Η επαγγελματική κατάδυση είναι τύπος κατάδυσης στον οποίο οι δύτες πληρώνονται για την εργασία τους. Υπάρχουν διάφοροι κλάδοι της επαγγελματικής κατάδυσης, με περισσότερο γνωστό αυτόν της εμπορικής κατάδυσης. Όποιος επιθυμεί να γίνει επαγγελματίας δύτης χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαίδευση που ικανοποιεί τις απαιτήσεις τοπικών οργανισμών Υγείας και Λιμενικών Αρχών. Εξαιτίας της επικινδυνότητας ορισμένων εργασιών σε υποβρύχιο περιβάλλον συχνά απαιτείται δια νόμου η επιτόπια ύπαρξη υπερβαρικού θαλάμου και σύστημα επικοινωνίας δύτη-επιφανείας.
Η επαγγελματική κατάδυση διακρίνεται από την κατάδυση αναψυχής σε ζητήματα σχετικά με την καταδυτική διαδικασία. Η πρωταρχική διάκριση αφορά στο γεγονός ότι ο δύτης αναψυχής είναι υπεύθυνος κύρια για τις πράξεις του και την ασφάλειά του και μπορεί εκούσια να δεχθεί περιορισμένη ευθύνη για τους συντρόφους του στην κατάδυση. Αντίθετα, ο επαγγελματίας δύτης είναι τμήμα μιας ομάδας ανθρώπων με εκτεταμένες -δια συμβολαίου- υπευθυνότητες και υποχρεώσεις είτε απέναντι στον εργοδότη ή απέναντι στον πελάτη, που καθορίζονται επίσημα στη νομοθεσία, και υπογραμμίζονται σε κανονισμούς σε εγχειρίδια λειτουργίας. Σε πολλές περιπτώσεις η νομοθεσία για την εργατική ασφάλεια περιορίζει τις δραστηριότητες της επαγγελματικής κατάδυσης με συγκεκριμένες απαιτήσεις σε ζητήματα υγείας και ασφάλειας[1].
Η υπεράκτια κατάδυση είναι κλάδος της εμπορικής κατάδυσης, στον οποίο οι δύτες εργάζονται για τους σκοπούς της εξερεύνησης ανακάλυψης και άντλησης πόρων στην πετρελαϊκή βιομηχανία σε τόπους όπως ο Κόλπος του Μεξικού στις ΗΠΑ, η Βόρεια θάλασσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Νορβηγία και οι ακτές της Βραζιλίας. Η εργασία σε αυτόν τον τομέα περιλαμβάνει συντήρηση της εξέδρας πετρελαίου και η δημιουργία υποβρύχιων συστημάτων που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία της παραγωγής (δίκτυο αγωγών υψηλής πίεσης για παράδειγμα).
Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται στην υπεράκτια κατάδυση είναι ως επί το πλείστον εξοπλισμός παροχής από την επιφάνεια αλλά ανάλογα με την εργασία και την τοποθεσία είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί εξοπλισμός αυτόνομης κατάδυσης[2]. Για παράδειγμα στον Κόλπο του Μεξικού οι δύτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν στολή υγρού τύπου, ενώ στη Βόρεια θάλασσα απαιτείται στολή στεγανού τύπου και με παροχή θερμού ύδατος εξαιτίας της θερμοκρασίας των υδάτων[3].
Η παράκτια ή/και ηπειρωτική κατάδυση είναι παρόμοια με την υπεράκτια όσον αφορά στη φύση της εργασίας και τον χρησιμοποιούμενο εξοπλισμό. Οι δύτες αναλαμβάνουν εργασία σε υποβρύχια υδρογραφική επιθεώρηση ή εκτέλεση συγκεκριμένων έργων. Οι τύποι των καταδυτικών τοποθεσιών ποικίλουν και οι επαγγελματίες δύτες εργάζονται σε λιμενικά έργα λίμνες, σε υδροηλεκτρικά φράγματα, σε ποτάμια και γέφυρες, όπως για παράδειγμα η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται εξαρτάται από τη φύση της δουλειάς και την τοποθεσία, αλλά είναι συνήθως μείγμα εξοπλισμού αυτόνομης κατάδυσης και εξοπλισμού με παροχή από την επιφάνεια.
