Γουάλτερ Σαμουέλ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Walter Samuel (Αγγλικά) |
Γέννηση | 23 Μαρτίου 1978[1][2][3] Firmat |
Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή |
Ύψος | 183 cm |
Βάρος | 81 kg |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποδοσφαιριστής |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γουάλτερ Αντριάν Σαμουέλ (ισπανικά: Walter Adrián Samuel, όνομα γέννησης: Γουάλτερ Σαμουέλ Λουχάν [Walter Adrián Luján]) (23 Μαρτίου 1978) είναι Αργεντινός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.[4] Ο Σαμουέλ έχει θεωρηθεί ως ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς της γενιάς του[5][6] και ως ένας από τους πιο σκληροτράχηλους αμυντικούς του ποδοσφαίρου,[7] με τον πρώην διεθνή συμπαίκτη του και αρχηγό της Ίντερ, Χαβιέρ Σανέτι, να τον αναφέρει ως τον «σκληρότερο παίκτη» που έχει παίξει μαζί.
Ο Σαμουέλ ξεκίνησε την καριέρα του στη Νιούελς Ολντ Μπόις το 1996, μετακομίζοντας αργότερα στην Μπόκα Τζούνιορς την επόμενη χρονιά. Σύντομα ακολούθησε μια μετακόμιση στην Ευρώπη το 2000, όπου αρχικά αγωνίστηκε στην ιταλική Ρόμα και στη συνέχεια στην ισπανική Ρεάλ Μαδρίτης. Το 2005, επέστρεψε στην Ιταλία, μεταβαίνοντας στην Ίντερ, όπου παρέμεινε για εννέα σεζόν, κερδίζοντας πέντε συνεχόμενους τίτλους Σέριε Α. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση του τρεμπλ του συλλόγου τη σεζόν 2009–10, συνεργαζόμενος με τον Λούσιο στην άμυνα, υπό τον Ζοζέ Μουρίνιο. Σε επίπεδο εθνικής, έκανε 56 συμμετοχές με την Εθνική Αργεντινής, εκπροσωπώντας τη χώρα του σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, στο Κόπα Αμέρικα 1999 και στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005, όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο.
Γεννήθηκε ως Γουάλτερ Λουχάν και έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο για τη Νιούελς και έπαιξε το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων με αυτό το όνομα. Αργότερα πήρε το επίθετο του πατριού του, Όσκαρ Σαμουέλ.[8] Έχει δύο αδερφές.
Ο Σαμουέλ είναι παντρεμένος με τη Σεσίλια. Έχουν δύο γιους και μια κόρη.[9]
Ο Σαμουέλ ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά το 1996 στην Αργεντινή για τη Νιούελς Ολντ Μπόις και ένα χρόνο αργότερα μετακόμισε στη Μπόκα Τζούνιορς, όπου έπαιξε 103 αγώνες και σημείωσε 5 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις μέχρι το 2000.[10] Εκείνη τη χρονιά, η Ρόμα αγόρασε το συμβόλαιό του για 40,265 δισεκατομμύρια ιταλικές λιρέτες (περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ).[11][12] Κέρδισε τη φήμη ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στο ιταλικό πρωτάθλημα και απέκτησε ένα ταιριαστό ψευδώνυμο, κερδίζοντας τον τίτλο της Σέριε Α με τη Ρόμα το 2001.[13] Η ποιότητά του προσέλκυσε το ενδιαφέρον της ισπανικής Ρεάλ Μαδρίτης.
Η Ρεάλ Μαδρίτης πλήρωσε 25 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταγραφή του το 2004.[14] Ο Σαμουέλ απέτυχε να έχει αντίκτυπο στη Μαδρίτη. Ήταν ένας από τους τρεις παίκτες εκτός ΕΕ της ομάδας, μαζί με τον Ρονάλντο και τον Ρομπέρτο Κάρλος. Όλοι απέκτησαν ισπανικά διαβατήρια, ωστόσο, το 2005.[15]
Τον Αύγουστο του 2005, επέστρεψε στη Σέριε Α με μεταγραφή στην Ίντερ, με τετραετές συμβόλαιο έναντι 16 εκατομμυρίων ευρώ.[16] Ξεκίνησε την περιπέτειά του στην Ίντερ κερδίζοντας το Σούπερ Καπ Ιταλίας 2005 εναντίον της Γιουβέντους, μπαίνοντας στο 63ο λεπτό καθώς οι Νερατζούρι κέρδισαν στην παράταση χάρη στον νικητήριο γκολ του Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν.[17] Αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου, έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα για τη νέα του ομάδα στις 21 Σεπτεμβρίου, ξεκινώντας στην εκτός έδρας νίκη με 1–0 επί της Κιέβο Βερόνα.[18] Στις 24 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της ΦΚ Πετρζάλκα Ακαντέμια, ο Σαμουέλ έπαιξε σε μια ενδεκάδα 11 ξένων παικτών στον αγωνιστικό χώρο, με τον Λουίς Φίγκο να είναι ο μόνος Ευρωπαίος.[19] Ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν στην Ίντερ κάνοντας 42 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, με την ομάδα να κατακτά το πρωτάθλημα μετά τον υποβιβασμό της Γιουβέντους λόγω στημένων αγώνων[20] και το Κύπελλο Ιταλίας νικώντας τη Ρόμα με 4-2 συνολικά, με τον Σαμουέλ να παίζει και στους δύο τελικούς,[21] ολοκληρώνοντας έτσι ένα απρόβλεπτο εγχώριο τρεμπλ.
