Γιάννης Κυριακίδης (συνθέτης)

Γιάννης Κυριακίδης
Γέννηση1 Αυγούστου 1969
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο των Κάτω Χωρών
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Γιορκ και Βασιλικό Ωδείο της Χάγης[1]
Ιδιότηταμουσικός, συνθέτης
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γιάννης Κυριακίδης (γενν. 1 Αυγούστου 1969) είναι συνθέτης σύγχρονης κλασικής μουσικής και ηχητικής τέχνης . Η μουσική του εξερευνά νέες μορφές και υβρίδια μέσων, συνθέτοντας ανόμοιες πηγές ήχου και αναδεικνύοντας τον αισθητηριακό χώρο της μουσικής. [2] Έχει επικεντρωθεί στην πλειονότητα της δουλειάς του σε τρόπους συνδυασμού παραδοσιακών πρακτικών απόδοσης με ψηφιακά μέσα, ιδιαίτερα στη χρήση ζωντανών ηλεκτρονικών.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιάννης Κυριακίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου και μετανάστευσε στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν ήταν πέντε ετών. Σπούδασε μουσική στο Πανεπιστήμιο του York και αργότερα μετακόμισε στην Ολλανδία για να σπουδάσει σύνθεση στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης με τους συνθέτες Louis Andriessen και Dick Raaijmakers . [3] Είναι συνιδρυτής της δισκογραφικής εταιρείας UNSOUNDS και διδάσκει σύνθεση στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης . Έχει συνδεθεί με σύνολα όπως τα Asko Ensemble, musikFabrik, Ensemble MAE, Icebreaker, Seattle Chamber Players και Ensemble Integrales και μουσικοί όπως ο Andy Moor από τον πρώην και ο τρομπετίστας Marco Blaauw . Συνεργάζεται επίσης τακτικά με εικαστικούς καλλιτέχνες και κινηματογραφιστές HC Gilje, Joost Rekveld και Stefanos Tsivopoulos, καθώς και με τους χορογράφους Leine & Roebana, Guy & Roni και τον θεατροποιό Paul Koek. Το 2007 συμμετείχε ως συνθέτης στο Huddersfield Contemporary Music Festival και το 2011 στο November Music στην Ολλανδία. Η όπερα του An Ocean of Rain άνοιξε το Φεστιβάλ του Aldeburgh το 2008 και δύο από τις ηχητικές του εγκαταστάσεις παρουσιάστηκαν στο ολλανδικό περίπτερο στη Μπιενάλε της Βενετίας το 2011.

Βραβεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Το Διεθνές Βραβείο Συνθετών του Διεθνούς Μουσικού Συμβουλίου το 2014 για το «Λέξεις και τραγούδι χωρίς λόγια» [4]
  • Βραβείο Willem Pijper το 2011 για το "Dreams of the Blind"
  • Ολλανδικό βραβείο Toonzetters για την καλύτερη σύνθεση το 2011 για το "Paramyth"
  • Καλύτερο πειραματικό CD στα Qwartz Electronic Music Awards για το "Antichamber" το 2011
  • Τιμητική αναφορά για το CD «Wordless» στο Prix Ars Electronica το 2006
  • Gaudeamus International Composers Award το 2000 για μια καντάτα συνωμοσίας

