Η Αρεδιού (τούρκικα: Aretyu) είναι χωριό στην επαρχία Λευκωσίας της Κύπρου και βρίσκεται 21 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας. Είναι ένα αναπτυσσόμενο χωριό, δεδομένου ότι έχει το πλεονέκτημα του τερματικού σταθμού λεωφορείων Αρεδιού που συνδέει τα χωριά της επαρχίας με τα προάστια της Λευκωσίας.[9] Στο παρελθόν υπήρξε μεικτό χωριό (ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων). Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 1.225 κατοίκους.
Παρά το γεγονός ότι η περιοχή έχει κατοικηθεί από τους αρχαίους χρόνους [10] η σημερινή Αρεδιού, ιδρύθηκε από κατοίκους των γύρω παλιών οικισμών, και ενοικιαστές γεωργικής γής κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας (1200-1490) .[11]
Εκτιμάται ότι τα τρία τέταρτα του πληθυσμού των γύρω οικισμών χάθηκαν και ολόκληρα χωριά κάηκαν, όταν η Μαύρη Πανώλη χτύπησε στις δεκαετίες του 1340-70 αλλάζοντας έτσι τον δημογραφικό χαρακτήρα της περιοχής.[12].
Tο όνομα του χωριού συνδέεται με το όνομα του Αρράς Ντιου Τζιοάν ο οποίος ήταν ο γαιοκτήμονας του υφιστάμενου χωριού [13].Ο Αρράς-Ντιου ήταν ένας μεσάζων για τους ευγενείς και τους αγρότες, και πράκτορας εποχιακών εργατών. Το όνομα καθιερώθηκε, λόγω του ότι η τοποθεσία ονομαζόταν το τσιφλίκι του Αρρας- Ντιου. Στην τουρκική, προφέρεται ως Αρραδιου.Τελικά, το όνομα του χωριού κατέληξε στο Αρεδιού.
Υπάρχουν ακόμη δύο εκδοχές για το όνομα του χωριού:
Η πρώτη συνδέει το όνομα του χωριού με το βυζαντινό όνομα Αρέτιος που στη γενική πτώση γίνεται Αρετιού.
Η τοπική παράδοση συνδέει το όνομα του χωριού με την Αρετή, τη βασιλοπούλα από την Ταμασό που έκανε συχνά περίπατο με το άλογό της στο χωριό. Μια μέρα, όμως, καθώς έκανε τον συνηθισμένο περίπατό της, είχε ένα ατύχημα και έχασε τη ζωή της. Κάποιοι αναφέρουν πως σκοτώθηκε όταν το άλογό της ξαφνιάστηκε και την έριξε κάτω, ενώ άλλοι ότι πνίγηκε στο ποτάμι, όταν προσπάθησε να το διασχίσει με το άλογό της.[14]
Με την οθωμανική κατάκτηση του νησιού το 1570 ξεκίνησε ο εξισλαμισμός, "με σκοπό τη μείωση του χριστιανικού πληθυσμού"[15]. Το 1591, μερικές οικογένειες από το ερειπωμένο πλέον χωριό Κουλουπάδες[16], προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ (Τουρκοκύπριοι) και εγκαταστάθηκαν στο Αρεδιού, με αντάλλαγμα τα προνόμια στο νερό του ποταμού Κούτη και του άρχοντα Αρράς κτήματα.
Από το 1881 έως σήμερα, ο πληθυσμός αυξάνεται συνεχώς. Το 1960, ο πληθυσμός της Αρεδιού αποτελείτο από 265 Ελληνοκύπριους και 90 Τουρκοκύπριους. Όλοι οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν το χωριό λόγω των διακοινοτικών συγκρούσεων που ξέσπασαν στο νησί το 1963.[17] Σημαντική αύξηση πληθυσμού παρατηρήθηκε μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Δημιουργήθηκαν τρεις συνοικισμοί προσφύγων, εκ των οποίων οι δυο βρίσκονται βορειοδυτικά της Αρεδιού ενώ ο άλλος στα βορειοανατολικά της.
Το 2007, με βάση στοιχεία που παρουσιάζονται σε Έκθεση για το Σύμπλεγμα Κοινοτήτων Αγίου Ιωάννη Μαλούντας & Αρεδιού*, το χωριό είχε 1200 κατοίκους ενώ το 2001, σύμφωνα με την απογραφή της Στατιστικής Υπηρεσίας, 1082. Ο πληθυσμός μάλιστα αυξάνεται κατά τους θερινούς μήνες και συγκεκριμένα εκείνη την περίοδο ανέρχεται σε 1400. Η Αρεδιού έχει ανοδική οικιστική και πληθυσμιακή πορεία, η οποία σχετίζεται με τη μικρή απόσταση της Κοινότητας με τη Λευκωσία, τη χαμηλή αγοραστική αξία των οικοπέδων και χωραφιών αλλά και τη δυνατότητα εξεύρεσης εργασίας τόσο στην Κοινότητα, σε κάποιες από τις μικροβιοτεχνίες, όσο και στη Λευκωσία.[14]
Οι κάτοικοι του χωρίου ασχολούνται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία και ιδιαίτερα με την ελαιοκαλλιέργεια. Στο Αρεδιού εδρεύει και ο ΕΑΣ Αρεδιού που αγωνίζεται στη ΠΟΕΛ.