Όσταπ Βίσνια | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Павло Михайлович Губенко (Ουκρανικά) |
Γέννηση | 1ιουλ. / 13 Νοεμβρίου 1889γρηγ.[1] Chechva[1] |
Θάνατος | 28 Σεπτεμβρίου 1956 Κίεβο |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Μπαϊκοβέ |
Ψευδώνυμο | Остап Вишня και Грунский |
Χώρα πολιτογράφησης | Λαϊκή Δημοκρατία της Ουκρανίας Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ουκρανικά[2][3] |
Σπουδές | Εθνικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου «Ταράς Σεβτσένκο» |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας διηγηματογράφος |
Οικογένεια | |
Αδέλφια | Kost Hubenko d:Q4515279 |
Υπογραφή | |
![]() | |
![]() | |
Ο Όσταπ Βίσνια (πραγματικό όνομα Πάβλο Χουμπένκο, [4] 13 Νοεμβρίου 1889 – 28 Σεπτεμβρίου 1956) ήταν ένας Ουκρανός συγγραφέας, ευθυμογράφος και ιατρικός επισκέπτης. Από πολλούς κριτικούς, ο Βίσνια έχει με το παρατσούκλι "Ουκρανός Μαρκ Τουέιν" και "Ουκρανός Βασιλιάς της Τυπογραφίας". Λέγεται ότι τη φήμη του στην πρώιμη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας κατάφεραν να συναγωνιστούν μόνο δύο άτομα: ο Ταράς Σεβτσένκο και ο Βλαντίμιρ Λένιν. [5]
Ο Πάβλο Χουμπένκο γεννήθηκε ως μέλος μιας μεγάλης αγροτικής οικογένεια με 17 παιδιά στις 13 Νοεμβρίου 1889 στο αγρόκτημα Τσάτσβα κοντά στο χωριό Χρουν της περιοχής Ζίνκιβ, που την εποχή εκείνη ανήκε διοικητικά στην Πολτάβα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα, η Ζίνκιβ είναι μια πόλη στην περιφέρεια Πολτάβα και ανήκει πλέον στην Ουκρανία. Ο Χουμπένκο φοίτησε στο δημοτικό σχολείο στη Ζίνκιβ, ενώ αργότερα εγγράφηκε στη στρατιωτική νοσηλευτική σχολή του Κιέβου την οποία τελείωσε το 1907. Εργάστηκε ως νοσηλευτής στον στρατό και στη συνέχεια στο χειρουργικό τμήμα του νοσοκομείου Νοτιοδυτικών Σιδηροδρόμων. Τελικά, κατάφερε να δώσει τις εξετάσεις για να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου το 1917, αλλά αργότερα (το 1919) το εγκατέλειψε και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη δημοσιογραφία και τα λογοτεχνικά έργα. Το 1919 συνελήφθη από Μπολσεβίκους ενώ βρισκόταν στον ουκρανικό στρατό και ήταν βαριά άρρωστος από τύφο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι διετέλεσε και προϊστάμενος της ιατροϋγειονομικής διεύθυνσης του Ουκρανικού Υπουργείου Σιδηροδρόμων (Υπουργείο Μεταφορών). Μέχρι το 1921, έμεινε φυλακισμένος στη φυλακή του Χάρκοβο μέχρι το πλήρες τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Το 1933, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων. [4] Ο Βίσνια ήταν ένας από τους λίγους εκπροσώπους της ομάδας της Αναγέννησης που διέφυγε της εκτέλεσης. [6]
Το πρώτο δημοσιευμένο έργο του, με τον τίτλο Οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις του Ντενίκιν, εμφανίστηκε στις 2 Νοεμβρίου 1919 στην εφημερίδα Narodna Volia. Ο συγγραφέας υπέγραφε με το ψευδώνυμο Π. Χρούνσκι.
Στην ίδια εφημερίδα τυπώθηκαν επίσης αρκετά σατιρικά άρθρα γραμμένα από τον νεαρό συγγραφέα. Η περίοδος των τακτικών δημοσιεύσεών του ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1921, όταν έγινε δημοσιογράφος στην κυβερνητική εφημερίδα Вісті ВУЦВК. Το ψευδώνυμο Όσταπ Βίσνια εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 22 Ιουλίου 1921.
Το 1933, ο Βίσνια στάλθηκε σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων για δέκα χρόνια και κατάφερε να επιστρέψει στη λογοτεχνική του καριέρα μόλις το 1943. Αποκαταστάθηκε το 1955.
Ο Όσταπ Βίσνια πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου 1956 στο Κίεβο. Η κηδεία του φέρεται να γέμισε την οδό Khreshchatyk. [7] Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Baikove.
He was Ukraine's “Mark Twain,” the “king of the Ukrainian print-run,” whose fame, it was said, rivalled only two others in early Soviet Ukraine: Taras Shevchenko and Vladimir Lenin.