Επιλεγμένα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Διαδραστική παρτιτούρα Oneiricon (2014).
  • Music for Viola (2014) βιόλα σόλο
  • Lunch Music (2013) φωνές, κρουστά, ηλεκτρονικά [80']
  • Words and Song Without Words (2012) τσέλο, ηλεκτρονικά, βίντεο
  • Wavespace (2011) Octet με ζωντανά ηλεκτρονικά [25′]
  • Paramyth (2010) βιολί, κλαρίνο, πιάνο, υπολογιστής [15']
  • Σύνολο Memoryscape (2010), soundtrack, βίντεο κειμένου [32'] για musikFabrik
  • Διαδραστική εγκατάσταση ήχου Disco Debris (2010).
  • Satellites (2009) σύνολο και soundtrack [50'] για Seattle Chamber Players
  • Όπερα An Ocean of Rain (2008) [85'] με το Theatre Cryptic για το Φεστιβάλ Aldeburgh
  • Σύνολο The Queen Is the Supreme Power in the Realm (2007), ζωντανά ηλεκτρονικά, βίντεο [45'] με τον hc Gilje για musikFabrik/Koln Triennale
  • Σύνολο Dreams of the Blind (2005), soundtrack, βίντεο με κείμενο [33'] για το Ensemble MAE
  • Escamotage (2005) μουσικό θέατρο [60'] για FNM Staatsoper Stuttgart
  • Χωρίς λόγια (2005) ηχητική εγκατάσταση [50'] για το Φεστιβάλ Άργους
  • Slow Wave Sleep (2004) κουαρτέτο εγχόρδων, κουαρτέτο τρομπόνι και ηλεκτρονικά [45'] για το Doelen Quartet και το New Trombone Collective/Gaudeamus Festival
  • The Buffer Zone (2004) μουσικό θέατρο [60'] για το Festival aan de Werf
  • Subliminal: Σύνολο The Lucretian Picnic (2003), soundtrack, βίντεο [35'] για το σύνολο ASKO / Festival in de Branding
  • Σύνολο Lab Fly Dreams (2003), ηλεκτρονικά, βίντεο [20'] με τον hc Gilje, Icebreaker Ensemble / Orkest de Volharding/ Επιτροπή του BBC
  • Spinoza (2002) μουσικό θέατρο [80'] με τον Paul Koek, ZT Hollandia
  • Scape (2001) σύνολο, soundtrack, βίντεο [75'] με τους Isabelle Vigier, Joost Rekveld για το Orkest de Volharding
  • Strobo (2001) 6 ενισχυμένοι υαλοπίνακες, στροβοσκόπια, ηλεκτρονικά [30']
  • a conSPIracy cantata (2000) 2 φωνές, πιάνο, ηλεκτρονικά [45']
  • Four Maggots για βιόλα και κοντραμπάσο (1992)

Επιλεγμένη δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • "a conSPIracy cantata" (CD, UNSOUNDS, 01U, 2001)
  • "The Thing Like Us", on Spinoza (CD, UNSOUNDS, 09U, 2003)
  • "The Buffer Zone", audio theatre (CD, UNSOUNDS, 11U, 2005)
  • "Wordless", 12 sound portraits (CD, UNSOUNDS, 13U, 2006)
  • "Antichamber", Double CD of electroacoustic chamber music (UNSOUNDS, 21U, 2010)
  • Resorts and Ruins (CD, UNSOUNDS, 33U, 2013)
  • Rebetika (with Andy Moor, 2010, CD, Unsounds)
  • "Folia" collaboration with guitarist Andy Moor (CD, UNSOUNDS, 19U, 2010)
  • A life is a Billion Heartbeats (with Andy Moor, 2014, CD, Unsounds)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  2. ↑ Jason van Eyk, Musicworks, Issue 106 spring 2010 -
  3. ↑ Rob Young, The Wire, Jan 2006 - Unsound Thinker
  4. ↑ «IMC announces results of the 2014 International Rostrum of Composers». 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Jason van Eyk, Musicworks, Τεύχος 106 άνοιξη 2010 - [1]
  • Andy Beckett, The Spying Game - Συνέντευξη Guardian - Παρασκευή 31 Μαΐου 2002 [2]
  • Rob Young, The Wire, Ιαν 2006 - Unsound Thinker
  • Peter Bruyn, Gonzo, de stem de taal en het muzikale verhaal [3]
  • Frits van der Waa, «Elektronica toont innerlijke wereld», de Volkskrant, 9 Οκτωβρίου 2008 [4]
  • Stefano Isidoro Bianchi, Συνέντευξη στο ιταλικό μουσικό περιοδικό, BLOW UP #143, Απρίλιος 2010 [5]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]