Η κατάδυση σε επικίνδυνα υλικά θεωρείται ευρέως ως ο πλέον επικίνδυνος κλάδος της εμπορικής κατάδυσης και απαιτεί καλά εκπαιδευμένο και έμπειρο προσωπικό.
Η τυπική εργασία ενός δύτη είναι η κατάδυση σε βοθρολύματα ή επικίνδυνα χημικά, όπως ο χαρτοπολτός, το υγρό τσιμέντο, ή ιζήματα ορυκτελαίων. Πρόκειται για είδος κατάδυσης με ειδικά προαπαιτούμενα:[4]
Ανάμεσα στα καθήκοντα μιας ΗAZMAT κατάδυσης περιλαμβάνονται:
Οι δύτες που εργάζονται σε περιβάλλον δυνητικά επιβλαβές για την υγεία τους φορούν πλήρη στολή στεγανού τύπου με γάντια που προσαρμόζονται απευθείας στη στολή. Το κράνος και οι μπότες έχουν επίσης στεγανή σύνδεση με τη στολή, Ο δύτης χρησιμοποιεί κράνος ελεύθερης ροής αέρα που ανεφοδιάζει τον δύτη με αρκετό αέρα να αναπνεύσει αλλά και να συμπιέσει στη στολή του. Tο κράνος ελεύθερης ροής έχει λιγότερες πιθανότητες διαρροής από την βαλβίδα εξόδου εν συγκρίσει με το κράνος με βαλβίδα ζήτησης, στο οποίο η βαλβίδα εξόδου ουδετεροποιείται στη φάση εισπνοής του δύτη.
Η στεγανή στολή χρειάζεται να είναι κατασκευασμένη από υλικό ανθεκτικό για οποιοδήποτε επικίνδυνο υλικό. Τυπικά οι δύτες χρησιμοποιούν στεγανή στολή κατασκευασμένη από βουλκανισμένο λάστιχο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται στολή από νεοπρένιο, τριστρωματικό ή πολυστρωματικό υλικό. Συχνά οι δύτες φορούν επιπλέον προστασίες πάνω από τη στολή τους για να μειώσουν την πιθανότητα διάτρησης, από δέρμα, PVC και νάιλον κατασκευασμένες για αυτόν τον σκοπό.
Σε μια τέτοια κατάδυση το φυσικό φως είναι εξαιρετικά σπάνιο και το τοπίο υπερβολικά θολό, έτσι οι περισσότεροι δύτες εξαρτώνται από το φως του ενσωματωμένου προβολέα και την αφή για να βρουν τον προορισμό τους και είναι συνδεδεμένοι με ομφάλιο λώρο με την επιφάνεια. Ο ομφάλιος λώρος εξυπηρετεί για την παροχή αναπνευστικού αερίου, για επικοινωνίες, για τη μεταφορά θερμού ύδατος αν χρειάζεται, για τη μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος και χρησιμοποιείται και ως μίτος για την ανάκτηση του δύτη σε κατάσταση ανάγκης ή για την εύρεση του δρόμου προς την επιφάνεια.
Η πυρηνική κατάδυση είναι ίδια με την κατάδυση HAZMAT. Η διαφορά είναι η έκθεση στη ραδιενεργό ακτινοβολία αντί για επικίνδυνα χημικά υλικά. Για αυτόν τον λόγο απαιτούνται διαφορετικά προληπτικά μέτρα, κυρίως εξοπλισμός που δεν απορροφά ραδιενέργεια, ώστε να δημιουργείται πρόβλημα μετά από έναν αριθμό καταδύσεων και εξαντλητική ενημέρωση της ομάδας ή του δύτη για το συγκεκριμένο περιβάλλον εργασίας του, το βάθος, τη θερμοκρασία του νερού και τις πιθανές πηγές έκλυσης ραδιενέργειας[6].
