. ↑ Cottam 1998, σελ. 53.
  7. ↑ 7,0 7,1 Simonov & Chudinova 2017, σελ. 210.
  8. ↑ Noggle 1994, σελ. 27.
  9. ↑ Soviet Union (στα Αγγλικά). Μόσχα. 1985. σελίδες iv. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Simonov & Chudinova 2017, σελ. 211.
  11. ↑ Simonov & Chudinova 2017, σελ. 32.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σιμόνοφ, Αντρέι· Τσουντίνοβα, Σβετλάνα (2017). Женщины - Герои Советского Союза и России. Μόσχα: Russian Knights Foundation and Museum of Technology Vadim Zadorozhny. ISBN 9785990960701. 
  • Κόταμ, Καζιμιέρα (1998). Women in War and Resistance: Selected Biographies of Soviet Women Soldiers. Νιούμπεριπορτ, Μασαχουσέτη: Focus Publishing/R. Pullins Co. ISBN 1585101605. 
  • Νόγκλε, Αν (1994). A Dance With Death: Soviet Airwomen in World War II. Κόλετζ Στέισον, Τέξας: Texas A&M University Press. ISBN 0890966028.