Ο Σαμουέλ φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού για πρώτη φορά στις 15 Φεβρουαρίου 2014, στη νίκη με 2–1 επί της Φιορεντίνα λόγω του ότι οι Χαβιέρ Σανέτι και Εστέμπαν Καμπιάσο ήταν στον πάγκο.[22] Το τελευταίο του γκολ για τον σύλλογο ήρθε στη νίκη με 4–0 επί της Σαμπντόρια τον Απρίλιο του 2014.[23] Ο Σαμουέλ άφησε τον σύλλογο στο τέλος της σεζόν 2013-14, έχοντας κάνει 236 εμφανίσεις και κερδίζοντας 13 τρόπαια σε 9 χρόνια.[24] Η τελευταία του εμφάνιση για τον σύλλογο έγινε στις 10 Μαΐου 2014, στην εντός έδρας νίκη με 4–1 επί της Λάτσιο, που έδωσε στην ομάδα μια θέση στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ της επόμενης σεζόν.[25]
Μετά από εννέα σεζόν με την Ίντερ, στις 23 Ιουλίου 2014, ο Σαμουέλ υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με την ελβετική ΦΚ Βασιλεία.[26] Έγινε μέλος της ομάδας για τη σεζόν 2014–15 υπό τον προπονητή Πάολο Σόουζα. Αφού έπαιξε σε ένα φιλικό παιχνίδι, ο Σαμουέλ έπαιξε το ντεμπούτο του για τη νέα του ομάδα στον εκτός έδρας αγώνα του Κυπέλλου Ελβετίας στις 23 Αυγούστου 2014, καθώς η Βασιλεία κέρδισε με 4–0 την ΚΣ Ιταλιέν (Καντόνι της Γενεύης).[27] Έκανε το ντεμπούτο του στο εγχώριο πρωτάθλημα για τον σύλλογο στον εντός έδρας αγώνα στο Σανκτ Γιάκομπ-Παρκ στις 31 Αυγούστου, καθώς η Βασιλεία κέρδισε με 3–1 επί της Γιανγκ Μπόις Βέρνης.[28][29]
Τον Ιούνιο του 2015, ο Σαμουέλ παρέτεινε το συμβόλαιό του με τη Βασιλεία για έναν ακόμη χρόνο.[30] Ωστόσο, στις 16 Οκτωβρίου κοινοποίησε την πρόθεσή του να αποσυρθεί στο τέλος της σεζόν 2015-16, λόγω σωματικών δυσκολιών.[31] Έκανε την 100ή του εμφάνιση σε διασυλλογική διοργάνωση της UEFA παίζοντας στον τελευταίο αγώνα της φάσης των ομίλων του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ 2015–16, κατά τη διάρκεια της εκτός έδρας νίκης με 1–0 στο Στάδιο του Πόζναν εναντίον της Λεχ Πόζναν στις 10 Δεκεμβρίου 2015.[32][33] Ο Σαμουέλ έπαιξε τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του σε μια εντός έδρας ήττα με 1–0 εναντίον της Γκρασχόπερς, στις 25 Μαΐου 2016, σε ηλικία 38 ετών.[13][34][35] Στο τέλος της σεζόν 2015-16, ο Σαμουέλ κέρδισε το πρωτάθλημα για δεύτερη φορά.[36]
Ο Σαμουέλ ήταν μέρος της Εθνικής Αργεντινής Κ20 που αναδείχθηκε νικήτρια στην έκδοση του 1997 του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κ20.[37] Έκανε το ντεμπούτο του στη διοργάνωση στον εναρκτήριο αγώνα του Ομίλου Ε΄ εναντίον της Ουγγαρίας, που κέρδισε με 3–0[38] και στη συνέχεια έπαιξε στους υπόλοιπους δύο αγώνες, καθώς η Αργεντινή τερμάτισε στην κορυφή του ομίλου της.[39][40]
Ο Σαμουέλ έπαιξε σε 56 αγώνες για την Εθνική Αργεντινής μεταξύ 1999 και 2010, σημειώνοντας 5 γκολ.[41] Έπαιξε για τη χώρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010,[42][43] καθώς και στο Κόπα Αμέρικα 1999[44] και στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005,[43] στο οποίο η Αργεντινή κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο.[45]
Τον Αύγουστο του 2019, ο Σαμουέλ εγγράφηκε στα μαθήματα Διπλώματος UEFA Pro στο Κοβερτσάνο.[46] Είναι βοηθός προπονητή στην Εθνική Αργεντινής και κατέχει τη θέση από το 2019.
