Αμαργάσαυρος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αμαργάσαυρος Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: Κατώτερη Κρητιδική 129.4–122.46Ma | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Σκελετός αμαργάσαυρου
| ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||
| Amargasaurus cazaui Salgado & Bonaparte, 1991 |
Ο Αμαργάσαυρος είναι ένα είδος σαυρόποδου δεινόσαυρου, που έζησε κατά την κατώτερη Κρητιδική περίοδο στην Αργεντινή.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αμαργάσαυρος είχε μικρό μέγεθος για σαυρόποδο. Είχε μήκος 10 μέτρα και ζύγιζε 3 τόνους. Ήταν ένα εύσωμο ζώο με κοντά και παχιά πόδια και λαιμό. Η ουρά του ήταν όσο το μήκος του σώματός του και πιθανόν τελείωνε σε ένα μαστίγιο.
Ο αμαργάσαυρος είχε δυο σειρές με μακριά αγκάθια κατά μήκος του λαιμού και της πλάτης του, που το καθένα είχε ύψος 1,8 μέτρα. Τα αγκάθια χρησίμευαν για να αμύνεται από τα αρπακτικά ζώα. Μια δερμάτινη μεμβράνη ανάμεσα στα αγκάθια σχημάτιζε ένα ιστίο, που χρησίμευε για τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του και την προσέλκυση του θηλυκού.
Ιστορία & απολιθώματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο αμαργάσαυρος ανακαλύφθηκε από έναν γεωλόγο που εργαζόταν για λογαριασμό εταιρείας πετρελαίου[1]. Πήρε το όνομά του από την τοποθεσία Αμάργα της Αργεντινής το 1991, όπου την ίδια χρονιά οι ερευνητές έφεραν στην επιφάνεια τα απομεινάρια του[2]. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί μερικοί σχεδόν πλήρεις σκελετοί.
Βιολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο αμαργάσαυρος ζούσε σε ξηρό και ζεστό περιβάλλον. Τρεφόταν σε ύψος 2,7 μέτρων, όπως μαρτυρά ο προσανατολισμός των σπονδύλων του λαιμού, και είτε βάδιζε αργά είτε κάλπαζε σαν ρινόκερος, όπως φαίνεται από τα κοντά του πόδια.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ντον, Λέσσεμ (2010). Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ. Ελλάδα: Τέσσερα Πι Α.Ε. σελ. σ.19. ISBN 978-960-488-133-8.
- ↑ Κωσταντίνου, Τζένη (2008). Η εγκυκλοπαίδεια για τους Δεινόσαυρους και την Προϊστορία. Ελλάδα: Κώστας Γιαννικός. σελ. σ. 41. ISBN 978-960-441-986-9.