Η θερμοκρασία του νερού σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα είναι πιθανός κίνδυνος για τον δύτη, και σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνται ειδικοί επενδύτες της στολής, στους οποίους κυκλοφορεί ψυχρό νερό, μειώνοντας την υψηλή θερμοκρασία περιβάλλοντος. Επίσης, χρησιμοποιείται δοσίμετρο που επιβεβαιώνει ότι ο δύτης δεν λαμβάνει επικίνδυνη δόση ακτινοβολίας κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, βοηθώντας παράλληλα στον υπολογισμό της μέγιστης ώρας παραμονής σε κατάδυση. Επιπλέον το δοσίμετρο μπορεί να βοηθήσει στην ανεύρεση πηγών έκλυσης ραδιενέργειας[6].
Επιστημονική κατάδυση εννοείται κάθε κατάδυση με επιστημονικό αντικειμενικό στόχο. Είναι η χρήση καταδυτικών τεχνικών από επιστήμονες για υποβρύχια επιτόπια μελέτη ή επιθεώρηση. Οι δύτες σε αυτή την περίπτωση είναι επιστήμονες που χρησιμοποιούν καταδυτικό εξοπλισμό για να προσεγγίσουν, να ερευνήσουν και να εργαστούν στο υποβρύχιο ερευνητικό πεδίο τους. Η υποβρύχια αρχαιολογία, θαλάσσια βιολογία και η γεωλογία είναι παραδείγματα επιστημών που διεξάγουν υποβρύχιες έρευνες. Ένα μέρος της επιστημονικής κατάδυσης διεξάγεται από πανεπιστήμια προς υποστήριξη ερευνητικών προγραμμάτων.
Κυβερνητικοί οργανισμοί όπως ο Οργανισμός Περιβαλλοντικής Προστασίας των ΗΠΑ, ο Οργανισμός Περιβάλλοντος στο Ηνωμένο Βασίλειο, ή η Εφορεία Ενάλιων Αρχαιοτήτων στην Ελλάδα[7] εκτελούν επιστημονική κατάδυση για την ανάκτηση δειγμάτων νερού, υδρόβιων οργανισμών, για τη διενέργεια δειγματοληψίας πυθμένα ή για τη διενέργεια υποβρύχιων ανασκαφών.
Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται σε αυτό το πεδίο διαφέρει, αλλά στις ΗΠΑ ο εξοπλισμός παροχής από την επιφάνεια κερδίζει έδαφος. Η ιταλική εφορεία Ενάλιων Αρχαιοτήτων χρησιμοποιεί από μακρού χρόνου εξοπλισμό παροχής από την επιφάνεια για μεγάλα αρχαιολογικά έργα[8].
Ανάμεσα στους επιστημονικούς οργανισμούς που χρησιμοποιούν την κατάδυση περιλαμβάνονται:
Δύο στάνταρ έργα αναφοράς για επιχειρήσεις επιστημονικής κατάδυσης είναι:
Η κατάδυση Μέσων είναι όρος που περιγράφει δύτες που εργάζονται στον τομέα της υποβρύχιας φωτογραφίας και υποβρύχιας κινηματογράφησης πέρα από τα όρια της κατάδυσης αναψυχής[11]. Η κατάδυση μέσων γίνεται συχνά για ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης και σειρές όπως αυτής του BBC Πλανήτης Γη ή ταινίες του Χόλιγουντ όπως ο Τιτανικός. Οι δύτες Μέσων είναι συχνά άρτια εκπαιδευμένοι χειριστές κάμερας που χρησιμοποιούν την υποβρύχια κατάδυση για να προσεγγίσουν το περιβάλλον εργασίας τους.
