Απομετάβαση φύλου

Απομετάβαση φύλου (ή απλώς απομετάβαση) ονομάζεται η διακοπής ή αναίρεσης της διαδικασίας της φυλομετάβασης. Ο όρος δεν πρέπει να εμπλέκεται με την έννοια της «μετάνοιας»[1], καθώς η απόφαση του να υποβληθεί κανείς σε απομετάβαση μπορεί να ωθείται από πληθώρα λόγων, όπως η κοινωνική ή οικονομική πίεση, οι διακρίσεις, οι ανησυχίες σχετικά με την φυσική υγεία, και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις[2]. Η απόφαση να προβεί ένα άτομο σε απομετάβαση μπορεί να είναι σκόπιμα προσωρινή ή να αναιρεθεί ύστερα από αλλαγή γνώμης του ατόμου[3].

Ετυμολογία και χρήση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ελληνική ορολογία γύρω από την έννοια της «αλλαγής φύλου» προέρχεται κατά μεγάλο βαθμό από τους αγγλικούς όρους. Ο όρος «φυλομετάβαση» αποτελεί μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική «gender transition», ή απλώς «transition», που περιγράφει την ίδια έννοια. Παρομοίως, ο όρος «απομετάβαση» προέρχεται από την αγγλική «detransition», και οι δύο όντας λέξεις που προσθέτουν στον αρχικό όρο μια πρόθεση που εκδηλώνει απομάκρυνση και αντιστροφή (από-/de-)[4][5].

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι ο όρος «απομετάβαση» είναι ακόμα αναδυόμενος, και χρησιμοποιείται κατά μεγάλο βαθμό συμβατικά σε αυτό το λήμμα, καθώς δεν υπάρχει επίσημα αναγνωρισμένη εναλλακτική.

Φαινόμενο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συχνότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιστημονική έρευνα γύρω από την έννοια της απομετάβασης είναι μικρή σε αριθμό[6] και κατά μεγάλο βαθμό περιορισμένη, με εκτιμήσεις που διαφέρουν λόγω διαφορετικών μεθοδολογιών και κριτηρίων.

Στην Τρανς Έρευνα των ΗΠΑ του 2015, μία από τις μεγαλύτερες μελέτες πάνω στα τρανς άτομα (έχοντας συνολικά 27,715 ερωτηθέντες), το 8% των ερωτηθέντων είχε προβεί σε προσωρινή ή μόνιμη απομετάβαση φύλου κάποιου είδους, αν και η πλειοψηφία εν τέλει επανέλαβε την φυλομετάβαση του. Μόνο το 5% αυτού του 8% (δηλ. το 0.4% συνολικά) εξέφρασε ότι η απομετάβαση του ήταν λόγω μετάνοιας[3].

Σύμφωνα με μία μελέτη που εξέτασε τα έγγραφα μίας κλινικής ταυτότητας φύλου στο Ηνωμένο Βασίλειο, από 3398 ασθενείς, μόνο 16 (0.47%) βίωσαν μετάνοια με την φυλομετάβαση τους. Από αυτούς τους 16, ένας ασθενής εξέφρασε μετάνοια αλλά δεν αναλογιζόταν να προβεί σε απομετάβαση, 2 είχαν εκφράσει μετάνοια και σκέφτονταν να προβούν σε απομετάβαση, 3 είχαν προβεί σε απομετάβαση μόνιμα, και 10 είχαν προσωρινά[7].

Μία μελέτη πάνω σε 627 τρανς άνδρες και 325 τρανς γυναίκες κατέληξε στο ότι λίγο περισσότερο από το 70% συνεχίζει την ορμονοθεραπεία για πάνω από 4 χρόνια, αν και διευκρινίζεται ότι το αποτέλεσμα αυτό είναι μάλλον υποεκτίμηση, καθώς η μελέτη αναγνώρισε ως συνέχιση της θεραπείας την ανάκτηση των απαραίτητων φαρμάκων μονάχα υπό συγκεκριμένο ασφαλιστικό πρόγραμμα[8].