Ήταν μέλος της προπονητικής ομάδας της Αργεντινής που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ.
Ομάδα | Σεζόν | Πρωτάθλημα | Κύπελλο | Ηπειρωτικές | Άλλες | Σύνολο | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Κατηγορία | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | Συμ. | Γκολ | ||
Νιούελς Ολντ Μπόις | 1995–96 | Πρωτάθλημα Αργεντινής | 5 | 0 | — | — | — | 5 | 0 | |||
1996–97 | 35 | 0 | — | — | — | 35 | 0 | |||||
1997–98 | 2 | 0 | — | — | — | 2 | 0 | |||||
Σύνολο | 42 | 0 | — | — | — | 42 | 0 | |||||
Μπόκα Τζούνιορς | 1997–98 | Πρωτάθλημα Αργεντινής | 12 | 0 | — | — | — | 12 | 0 | |||
1998–99 | 34 | 2 | — | 7 | 0 | — | 41 | 2 | ||||
1999–2000 | 31 | 2 | — | 19 | 1 | — | 50 | 3 | ||||
Σύνολο | 77 | 4 | — | 26 | 1 | — | 103 | 5 | ||||
Ρόμα | 2000–01 | Σέριε Α | 31 | 1 | 2 | 0 | 8 | 3 | — | 41 | 4 | |
2001–02 | 30 | 5 | 2 | 0 | 12 | 0 | 1 | 0 | 45 | 5 | ||
2002–03 | 31 | 2 | 6 | 0 | 10 | 0 | — | 47 | 2 | |||
2003–04 | 30 | 1 | 2 | 0 | 8 | 0 | — | 40 | 1 | |||
Σύνολο | 122 | 9 | 12 | 0 | 38 | 3 | 1 | 0 | 173 | 12 | ||
Ρεάλ Μαδρίτης | 2004–05 | Πριμέρα Ντιβισιόν | 30 | 2 | 2 | 0 | 8 | 0 | — | 40 | 2 | |
Ίντερ | 2005–06 | Σέριε Α | 27 | 2 | 5 | 0 | 9 | 0 | 1 | 0 | 42 | 2 |
2006–07 | 18 | 3 | 5 | 0 | 3 | 0 | 1 | 0 | 27 | 3 | ||
2007–08 | 12 | 0 | 1 | 0 | 5 | 1 | 0 | 0 | 18 | 1 | ||
2008–09 | 17 | 1 | 2 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 20 | 1 | ||
2009–10 | 28 | 3 | 1 | 0 | 13 | 1 | 0 | 0 | 42 | 4 | ||
2010–11 | 10 | 0 | 0 | 0 | 3 | 0 | 2 | 0 | 13 | 0 | ||
2011–12 | 27 | 2 | 1 | 0 | 6 | 1 | 1 | 0 | 35 | 3 | ||
2012–13 | 16 | 1 | 1 | 0 | 5 | 0 | — | 22 | 1 | |||
2013–14 | 14 | 2 | 1 | 0 | — | — | 15 | 2 | ||||
Σύνολο | 169 | 14 | 17 | 0 | 45 | 3 | 5 | 0 | 236 | 17 | ||
Βασιλεία | 2014–15 | Πρωτάθλημα Ελβετίας | 12 | 1 | 2 | 0 | 4 | 0 | — | 18 | 1 | |
2015–16 | 17 | 1 | 3 | 0 | 7 | 1 | — | 27 | 2 | |||
Σύνολο | 29 | 2 | 5 | 0 | 11 | 1 | — | 47 | 3 | |||
Σύνολο σταδιοδρομίας | 469 | 31 | 36 | 0 | 128 | 8 | — | 641 | 39 |
Πηγή:[49]
Αργεντίνη | ||
Έτος | Συμ. | Γκολ |
---|---|---|
1999 | 10 | 1 |
2000 | 10 | 0 |
2001 | 8 | 2 |
2002 | 6 | 0 |
2003 | 5 | 1 |
2004 | 6 | 0 |
2005 | 5 | 1 |
2006 | 2 | 0 |
2007 | 0 | 0 |
2008 | 0 | 0 |
2009 | 0 | 0 |
2010 | 4 | 0 |
Σύνολο | 56 | 5 |
Μπόκα Τζούνιορς[50]
Ρόμα[50]
Ίντερ[51]
Βασιλεία
Αργεντινή Κ20
Αργεντινή
Ατομικές