| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 10 Μαΐου 1977 | ||
| Τόπος γέννησης | Ντακάρ, Σενεγάλη | ||
| Ύψος | 1,78 μ. | ||
| Θέση | Επιθετικός | ||
| Ομάδες νέων | |||
| ΑΣΚ Ντιαράφ | |||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1998-1999 | ΡΚ Στρασμπούρ | 0 | (0) |
| 1999-2000 | Νεσατέλ Ξαμάξ | 32 | (17) |
| 2000-2001 | Γκρασχόπερς | 11 | (3) |
| 2001-2003 | ΚΣ Σεντάν-Αρδέννες | 59 | (22) |
| 2003-2005 | Γούλβερχαμπτον Γουόντερερς | 30 | (7) |
| 2004-2005 | →Σέλτικ | 18 | (8) |
| 2005 | →Σαουθάμπτον ΦΚ | 13 | (4) |
| 2005-2009 | Γουίγκαν Αθλέτικ | 69 | (20) |
| 2007-2008 | →Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ | 10 | (0) |
| 2009 | →Στόουκ Σίτι Φ.Κ. | 4 | (0) |
| 2009-2010 | Σέφιλντ Γιουνάιτεντ | 23 | (4) |
| 2010-2011 | Ατρόμητος Αθηνών | 28 | (3) |
| 2011-2014 | Παναιτωλικός | 102 | (29) |
| 2014-2015 | Α.Ε.Λ. Καλλονής | 16 | (3) |
| 2015 | Π.Α.Σ. Λαμία | ||
| 2015-2016 | Παναιτωλικός | 7 | (0) |
| 2016 | Απόλλων Σμύρνης | 13 | (6) |
| 2016-2017 | Ιωνικός Νίκαιας | 23 | (10) |
| 2017-2018 | Φωστήρας | 2 | |
| Σύνολο | 460 | (136) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1999-2008 | Σενεγάλη | 99 | (29) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 13 Νοεμβρίου 2017. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Ανρί Καμαρά (Henri Camara, γεννήθηκε 10 Μαΐου 1977), είναι πρώην διεθνής Σενεγαλέζος ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν σε όλες τις θέσεις της επίθεσης.
Ο Καμαρά γεννήθηκε στο Ντακάρ, ο πατέρας του ήταν από τη Γουινέα και η μητέρα του Σενεγαλέζα. Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα του, το 1998 στη Γαλλία, για την ομάδα του Στρασβούργου. Την επόμενη χρονιά μεταγράφηκε στην Ξαμάξ της Ελβετίας, όπου έπαιξε μια γεμάτη σεζόν, κερδίζοντας μεταγραφή στη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, την Γκρασχόπερς Ζυρίχης. Το 2000 επέστρεψε στη Γαλλία για λογαριασμό της Σεντάν και έμεινε εκεί έως το καλοκαίρι του 2003, όταν η ομάδα υποβιβάστηκε.
Τον Αύγουστο του 2003, μεταγράφηκε στη Γουλβς της Αγγλίας, που μόλις είχε προβιβαστεί στην Πρέμιερ Λιγκ. Παρόλο που η ομάδα δεν κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία, ο Καμαρά, ψηφίστηκε ως ο ποδοσφαιριστής της χρονιάς από τους οπαδούς της ομάδας, λόγω κυρίως της μεγάλης προσπάθειας της αποφυγής του υποβιβασμού, στα τελευταία παιχνίδια, σκοράροντας 6 γκολ σε 9 ματς. Μετά τον υποβιβασμό όμως, ήταν αμετάπειστος να παραμείνει και έπειτα από άρνηση προσφοράς της Μπόλτον να τον αποκτήσει, δεν εμφανιζόταν στις προπονήσεις. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του, η Σέλτικ Γλασκώβης της Σκωτίας, ως δανεικός από τη Γουλβς.[1] Ο δανεισμός του, έπειτα από επιθυμία και του Καμαρά και της Σέλτικ, ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2005 και αμέσως δόθηκε δανεικός στη Σαουθάμπτον, όπου στο τέλος της χρονιάς, γνώρισε και με εκείνη τον υποβιβασμό από την Πρέμιερ Λιγκ.[2]
Το καλοκαίρι του 2005, αποκτήθηκε από την πρόσφατα προβιβασμένη στην Πρέμιερ Λιγκ, Γουίγκαν Αθλέτικ.[3] Το 2006 υπόγραψε νέο συμβόλαιο με την ομάδα, έως το 2009, λόγω των εξαιρετικών του εμφανίσεων.[4] Τη σεζόν 2007/08, δόθηκε δανεικός στη Γουέστ Χαμ, αφού δεν ήταν στα πλάνα του νέου προπονητή της Γουίγκαν.[5] Την επόμενη σεζόν, επέστρεψε και προσπάθησε να καθιερωθεί στην ενδεκάδα, όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε και δόθηκε τον Φλεβάρη του 2009, δανεικός στη Στόουκ, έως το τέλος της σεζόν, όπου σήμανε και τη λήξη του συμβολαίου του.