Υπάρχουσα έρευνα υποδεικνύει ειδικότερα χαμηλά ποσοστά απομετάβασης ή μετάνοιας ύστερα από εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου. Σύμφωνα με μία ολλανδική μελέτη που ανέλυσε τα ιατρικά αρχεία 6793 ατόμων μιας κλινικής στο Άμστερνταμ, μόνο το 0,6% των τρανς γυναικών και το 0,3% των τρανς ανδρών που υποβλήθηκαν σε γοναδεκτομή παρουσίασαν μετάνοια[9]. Παρομοίως, μία δευτερογενής ανάλυση 27 μελετών και συνολικά 7928 τρανς ατόμων κατέληξε στο ότι το ποσοστό μετάνοιας είναι γύρω στο 1%[10]. Σε μία άλλη με μελέτη με συνολικά 1989 άτομα, μόνο 6 (δηλ. το 0,3%) ζήτησε να υποβληθεί ή υποβλήθηκε ηθελημένα σε αναίρεση της εγχείρησης[11].

Αιτίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με την Τρανς Έρευνα των ΗΠΑ του 2015, μόνο το 5% των ερωτηθέντων που προέβησαν σε απομετάβαση φύλου ανέφεραν ότι το έκαναν λόγω μετάνοιας με την ίδια την φυλομετάβαση τους. Αντιθέτως, ως κύριες αιτίες για την απόφαση ανέφεραν: πίεση από γονέα (36%), πίεση από άλλα μέλη της οικογένειας (26%), και πίεση από σύζυγο ή σύντροφο (18%). Άλλοι κοινοί λόγοι αποτέλεσαν η παρενόχληση και η διάκριση ύστερα από την έναρξη της φυλομετάβασης (31%), καθώς και η δυσκολία στην εύρεση εργασίας (29%)[3].

Εσωτερικοί παράγοντες, όπως οι διακυμάνσεις της ή η αβεβαιότητα σχετικά με την ταυτότητα φύλου, μπορούν επίσης να ωθήσουν την απόφαση, αν και παρατηρούνται λιγότερο συχνά[2]. Ορισμένοι τρανς άνθρωποι απομεταβαίνουν προσωρινά έτσι ώστε να τεκνοποιήσουν[12] (λόγω της μείωσης στην γονιμότητα που προκαλούν ορισμένα είδη φυλομετάβασης[13]).

Κοινωνικοπολιτικό αντίκτυπο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το θέμα της απομετάβασης φύλου έχει προσελκύσει ιδιαίτερα την πολιτική δεξιά. Συντηρητικοί ακτιβιστές συχνά προβάλλουν τις εμπειρίες των ατόμων που έχουν μετανιώσει την φυλομετάβαση τους ως απόδειξη για ορισμένους ισχυρισμούς -εκ των οποίων αρκετοί θεωρούνται αντί-επιστημονικοί από ειδικούς[14][15]- όπως: η ιδέα ότι η ιατρική φυλομετάβαση είναι κατά κύριο λόγο επιβλαβής σε αντίθεση με την θεραπεία μεταστροφής, η ιδέα ότι υπάρχουν υψηλά ποσοστά λανθασμένης διάγνωσης δυσφορίας φύλου, και ή ιδέα ότι η ταυτότητα φύλου είναι στην φύση της "μεταδοτική"[16][17].

Τέτοιου είδους ρητορική έχει κατηγορηθεί από την αριστερά ως δράση κατά των τρανς δικαιωμάτων που αγνοεί την επιστημονική μελέτη και τις περιπτώσεις στις οποίες η φυλομετάβαση είναι ψυχικά ευεργετική[17]. Αντίθετα με αυτή την ανταπόκριση, ορισμένες φεμινίστριες (παρότι ο φεμινισμός θεωρείται αριστερή ιδεολογία) μετέχουν σε παρόμοιες συμπεριφορές, χρησιμοποιώντας ιστορίες ατόμων που έχουν υποβληθεί σε απομετάβαση για να υποστηρίξουν ότι η δυσφορία φύλου οφείλεται σε εσωτερικευμένο σεξισμό και ότι η φυλομετάβαση αποτελεί πατριαρχική απόπειρα ενίσχυσης των ρόλων των φύλων[18][19]. Άλλες όμως κατηγορούν αυτή την οπτική, χρησιμοποιώντας τον όρο TERF ("trans-exclusionary radical feminists," ή, στα ελληνικά, «ριζoσπαστικές φεμινίστριες τρανς-αποκλεισμού») για να περιγράψουν φεμινίστριες που στα μάτια τους υποκύπτουν σε τρανσφοβία και εξτρεμισμό[20].

