Βίκτορ Ντιμιτρίεβιτς Μπαμπάρικο | |
---|---|
![]() | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 9 Νοεμβρίου 1963, Μινσκ, Σοβιετική Ένωση, (τώρα Λευκορωσία) |
Εθνότητα | Λευκορώσος |
Σύζυγος | Μαρίνα Μπαμπάρικο |
Παιδιά | 2 |
Κατοικία | Μινσκ, Λευκορωσία |
Σπουδές | Faculty of Mechanics and Mathematics of the Belarusian State University (έως 1988) Academy of Public Administration (έως 1995) |
Επάγγελμα | Τραπεζίτης |
Βραβεύσεις | Gratitude from the President of the Republic of Belarus (2002) |
Υπογραφή | ![]() |
Σημειώσεις | Ήταν Διευθύνων Σύμβουλος της τράπεζας Belgazprombank την περίοδο 2000-2020 |
![]() | |
Ο Βίκτορ Μπαμπάρικο ( Ολοκληρωμένο όνομα: Βίκτορ Ντιμιτρίεβιτς Μπαμπάρικο, Λευκορωσικά: Віктар Дзмітрыевіч Бабарыка) είναι ένας Λευκορώσος τραπεζίτης και πολιτικός. Είναι μία από τις πιο γνωστές και ηγετικές φυσιογνωμίες της Λευκορωσικής αντιπολίτευσης, η οποία αντιτίθεται στον αυταρχισμό του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο και ζητά δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Ο Βίκτορ Μπαμπάρικο δήλωσε συμμετοχή στις προεδρικές εκλογές του 2020, όμως λίγο αργότερα συνελήφθη από τις αρχές με την κατηγορία οικονομικών εγκλημάτων, στις οποίες συνεχίζει να είναι έγκλειστος.[1] Η Διεθνής Αμνηστία τον χαρακτηρίζει ως «κρατούμενο συνείδησης».[2]
Γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1963, στο Μίνσκ, και το 1981 αποφοίτησε από το 92ο Λύκειο του Μινσκ. Σπούδασε στο Κρατικό Λευκορωσικό Πανεπιστήμιο, από όπου αποφοίτησε το 1995. Συμπλήρωσε τις σπουδές του τελειώνοντας το Λευκορωσικό Κρατικό Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Τον Ιούλιο του 2000, έγινε διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας Belgazprombank, θέση την οποία κράτησε έως και τον Μάϊο του 2020.[3]
Ο Βίκτορ Μπαμπάρικο ήταν παντρεμένος με τη Μαρίνα Μπαμπάρικο, η οποία όμως πέθανε στις 15 Αυγούστου 2017. Έχει δύο μεγάλα παιδιά, ένα αγόρι, Έντουαρντ, ο οποίος ασχολείται με τον επιχειρηματικό χώρο, και μία κόρη Μαρίλια, η οποία ζει στην Αυστραλία.
Ο Βίκτορ Μπαμπάρικο έχει ασχοληθεί με διάφορες φιλανθρωπίες. Το 2008 ίδρυσε το φιλανθρωπικό ίδρυμα «ευκαιρία» που βοηθάει παιδιά με σοβαρές ή/και σπάνιες ασθένειες.[3] Έχει δωρίσει χιλιάδες βιβλία σε βιβλιοθήκες σε όλη τη Λευκορωσία, ενώ βοήθησε στο να επιστραφούν στη Λευκορωσία διάφορα έργα ζωγραφικής από Λευκορώσους ζωγράφους.[4] Ακόμα έχει συνεισφέρει στη δημιουργία και ανάπτυξη του πολιτιστικού κέντρου ΟΚ16, ενός κέντρου που προωθεί την τέχνη μέσα από διάφορα πρωτότυπα μέσα.[3]
Αν και μέχρι τότε ο Βίκτορ Μπαμπάρικο δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με την πολιτική, στις αρχές Μαΐου 2020 ανακοίνωσε ότι θα βάλει υποψηφιότητα για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του Αυγούστου.[5] Σύμφωνα με τον ίδιο, έβαλε υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία της Λευκορωσίας. Αμέσως μετά την ανακοίνωση αυτή, ο Βίκτορ Μπαμπάρικο μαζί με την ομάδα του άρχισαν να συγκεντρώνουν υπογραφές καθώς, ο υπάρχον νόμος της Λευκορωσίας επιβάλει ότι, για να θέσει ένας πολίτης υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές, πρέπει να συγκεντρώσει τουλάχιστον εκατό χιλιάδες υπογραφές.[6] Κατά την προεκλογική περίοδο ο Βίκτορ Μπαμπάρικο άσκησε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση του Λουκασένκο. Χαρακτιριστικά, στις 2 Ιουνίου, ο Μπαμπάρικο έστειλε επιστολή στην Κεντρική Εκλογική Επιτροπή, κατηγορώντας τον πρόεδρο Αλεξάντερ Λουκασένκο για παραβίαση του εκλογικού νόμου.[7] Μετά από αυτό οι αρχές άρχισαν να βάζουν εμπόδια στην προεκλογική εκστρατεία του Μπαμπάρικο. Πολλά μέλη της εκλογικής ομάδας του Μπαμπάρικο συνελήφθησαν τις επόμενες ημέρες, αν και συνήθως αφήνονταν ελεύθερα μετά από λίγο.[8] Παρόλα αυτά έως τις 12 Ιουνίου ο Βίκτορ Μπαμπάρικο είχε συγκεντρώσει παραπάνω από 300.000 υπογραφές, το τριπλάσιο δηλαδή από αυτό που χρειαζόταν για να πάρει την υποψηφιότητα.[9] Ωστόσο στις 17 Ιουνίου αναφέρθηκε ότι ο τραπεζικός λογαριασμός του Βίκτορ Μπαμπάρικο είχε παγώσει από τις αρχές.[10]
Στις 18 ο ίδιος και ο γιος του, που συμμετέχει στην εκλογική ομάδα του πατέρα του, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε αστυνομικό τμήμα. Οι αρχές κατηγόρησαν τον Βίκτορ Μπαμπάρικο για οικονομικά σκάνδαλα όταν ήταν διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας Belgazprombank. Η σύλληψή του πυροδότησε κύμα αντιδράσεων στο εσωτερικό, με πολλούς πολίτες να κατεβαίνουν να διαδηλώσουν τόσο στο Μινσκ όσο και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Λευκορωσίας.[11] Παρόλες τις αντιδράσεις ο Βικτορ Μπαμπάρικο δεν απελευθερώθηκε. Στις 30 Ιουνίου Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε τον Μπαμπάρικο και τον γιο του ως κρατούμενοι της συνείδησης.[2] Η σύλληψή του θεωρείται ως ένα ακόμα από τα πολλά γεγονότα που οδήγησαν στις Λευκορωσικές διαδηλώσεις του 2020, τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχει γνωρίσει η Λευκορωσία.