Βασίλειο της Σερβίας (1718-1739)

Η Σερβία των Αψβούργων 1717-1739

Το Βασίλειο της Σερβίας (σερβικά : Краљевина Србија, γερμανικά : Königreich Serbien) ήταν επαρχία της Μοναρχίας των Αψβούργων από το 1718 έως το 1739. Προήλθε από τα εδάφη στα νότια των ποταμών Σάβα και Δούναβη που είχε κατακτήση η Αυστροουγγαρία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1718, αλλά τα επανέκτησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1739.

Η Σερβία των Αψβούργων κατοικούνταν από ντόπιους Σέρβους[1], οι Σέρβοι επωφελήθηκαν από την αυτοδιοίκηση που είχαν, μία αυτόνομη επαρχία που οι πολιτικοί της υπάλληλοι ήταν Σέρβοι και είχαν κυρίως οικονομικούς δεσμούς με την μοναρχία των Αψβούργων[2]. Ο πληθυσμός της Σερβίας γρήγορα αυξήθηκε σε αυτή την περίοδο από 270.000 σε 400.000.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολιορκία του Βελιγραδίου (1717)

Τον 17ο αιώνα, ολόκληρη η επικράτεια της σημερινής Σερβίας ήταν υπό οθωμανική διοίκηση. Το 1688-1689, κατά τη διάρκεια του μεγάλου Τουρκικού πολέμου τα στρατεύματα της Αυστροουγγαρίας των Αψβούργων ανέλαβαν προσωρινά τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Σερβίας , αλλά στη συνέχεια εξαναγκάστηκαν σε υποχώρηση. Με την Συνθήκη του Κάρλοβιτς το 1699 αναγνωρίζεται η οθωμανική εξουσία στο μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Σερβίας, ενώ η περιοχή της Μπάτσκα και το δυτικό τμήμα της περιοχής του Σρεμ αποδόθηκαν στην μοναρχία των Αψβούργων.

Το 1718 η Αυστροουγγαρία κατέκτησε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία κάποια επιπλέον τμήματα της σημερινής Σερβίας συμπεριλαμβανομένης της Μπανάτ του νοτιο-ανατολικπύ Σρεμ και το βόρειο τμήμα της σημερινής κεντρικής Σερβίας . Στα πλαίσια αυτής της περιοχής στα νότια των ποταμών Σάβα και Δούναβη σχηματίζεται μια επαρχία που ονομάζεται Βασίλειο της Σερβίας. Ο Αψβούργος αυτοκράτορας χρησιμοποιούσε τονν τίτλο του βασιλιά της Σερβίας, ενώ διαχειριστής της επαρχίας διορίστηκε ένας κυβερνήτης - διοικητής. Έδαφος της σημερινής ανατολικής Σερβίας κατακτήθηκε αργότερα από την Αυστροουγγαρία το 1718, δεν συμπεριλήφθηκε στο Βασίλειο της Σερβίας, αλλά ήταν διοικητικά μέρος του Βανάτου της Temeswar .

Μετά από τον Αυστρο-Οθωμανικό πόλεμο του 1739, η μοναρχία των Αψβούργων έχασε όλα τα εδάφη νότια των ποταμών Σάβα και Δούναβη , συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης την επικράτειας του Βασιλείου της Σερβίας. Μπανάτ και Σίρμια, μόνο το βόρειο τμήμα της σημερινής Σερβίας παρέμεινε υπό Αψβούργων διοίκηση μέχρι το 1918. Μέρη της σημερινής Σερβίας στα νότια του Δούναβη και Σάβα ήταν προσωρινά υπό έλεγχο από την Αυστροουγγαρία και πάλι μεταξύ 1789 και 1791, μετά την Εξέγερση του Κράινα Κότσινα το 1788.

Διοικητές της Σερβίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Johann Joseph Anton O'Dwyer , (1718-1720)
  • Τσαρλς Αλεξάντερ φον Βάτερμπεργκ , (1720-1733)
  • Karl Christoph von Schmettau , (1733-1738)
  • George Oliver de Wallis , (1738-1739)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Dennis P. Hupchick, The Balkans: From Constantinople to Communism, (Palgrave Macmillan, 2002), 213.
  2. ↑ Dennis P. Hupchick, The Balkans: From Constantinople to Communism, 213.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Istorijski atlas, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva - Zavod za kartografiju "Geokarta", Beograd, 1999.
  • Školski istorijski atlas, Zavod za izdavanje udžbenika Socijalističke Republike Srbije, Beograd, 1970.
  • Denis Šehić - Demir Šehić, Istorijski atlas Sveta, Beograd, 2007.
  • The Times History of Europe, Times Books, London, 2002.
  • Olga Zirojević, Srbija pod turskom vlašću 1459-1804, Beograd, 2007.
  • Vladimir Ćorović, Ilustrovana istorija Srba, knjiga četvrta, Beograd, 2006.
  • Dušan J. Popović, Beograd pre 200 godina, Beograd, 1935. (republished as "Beograd u XVIII veku, od 1717. do 1739.", Beograd, 2011.)