Αυτού του είδους η κοινωνική πόλωση προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα σε άτομα που έχουν απομεταβεί. Ορισμένοι στρέφονται ενάντια στην ιδέα της φυλομετάβασης εξολοκλήρου, υποστηρίζοντας πως η ιδεολογία φιλική προς την τρανς ταυτότητα είναι αυτό που προκάλεσε τον πόνο τους[19]. Άλλοι επικρίνουν αυτή την στάση, διατυπώνοντας πως ο ηθικός πανικός γύρω από την απομετάβαση είναι παρόμοιος με εκείνον που προκαλούν τα ομοφοβικά πρώην-γκέι κινήματα, και επικρίνοντας την (στα μάτια τους) τάση της δεξιάς να εκμεταλλεύεται τις ιστορίες καλοπροαίρετων ατόμων[18][19].

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Irwig, Michael S (2022-10-01). «Detransition Among Transgender and Gender-Diverse People—An Increasing and Increasingly Complex Phenomenon» (στα αγγλικά). The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism 107 (10): e4261–e4262. doi:10.1210/clinem/dgac356. ISSN 0021-972X. PMID 35678284. PMC PMC9516050. https://academic.oup.com/jcem/article/107/10/e4261/6604653. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Turban, Jack L.; Loo, Stephanie S.; Almazan, Anthony N.; Keuroghlian, Alex S. (2021-06). «Factors Leading to “Detransition” Among Transgender and Gender Diverse People in the United States: A Mixed-Methods Analysis» (στα αγγλικά). LGBT Health 8 (4): 273–280. doi:10.1089/lgbt.2020.0437. ISSN 2325-8292. PMID 33794108. PMC PMC8213007. https://www.liebertpub.com/doi/10.1089/lgbt.2020.0437. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «THE REPORTS OF THE 2015 U.S. TRANSGENDER SURVEY» (PDF). transequality.org. National Center for Transgender Health.
  4. ↑ «de- | Etymology of prefix de- by etymonline». www.etymonline.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  5. ↑ «απο-». Βικιλεξικό. https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%B1%CF%80%CE%BF-. 
  6. ↑ Danker, Sara; Narayan, Sasha K.; Bluebond-Langner, Rachel; Schechter, Loren S.; Berli, Jens U. (2018-09). «Abstract: A Survey Study of Surgeons’ Experience with Regret and/or Reversal of Gender-Confirmation Surgeries» (στα αγγλικά). Plastic and Reconstructive Surgery – Global Open 6 (9S): 189. doi:10.1097/01.GOX.0000547077.23299.00. PMC PMC6212091. https://journals.lww.com/prsgo/fulltext/2018/09001/abstract__a_survey_study_of_surgeons__experience.266.aspx. 
  7. ↑ «3rd biennal EPATH Conference Inside Matters. On Law, Ethics and Religion» (PDF). epath.eu (στα Αγγλικά). EPATH. σελ. 118. 
  8. ↑ Roberts, Christina M; Klein, David A; Adirim, Terry A; Schvey, Natasha A; Hisle-Gorman, Elizabeth (2022-09-01). «Continuation of Gender-affirming Hormones Among Transgender Adolescents and Adults». The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism 107 (9): e3937–e3943. doi:10.1210/clinem/dgac251. ISSN 0021-972X. https://academic.oup.com/jcem/article/107/9/e3937/6572526. 
  9. ↑ Wiepjes, Chantal M.; Nota, Nienke M.; de Blok, Christel J.M.; Klaver, Maartje; de Vries, Annelou L.C.; Wensing-Kruger, S. Annelijn; de Jongh, Renate T.; Bouman, Mark-Bram και άλλοι. (2018-04-01). «The Amsterdam Cohort of Gender Dysphoria Study (1972–2015): Trends in Prevalence, Treatment, and Regrets» (στα αγγλικά). The Journal of Sexual Medicine 15 (4): 582–590. doi:10.1016/j.jsxm.2018.01.016. ISSN 1743-6095. https://academic.oup.com/jsm/article-abstract/15/4/582/6980345?redirectedFrom=fulltext. 
