Συντεταγμένες: 40°44′0″N 15°43′0″E / 40.73333°N 15.71667°E
Αβιλιάνο | |
---|---|
Διοικητικές πληροφορίες | |
Χώρα | ![]() |
Περιφέρεια | ![]() |
Επαρχία | Ποτέντσα |
Δήμαρχος | Βίτο Σούμμα (Vito Summa) |
Περιοχή | |
Υψόμετρο | 800 (μέση τιμή) μ. |
Έκταση | 85,48 χλμ² |
Πληθυσμός | 11.722 (2013) |
Πυκνότητα | 138 κατ./χλμ² |
Άλλες πληροφορίες | |
Ταχυδρομικός κώδικας | 10051 |
Ζώνη ώρας | UTC+1 |
Πολιούχος | {{{Πολιούχος}}} |
Τοποθεσία | |
![]() | |
http://www.comune.avigliana.to.it/ |
Το Αβιλιάνο (ιταλικά: Avigliano) είναι πόλη και έδρα δήμου (comune) της ΝΝΚ. Ιταλίας, στην επαρχία Ποτέντσα, της περιφέρειας Μπαζιλικάτα (Basilicata). Ο δήμος έχει έκταση 85,48 χλμ² και πληθυσμό 11.722 κατοίκους (Σεπτέμβριος 2013).[1]
Ο κάτοικος της πόλης ονομάζεται Αβιλιανέζε (-α) (πληθ. Αβιλιανέζι (-ε)) (Aviglianese-a, Aviglianesa-e) [2].
Ένας μύθος υποστηρίζει την προέλευση του ονόματος Avigliano από το λατινικό avis locum «τόπος πτηνών», ονομασία που δόθηκε στην περιοχή από μια ομάδα θαλασσοπόρων που ήλθαν από την Ανατολή. Σύμφωνα με άλλην εκδοχή, το Avigliano προέρχεται από το, επίσης λατινικό, locum avellani «τόπος φουντουκιών».[3] Όμως, το πιθανότερο είναι, η πόλη να πήρε την ονομασία της από κάποια οικογένεια Villiana, όπως αναφέρεται σε μία επιτάφια πλάκα που βρέθηκε στην περιοχή.[4]
Το Αβιλιάνο είναι κτισμένο σε σχετικά μεγάλο υψόμετρο (543 min-1239 max), στην περιφέρεια της Μπαζιλικάτα, περιστοιχιζόμενο από βουνοκορφές, όπως τις Καρούζο (Caruso, 1239 μ.), Καρμίνε (Carmine, 1228 μ.) και Άντζελο (Angelo, 1121 μ.). Λόγω της πολύ υψηλής σεισμικότητας της περιοχής, η πόλη κατατάσσεται στη ζώνη 1, σύμφωνα με το ιταλικό σύστημα σεισμικής κατάταξης.[5] Από την Ποτέντσα, πρωτεύουσα της επαρχίας, απέχει μόλις 20 χλμ. προς τα ΒΔ, μέσω της εθνικής οδού SP6, ενώ είναι και σημαντικός σιδηροδρομικός σταθμός.
Η μέση ετήσια θερμοκρασία της πόλης είναι 12 °C. Η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου είναι 3,3 °C, καθιστώντας τον, τον πιο κρύο μήνα ετησίως. Αντίθετα, ο Ιούλιος είναι ο θερμότερος μήνας, με μέση θερμοκρασία 21,4 °C. Η ετήσια μέση ακραία θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ -12 °C και 38 °C. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 844 χιλιοστά, με υψηλό τα 1.192 χιλιοστά και χαμηλό τα 679 χιλιοστά. Η πόλη κατατάσσεται στην κλιματική ζώνη Ε, σύμφωνα με το ιταλικό σύστημα κλιματικής κατάταξης.[2]
Τα πρώτα τεκμηριωμένα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του Αβιλιάνο βρίσκονται στον Μεσαίωνα, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές θεωρίες για την προέλευση της πόλης. Ένας μύθος υποστηρίζει ότι η πόλη ιδρύθηκε από τους Σαβελλιανούς -κλάδο των Σαβίνων-. Το πρώτο έγγραφο στο οποίο μνημονεύεται η πόλη χρονολογείται από το 1127, υπό την κατοχή των Νορμανδών.[6] Κατά τον επόμενο αιώνα, ο Φρειδερίκος Β’ αποφάσισε να κτίσει το κάστρο Λαγκοπεζόλε (Lagopesole), που το χρησιμοποιούσε τα καλοκαίρια ως κυνηγετικό θέρετρο. Το 1290 κτίστηκε το πρώτο μοναστήρι των Δομινικανών Πατέρων στην Μπαζιλικάτα.
Το 1694 έπεσε λιμός στην πόλη, ως αποτέλεσμα μακράς ξηρασίας από τον σεισμό της 8ης Σεπτεμβρίου, που είχε σχετικά περιορισμένες απώλειες. Ο πληθυσμός έκανε τάμα να κτίσει ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία (del Carmine), που την έσωσε από περαιτέρω καταστροφή. Δύο χρόνια αργότερα, άρχισε η κατασκευή του παρεκκλησίου στο Μοντανιόλα (Montagnola) που μετονομάστηκε σε Monte Carmine. Το 1799, οι ευγενείς, οι κάτοικοι και οι θρησκευτικές αρχές υποστήριξαν τη Δημοκρατία της Νάπολης, με τις εξεγέρσεις του 1820 και 1848. Μετά την άφιξη του Γκαριμπάλντι στη Σικελία τον Μάιο του 1860, ο 124 πόλεις της Μπαζιλικάτα χωρίστηκαν σε 10 επιμέρους κέντρα εξέγερσης και η περιοχή απελευθερώθηκε από τους Βουρβόνους πριν από την άφιξή του εκεί. Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα σημαδεύτηκε από την παρουσία και δράση του «ληστή» Κάρμινε Κρόκκο ή Ντονατέλλο (Carmine Crocco), ο οποίος μετά τη συνένωση της Ιταλίας, πέρασε στην πλευρά των Βουρβόνων και λυμαινόταν την περιοχή με άτακτο στρατό 2000 ανδρών.
Η εξέλιξη πληθυσμού του Αβιλιάνο έχει ως εξής: κάτοικοι 10.767 (1951), 11.307 (1961), 10.973 (1971), 11.392 (1981), 11.761 (1991), 12.025 (2001), 11.796 (2011).[7]
Εριοϋφαντουργία.[8]