Ο εξοπλισμός στην προκειμένη περίπτωση ποικίλει ανάλογα με τις απαιτήσεις της κινηματογράφησης αλλά χρησιμοποιούνται συχνότερα αναπνευστικές συσκευές κλειστού κυκλώματος τα αποκαλούμενα «rebreather» εξαιτίας του αθόρυβου τρόπου λειτουργίας τους και του γεγονότος ότι δεν απελευθερώνουν ή απελευθερώνουν λιγοστό αέρα στο περιβάλλον με τη μορφή φυσαλίδων και επιτρέπουν μεγαλύτερη παραμονή του δύτη υποβρυχίως[12].
Η στρατιωτική κατάδυση καλύπτει όλους τους τύπους κατάδυσης που εκτελούνται από στρατιωτικό προσωπικό[13]. Υπάρχουν αρκετές εξειδικεύσεις στρατιωτικής κατάδυσης ανάλογα με το σώμα. Τυπικές επιθετικές δραστηριότητες περιλαμβάνουν τις υποβρύχιες καταστροφές, διείσδυση και σαμποτάζ, και εκτελούνται από ειδικές δυνάμεις όπως είναι οι βατραχάνθρωποι. Οι αμυντικές δραστηριότητες συνδέονται με αφοπλισμό θαλάσσιων ναρκών, έρευνα για εκρηκτικές ύλες στο κύτος ενός σκάφους και τον εντοπισμό εχθρικών βατραχανθρώπων στο νερό.
Οι στρατιωτικοί δύτες χρειάζονται εξειδικευμένο εξοπλισμό που κρύβει τη θέση τους και για αυτό χρησιμοποιούν αναπνευστικές συσκευές κλειστού κυκλώματος που παράγουν λίγες ή καθόλου φυσαλίδες και δεν περιέχουν μαγνητικά συστατικά, που θέτουν σε λειτουργία εκρηκτικούς μηχανισμούς. Τα μη μαγνητικά συστατικά επεκτείνονται και στη στολή, ενώ στις μάσκες χρησιμοποιείται μη ανακλαστικό γυαλί.
Η «ναυτική κατάδυση» είναι ο αντίστοιχος στρατιωτικός όρος για την εμπορική κατάδυση και είναι διαφορετική από τη στρατιωτική κατάδυση. Το έργο των συγκεκριμένων δυτών είναι η συντήρηση και επισκευαστικές λειτουργίες σε πλοία και στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Ο εξοπλισμός τους προέρχεται από τον ανάλογο επαγγελματικό εξοπλισμό, με προσαρμογές του Πολεμικού Ναυτικού, ιδιαίτερα σε «full face» κράνη.
Πειραματικές καταδύσεις διεξάγονται από τη Μονάδα Πειραματικής Κατάδυσης του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού (NEDU) και τα αποτελέσματά τους χρησιμοποιούνται για της ανάγκες της έρευνας και της ανάπτυξης καταδυτικών πρακτικών και καταδυτικού εξοπλισμού, για τη δοκιμή νέων τύπων εξοπλισμού και την ανεύρεση ασφαλέστερων τρόπων για τη διεξαγωγή καταδυτικών επιχειρήσεων. Η ίδια μονάδα έχει κάνει σημαντικό έργο στην ανάπτυξη καταδυτικών πινάκων και την ανάπτυξη θερμαινόμενων καταδυτικών στολών με ραδιενεργά ισότοπα. Σημαντικό έργο έχει παράγει επίσης στον εξοπλισμό μεικτών αερίων, ενώ η βρετανική ισοδύναμη μονάδα (Πειραματική Καταδυτική Μονάδα) τελειοποίησε στις στολές διαφυγής από υποβρύχιο Mark 10, που χρησιμοποιούνται τόσο από το Βασιλικό Ναυτικό όσο και από το Αμερικανικό[14][15].