Το καλοκαίρι του 2009 δοκιμάστηκε από τη Χαλ Σίτι, όμως δεν του προτάθηκε συμβόλαιο [6] και τελικά κατέληξε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, στη Β' κατηγορία της Αγγλίας, μόνο για τη σεζόν 2009/2010.
Στη συνέχεια μετακόμισε στην Ελλάδα για τον Ατρόμητο, ο οποίος έγινε ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του Σενεγαλέζου, τον Μάιο του 2010.[7] Με την ομάδα του Περιστερίου, θα φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, της σεζόν 2010/11 (για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου), όπου έχασε από την ΑΕΚ. Το συμβόλαιό του έληξε το καλοκαίρι του 2011, και ο ίδιος απέρριψε πρόταση ανανέωσης με μειωμένες αποδοχές.[8]
Επόμενη ομάδα για τον Καμαρά, θα είναι και πάλι στην Ελλάδα, ο Παναιτωλικός, από τον Ιούνιο του 2011.[9] Στο τέλος της σεζόν 2011/12, η ομάδα από το Αγρίνιο θα υποβιβαστεί στη Φούτμπολ Λιγκ. Αν και αρχικά ο Σενεγαλέζος ήταν αμετάπειστος,[10], τελικά θα ακολουθήσει την ομάδα στη Β' κατηγορία.[11] Στην επόμενη σεζόν του θα αποτελέσει τον υπαρχηγό της ομάδας.[12] Επίσης θα φτάσει τα 10 γκολ και θα βοηθήσει τα μέγιστα, ώστε ο Παναιτωλικός να κερδίσει στο τέλος της περιόδου 2012/13, την άνοδο στη Σούπερ Λίγκα. Το 2014 αποκτήθηκε από την Α.Ε.Λ. Καλλονής με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε ένα εξάμηνο, στο πρώτο μισό της περιόδου 2014/15. Τον Φεβρουάριο του 2015 συνέχισε στον Π.Α.Σ. Λαμία[13] και με τη φανέλα της Λαμίας αγωνίστηκε το υπόλοιπο μισό της περιόδου. Το καλοκαίρι του 2015 επέστρεψε ξανά στο Αγρίνιο, ύστερα απο μονοετή απουσία και πλέον σκεφτόταν να σταματήσει την καριέρα του με τη φανέλα του Παναιτωλικού[14]. Με τη φανέλα του Παναιτωλικού αγωνίστηκε ένα εξάμηνο, στο πρώτο μισό της χρονιάς 2015/16, όταν τον Ιανουάριο του 2016, έμεινε ελεύθερος.
Έτσι, τον Ιανουάριο του 2016, ως ελεύθερος πλέον, αποκτήθηκε από τον Απόλλων Σμύρνης[15], με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε ένα εξάμηνο, μέχρι το τέλος της περιόδου 2015/16.
Επόμενος σταθμός στην καριέρα του είναι ο Ιωνικός Νίκαιας, στον οποίο υπέγραψε τον Σεπτέμβριο του 2016[16]. Με τη φανέλα του Ιωνικού αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα Γ' Εθνικής και κατέγραψε 23 συμμετοχές και 10 γκολ, ενώ από 1 συμμετοχή και 1 γκολ είχε και στο Κύπελλο Γ' Εθνικής.
Τον Σεπτέμβριο του 2017 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στον Φωστήρα[17] με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε σε 3 αγώνες. Ακολούθησε ένας τραυματισμός ο οποίος τον ταλαιπώρησε ως και τον τέλος της σεζόν. Έτσι τον Αύγουστο του ίδιου έτους ανακοίνωσε την απόσυρση του από την ενεργό δράση μετά από 20 χρόνια λαμπρής καριέρας.
Όντας γεννημένος στη Σενεγάλη, επέλεξε να εκπροσωπήσει τη συγκεκριμένη χώρα, και όχι τη Γουινέα, από όπου είναι ο πατέρας του και έχει και ο ίδιος υπηκοότητα.[18] Ο Καμαρά έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική ανδρών της Σενεγάλης στις 28 Φεβρουαρίου του 1999, στην ισοπαλία με 1-1 κόντρα στη Νιγηρία για τα προκριματικά του Κόπα Άφρικα. Το πρώτο του διεθνή γκολ, το πέτυχε κόντρα στην Μπουρκίνα Φάσο, (άνοιξε το σκορ, τελικό αποτέλεσμα 2-2), επίσης για τα προκριματικά του ίδιου θεσμού. Εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, πετυχαίνοντας και δύο γκολ. Το 2008, έπαιξε για τελευταία φορά με την εθνική ομάδα της χώρας του και συνολικά αγωνίστηκε σε 99 αγώνες, πετυχαίνοντας 29 γκολ, επίδοση ρεκόρ για την εθνική ομάδα της χώρας του.[19]