  10. ↑ Bustos, Valeria P.; Bustos, Samyd S.; Mascaro, Andres; Del Corral, Gabriel; Forte, Antonio J.; Ciudad, Pedro; Kim, Esther A.; Langstein, Howard N. και άλλοι. (2021-03). «Regret after Gender-affirmation Surgery: A Systematic Review and Meta-analysis of Prevalence» (στα αγγλικά). Plastic and Reconstructive Surgery – Global Open 9 (3): e3477. doi:10.1097/GOX.0000000000003477. PMID 33968550. PMC PMC8099405. https://journals.lww.com/prsgo/fulltext/2021/03000/regret_after_gender_affirmation_surgery__a.22.aspx. 
  11. ↑ Jedrzejewski, Breanna Y.; Marsiglio, Mary C.; Guerriero, Jess; Penkin, Amy; Connelly, Kara J.; Workgroup, OHSU Transgender Health Program “Regret and Request for Reversal”; Berli, Jens U. (2023-07). «Regret after Gender-Affirming Surgery: A Multidisciplinary Approach to a Multifaceted Patient Experience» (στα αγγλικά). Plastic and Reconstructive Surgery 152 (1): 206. doi:10.1097/PRS.0000000000010243. ISSN 0032-1052. https://journals.lww.com/plasreconsurg/fulltext/2023/07000/regret_after_gender_affirming_surgery__a.41.aspx. 
  12. ↑ Americo, Lara (13 Μαΐου 2018). «I'm a Trans Woman Who Detransitioned to Become a Mom». Them (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  13. ↑ T'Sjoen, Guy; Van Caenegem, Eva; Wierckx, Katrien (2013-12). «Transgenderism and reproduction» (στα αγγλικά). Current Opinion in Endocrinology, Diabetes and Obesity 20 (6): 575. doi:10.1097/01.med.0000436184.42554.b7. ISSN 1752-296X. https://journals.lww.com/co-endocrinology/abstract/2013/12000/transgenderism_and_reproduction.13.aspx. 
  14. ↑ Fish, Jessica N.; Russell, Stephen T. (2020-08). «Sexual Orientation and Gender Identity Change Efforts are Unethical and Harmful» (στα αγγλικά). American Journal of Public Health 110 (8): 1113–1114. doi:10.2105/AJPH.2020.305765. ISSN 0090-0036. PMID 32639919. PMC PMC7349462. https://ajph.aphapublications.org/doi/abs/10.2105/AJPH.2020.305765?journalCode=ajph. 
  15. ↑ «ROGD Statement». Coalition for the Advancement & Application of Psychological science (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2025. 
  16. ↑ Slothouber, Van (2020-01-02). «(De)trans visibility: moral panic in mainstream media reports on de/retransition» (στα αγγλικά). European Journal of English Studies 24 (1): 89–99. doi:10.1080/13825577.2020.1730052. ISSN 1382-5577. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/13825577.2020.1730052. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Conservative book 'When Harry Became Sally' attacks trans people while conveniently leaving them out» (στα Αγγλικά). 25 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Herzog, Katie. «The Detransitioners: They Were Transgender, Until They Weren't». The Stranger (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Urquhart, Evan (2021-02-01). «An “Ex-Detransitioner” Disavows the Anti-Trans Movement She Helped Spark» (στα αγγλικά). Slate. ISSN 1091-2339. https://slate.com/human-interest/2021/02/detransition-movement-star-ex-gay-explained.html. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025. 
  20. ↑ Parker, Charlie (6 Ιουλίου 2020). «JK Rowling compares trans treatment to gay conversion therapy». www.thetimes.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2025.