Οι δύτες της αστυνομίας είναι αστυνομικοί, λιμενικοί ή άνδρες του Πυροσβεστικού Σώματος[16] στην περίπτωση της Ελλάδας, που έχουν εκπαιδευτεί σε καταδυτικές τεχνικές για την ανάκτηση μαρτυριών και σε ορισμένες περιπτώσεις σώματα από αρδευτικά κανάλια, ποτάμια και τη θάλασσα[17]. Χρησιμοποιούνται επίσης σε έρευνες για κοντραμπάντα με ουσίες που προσαρμόζονται στο εξωτερικό κύτος του πλοίου για να μην ανιχνεύονται. Ο εξολισμός που χρησιμοποιούν εξαρτάται από τις συνθήκες, αλλά η ανάγκη ύπαρξης ενδοεπικοινωνίας σε πολλές περιστάσεις απαιτεί χρήση ολοπρόσωπης μάσκας «full-face», με σύστημα επικοινωνίας, είτε χρησιμοποιεί ο δύτης εξοπλισμό αυτόνομης κατάδυσης ή εξοπλισμό με παροχή από την επιφάνεια.
Οι δύτες που καταδύονται σε ενυδρεία και ιχθυοτροφεία χρειάζονται κάποια μορφή επαγγελματικής πιστοποίησης που εξαρτάται από το τοπικό νομικό πλαίσιο για τέτοιου είδους δραστηριότητες σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα οι δύτες ιχθυοτροφείου χρειάζονται επαγγελματική άδεια ή εργάζονται ως βοηθοί επαγγελματικού συνεργείου. Τα μεγάλα ενυδρεία όπως και τα ιχθυοτροφεία είναι δυνατόν να κυμαίνονται τα μεν ενυδρεία σε βάθος περίπου 5 μέτρων τα δε ιχθυοτροφεία σε βάθος έως 20 μέτρα ανάλογα την κατασκευή των κλουβιών και το μήκος των διχτυών. Τα καθήκοντα σε τέτοιου είδους καταδύσεις ποικίλουν. Περιλαμβάνουν:
Οι εκπαιδευτές της επαγγελματικής κατάδυσης είναι άτομα με υψηλά προσόντα και λειτουργούν υπό την επίβλεψη κάποιου κυβερνητικού οργανισμού. Τα στάνταρ της εκπαίδευσης καθορίζονται από οργανισμούς με γνώμονα την ασφάλεια.
Οι εκπαιδευτές της αυτόνομης κατάδυσης διαφέρουν από τους άλλους τύπους επαγγελματιών δυτών καθώς δεν απαιτούνται προσόντα επαγγελματικής κατάδυσης, αλλά σχετικό πτυχίο από αναγνωρισμένο καταδυτικό οργανισμό όπως η GUE, η SDI, η TDI, η NAUI, η PADI, η SSI, η ANDI, ή η BSAC και η CMAS, που τους επιτρέπει να διδάσκουν κατάδυση. Οι εκπαιδευτές κατάδυσης διδάσκουν ποικιλία δεξιοτήτων από καταδυτική εκπαίδευση για αρχαρίους, έως καταδυτική διάσωση για ενδιάμεσο επίπεδο δυτών και τεχνική κατάδυση για πλέον έμπειρους δύτες. Συχνά διδάσκουν σε καταδυτικά κέντρα σε παράκτιες πόλεις ή θέρετρα ή σε τυπικές πισίνες. Η αρχική εκπαίδευση γίνεται με συμβατικό εξοπλισμό αυτόνομης κατάδυσης[18][19][20], αλλά η αυξανόμενη χρήση συσκευών κλειστού κυκλώματος έφερε στο προσκήνιο και τη συγκεκριμένη εκπαίδευση[21][22][23][24][25][26]. Δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτές κατάδυσης επαγγελματίες. Πολλοί είναι ερασιτέχνες και ακολουθούν διαφορετική καριέρα στη ζωή τους, έξω από την καταδυτική βιομηχανία.
