Γκριγκόρι Μαργκούλις | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Григо́рий Алекса́ндрович Маргу́лис (Ρωσικά) |
Γέννηση | 24 Φεβρουαρίου 1946 Μόσχα |
Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[1] |
Σπουδές | Σχολή Μηχανικής και Μαθηματικών του Πανεπιστημίου της Μόσχας (έως 1967) |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μαθηματικός[2] διδάσκων πανεπιστημίου |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Γέιλ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | μετάλλιο Φιλντς (1978) βραβείο Λομπατσέφσκι (1996)[3] βραβείο Χούμπολτ (1995)[4] βραβείο Βολφ Μαθηματικών (2005) βραβείο Άμπελ (2020)[5] d:Q126373749 (2013)[6] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Μαργκούλις (ρωσικά: Григо́рий Алекса́ндрович Маргу́лис) γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1946 και είναι Ρωσοαμερικανός[7] μαθηματικός, γνωστός για το έργο του σχετικά με τα πλέγματα στις ομάδες Lie και την εισαγωγή μεθόδων από την εργοδική θεωρία στη διοφαντική προσέγγιση. Του απονεμήθηκε το Μετάλλιο Φιλντς το 1978, το Βραβείο Βόλφ στα Μαθηματικά το 2005 και το Βραβείο Άμπελ το 2020, και έγινε ο πέμπτος μαθηματικός που έλαβε τα τρία αυτά βραβεία. Το 1991, εντάχθηκε στη σχολή του Πανεπιστημίου του Γέιλ, όπου σήμερα είναι ο καθηγητής Μαθηματικών Erastus L. De Forest[8].
Ο Μαργκούλις γεννήθηκε σε ρωσική οικογένεια λιθουανικής εβραϊκής καταγωγής στη Μόσχα της Σοβιετικής Ένωσης. Σε ηλικία 16 ετών, το 1962, κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα. Πήρε το διδακτορικό του το 1970 από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, ξεκινώντας έρευνα στην εργοδική θεωρία[9] υπό την επίβλεψη του Yakov Sinai. Από την πρώιμη συνεργασία του με τον Ντέιβιντ Καζντάν προέκυψε το θεώρημα Καζντάν-Μαργκούλις, ένα βασικό αποτέλεσμα για τις διακριτές ομάδες. Το θεώρημά του για την υπερκαμπυλότητα από το 1975 αποσαφήνισε μια περιοχή κλασικών εικασιών σχετικά με τον χαρακτηρισμό των αριθμητικών ομάδων μεταξύ πλεγμάτων σε ομάδες Lie.
Του απονεμήθηκε το μετάλλιο Φιλντς το 1978, αλλά δεν του επιτράπηκε να ταξιδέψει στο Ελσίνκι για να το παραλάβει αυτοπροσώπως, υποτίθεται λόγω του αντισημιτισμού κατά των Εβραίων μαθηματικών στη Σοβιετική Ένωση.[10] Η θέση του βελτιώθηκε και το 1979 επισκέφθηκε τη Βόννη, ενώ αργότερα μπόρεσε να ταξιδέψει ελεύθερα, αν και εξακολουθούσε να εργάζεται στο Ινστιτούτο Προβλημάτων Μετάδοσης Πληροφοριών, ένα ερευνητικό ινστιτούτο και όχι πανεπιστήμιο. Το 1991, ο Μαργκούλις ανέλαβε θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.
Ο Μαργκούλις εξελέγη μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ το 2001[11].Το 2012 έγινε μέλος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας[12].
Το 2005, ο Μαργκούλις τιμήθηκε με το βραβείο Βολφ για τη συμβολή του στη θεωρία των πλεγμάτων και τις εφαρμογές του στην εργοδική θεωρία, τη θεωρία αναπαραστάσεων, τη θεωρία αριθμών, τη συνδυαστική και τη θεωρία μέτρων.
Το 2020, ο Μαργκούλις τιμήθηκε με το Βραβείο Άμπελ από κοινού με τον Χίλελ Φούρστενμπεργκ "Για την πρωτοποριακή χρήση μεθόδων από την πιθανότητα και τη δυναμική στη θεωρία ομάδων, τη θεωρία αριθμών και τη συνδυαστική"[13].