Οι εκπαιδευτές εμπορικής κατάδυσης διαθέτουν πτυχίο εκπαίδευσης επαγγελματικής κατάδυσης. Η τυπική εκπαίδευση περιλαμβάνει χρήση διαφορετικών τύπων καταδυτικών εξοπλισμών και τυπικών υποβρύχιων εργαλείων που χρησιμοποιούνται στην πορεία της δουλειάς ενός επαγγελματία δύτη.
Ανάλογα με τη θερμοκρασία νερού, το βάθος και τη διάρκεια της προγραμματισμένης κατάδυσης ο δύτης είτε θα χρησιμοποιήσει στολή υγρού τύπου ή στολή στεγανού τύπου. Η υγρού τύπου στολή παρέχει θερμομόνωση με στρώματα νεοπρενίου αλλά ο δύτης βρέχεται και σταδιακά έχει απώλεια θερμοκρασίας. Οι καταδυτικές στολές θερμού νερού μοιάζουν με τις στολές υγρού τύπου και γεμίζουν με θερμό νερό μέσω ομφάλιου λώρου από την επιφάνεια. Η στολή στεγανού τύπου παρέχει θερμομόνωση με διαφορετικό τρόπο, διατηρώντας τον δύτη στεγνό κατά την κατάδυση. Η θερμομόνωση στην προκειμένη περίπτωση στηρίζεται είτε στο υλικό της στολής ή σε θερμοεσώρουχα που κρατούν ζεστό τον δύτη. Η στολή στεγανού τύπου παρέχει καλύτερη μόνωση από την περιβαλλοντική μόλυνση.
Ορισμένες καταδύσεις απαιτούν συγκεκριμένο τύπο στολής. Για παράδειγμα οι παρατεταμένες βαθιές καταδύσεις, και το κρύο νερό κανονικά απαιτούν στολή παροχής θερμού νερού ή στεγανού τύπου, ενώ η κατάδυση σε μολυσμένο περιβάλλον απαιτεί στολή στεγανού τύπου, κουκούλα και γάντια στεγανού τύπου τουλάχιστον, έτσι ώστε ο δύτης να είναι πλήρως απομονωμένος από το καταδυτικό περιβάλλον[4][27][28].
Αρκετοί παράγοντες υποδεικνύουν τον εκάστοτε τύπο αναπνευστικής συσκευής που χρησιμοποιείται από τους δύτες[13]. Ανάμεσα στους τυπικούς αυτούς παράγοντες περιλαμβάνεται ο χρόνος κατάδυσης, η μόλυνση του νερού, οι περιορισμοί χώρου και η δυνατότητα πρόσβασης υποβρύχιων βοηθητικών οχημάτων[4]. Η επιστημονική και στρατιωτική κατάδυση σπάνια εκτελεί κατάδυση με παροχή επιφανείας, ενώ η εμπορική κατάδυση σπάνια χρησιμοποιεί εξοπλισμό scuba.
Ο εξοπλισμός αυτόνομης κατάδυσης δεν χρησιμοποιείται συνήθως στην εμπορική κατάδυση, αλλά χρησιμοποιείται συχνά στις υποβρύχιες κινηματογραφήσεις και στις στρατιωτικές καταδύσεις, με συσκευές κλειστού κυκλώματος, οι οποίες ανακυκλώνουν το εισπνεόμενο μείγμα αερίων, αντί να το απελευθερώνουν στο περιβάλλον. Η επανείσπνευση κάνει τέτοιου είδους συσκευές ιδανικές για καταδύσεις μακράς διάρκειας, για επαρκή αποσυμπίεση όταν υπάρχει ρύθμιση εισπνεόμενου μείγματος και για παρατήρηση έμβιων όντων, εξαιτίας της αθόρυβης λειτουργίας τους. Τα ίδια χαρακτηριστικά κάνουν τις συσκευές κλειστού κυκλώματος ιδανικές για στρατιωτική χρήση.
Οι συσκευές ανοικτού κυκλώματος χρησιμοποιούνται περιστασιακά από επαγγελματίες δύτες οι οποίοι εργάζονται σε περιβάλλοντα στα οποία η παροχή από την επιφάνεια είναι αδύνατη. Κανονικά χρησιμοποιείται για πρακτικούς λόγους ολοπρόσωπη μάσκα τύπου Kirby Morgan οι οποίες επιτρέπουν την ανάρτηση βιντεοκάμερας ή υποβρύχιου φωτισμού. Το όφελος μιας ολοπρόσωπης μάσκας ειναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με παροχή επιφανείας, εκμηδενίζοντας την ανάγκη είτε από μέρους του δύτη είτε από μέρους της εταιρίας για χρήση δύο ειδών πολυέξοδων συσκευών.[29][30]
Η παροχή μείγματος αναπνοής από την επιφάνεια χρησιμοποιείται κυρίως στην επαγγελματική κατάδυση και είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί με ολοπρόσωπη μάσκα ή καταδυτικό κράνος[29]. Τα κράνη που χρησιμοποιούνται για παροχή από την επιφάνεια, έχουν συνήθως εξοπλισμό βιντεολήψης και φωτισμό. Η απόφαση για τη χρήση ολοπρόσωπης μάσκας ή καταδυτικού κράνους με πλήρη στεγανοποίηση εξαρτάται κυρίως από τις απαιτήσεις της δουλειάς και δευτερευόντως από την άνεση του χρήστη. Η προστασία και ζέστη που προσφέρει το πλήρες κράνος το κάνει δημοφιλές για καταδύσεις σε κατασκευαστικό περιβάλλον και σε κρύα νερά.
Το αέριο αναπνοής του δύτη μεταφέρεται από την επιφάνεια, με μακρύ εύκαμπτο σωλήνα παροχής, που ονομάζεται ομφάλιος λώρος[3][31]. Εκτός από το εισπνεύσιμο αέριο, ο ομφάλιος λώρος είναι δυνατόν να φέρει και άλλους σωλήνες παροχής και καλώδια για εξοπλισμό επικοινωνίας, πνευματικό βαθύμετρο ή θερμό νερό αν ο δύτης χρησιμοποιεί στολή θερμού νερού. Ο ομφάλιος λώρος χρειάζεται να είναι αρκετά ισχυρός ώστε να αντέξει το βάρος του δύτη, με σημαντικό περιθώριο ασφαλείας, καθώς είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθεί για να τραβηχτεί ο δύτης έξω από το νερό σε έκτακτες περιπτώσεις. Το αέριο αναπνοής αποστέλλεται στον δύτη μέσω δεξαμενών υψηλής πίεσης ή μέσω αεροσυμπιεστή.
Αν ο δύτης εργάζεται σε μεγάλο βάθος για μακρά περίοδο, ζει σε ένα ιδιαίτερο υποβρύχιο περιβάλλον που αποκαλείται καταδυτικός θάλαμος[3] Αυτός ο τύπος supplied κατάδυσης που υποστηρίζεται από την επιφάνεια, ονομάζεται κατάδυση κορεσμού[3]. Εδώ χρησιμοποιείται ίδια τεχνική για την παροχή αερίου αναπνοής καθώς ο καταδυτικός κώδωνας λαμβάνει κατάλληλο μείγμα αναπνοής και ηλεκτρισμό από σκάφος υποστήριξης κατάδυσης στην επιφάνεια[3]. Εξαιτίας του μεγάλου βάθους, ο δύτης εργάζεται με ειδικά μείγματα ηλίου που εμποδίζουν τη νάρκωση αζώτου και την τοξικότητα οξυγόνου, προϊόντα της αύξησης της μερικής πίεσης του αζώτου και του οξυγόνου στον ανθρώπινο οργανισμό[32].
Άρθρα υποβρυχίων κατασκευών
Άρθρα καταδύσεων Hazmat
Άρθρα πυρηνικής κατάδυσης