Εργοστάσιο στροβίλων AEG

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: μετάφραση λέξεων, προσθήκη συνδέσμων
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.

Συντεταγμένες: 52°31′48.07193″N 13°19′21.90130″E / 52.5300199806°N 13.3227503611°E / 52.5300199806; 13.3227503611

Εργοστάσιο στροβίλων AEG
Χάρτης
Είδοςκτηριακό συγκρότημα και εργοστάσιο
Αρχιτεκτονικήindustrial architecture και Αρ Νουβό
ΔιεύθυνσηHuttenstraße 12-19, 10553 Berlin
Γεωγραφικές συντεταγμένες52°31′48″N 13°19′22″E
Διοικητική υπαγωγήΜίττε
ΤοποθεσίαΜοαμπίτ
ΧώραΓερμανία[1]
Έναρξη κατασκευής1908
Ολοκλήρωση1909
ΑρχιτέκτοναςΠέτερ Μπέρενς
ΧρηματοδότηςAEG
Προστασίαcultural heritage ensemble[2]
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Το σχήμα και το ύψος του κτιριακού άξονα δίνονται από τους τρεις συνδέσμους.

Το εργοστάσιο στροβίλων της AEG κατασκευάστηκε το 1909, στη οδό Huttenstraße 12-16 στην περιοχή Μόαμπιτ του Βερολίνου. Είναι το πιο γνωστό έργο του αρχιτέκτονα Πέτερ Μπέχρενς.[3] Το κτίριο μήκους 100 μέτρων με χαλύβδινο σκελετό και γυάλινα παράθυρα ύψους 15 μέτρων στις δύο πλευρές θεωρείται η πρώτη προσπάθεια εισαγωγής συγκρατημένου μοντέρνου σχεδιασμού στη βιομηχανική αρχιτεκτονική.[4] Ήταν μια τολμηρή κίνηση και μια παγκόσμια πρωτοτυπία που θα είχε διαρκή αντίκτυπο στην αρχιτεκτονική στο σύνολό της.

Προέλευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1892, ο χώρος καταλαμβανόταν από την Union-Elektricitäts-Gesellschaft (UEG), η οποία ήταν μια ηλεκτρική εταιρεία που ιδρύθηκε από τον August Thyssen και την Thomson Houston Electric Company. Στόχος της εταιρείας ήταν να εισέλθει στην ανθούσα ηλεκτρική βιομηχανία, και ο συγκεκριμένος χώρος ήταν αφιερωμένος στην παραγωγή ηλεκτρικών τραμ. Η UEG αντιμετώπισε γρήγορα οικονομικές δυσκολίες, και η Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft (AEG) ανέλαβε το 1904 και σχεδίασε την κατασκευή ενός νέου εργοστασίου τουρμπίνων, καθώς το υπάρχον εργοστάσιο είχε γίνει πολύ μικρό.

Ο αρχιτέκτονας Peter Behrens ανέλαβε το σχεδιασμό του νέου κτιρίου. Περισσότερο από αρχιτέκτονας, ο Behrens εργαζόταν στην AEG από το 1907 ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και σχεδίασε τα ηλεκτρικά προϊόντα της εταιρείας, καθώς και το λογότυπό της και άλλα γραφικά της εταιρείας. Ήταν επίσης υπεύθυνος για τη συνολική εικόνα της εταιρείας. Αρχικά επηρεασμένος από την Art Nouveau το 1901-3, ο Behrens έγινε σύντομα ιδρυτικό μέλος της γερμανικής Werkbund- επηρεασμένος από τη βρετανική Arts and Crafts, ήταν αφοσιωμένος στην αναβάθμιση της ποιότητας του γερμανικού σχεδιασμού, αναπτύσσοντας αρχιτεκτονική που ήταν ορθολογική για τη σύγχρονη εποχή, ενώ εξακολουθούσε να ασπάζεται τις κλασικές παραδόσεις.

Κατασκευή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πλακέτα στο AEG-Turbinenfabrik

Η αίθουσα τουρμπίνας χτίστηκε το 1909 υπό τον Peter Behrens ως επικεφαλής αρχιτέκτονα και τον μηχανικό Karl Bernhard στη γωνία των οδών Huttenstraße και Berlichingenstraße στο Βερολίνο-Moabit. Αποτελείται από δύο παράλληλους χώρους, ένας χαμηλότερος χώρος προσαρτημένος στα δυτικά του κύριου. Ο κύριος χώρος έχει πλάτος 25,6 μέτρα (ο κάτω 12,5 μέτρα), ύψος 25 μέτρα και μήκος 123 μέτρα , με σώμα που σχηματίζεται από 22 χαλύβδινα πλαίσια, τοποθετημένα ανά 9 μέτρα. Οι χαλύβδινες κολόνες εμφανίζονται εξωτερικά άκομψες, με εμφανείς βίδες και αρμούς, με τεράστια γυάλινα παράθυρα ανάμεσά τους, ελαφρώς στραμμένα προς τα μέσα προς την κορυφή. Τα άκρα του αετώματος είναι κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα, με μεταλλικούς ιμάντες στους πυλώνες εκατέρωθεν δημιουργώντας μια ρουστίκ εμφάνιση, ενώ το λογότυπο της εταιρείας είναι χυτευμένο στο σκυρόδεμα του αετώματος.

Το 1939, οι Jacob Schallberger και Paul Schmidt σχεδίασαν μια επέκταση της αίθουσας στα τα βόρεια, επεκτείνοντάς την στα 207 μέτρα. Ολόκληρο το κτίριο αναπτύχθηκε για να λειτουργήσει ως χώρος παραγωγής στροβίλων. Σήμερα αποτελεί μέρος της Siemens, η οποία εξακολουθεί να λειτουργεί εκεί ένα εργοστάσιο αεριοστροβίλων. Αυτό το εργοστάσιο σχεδιάστηκε στην πραγματικότητα με τέτοια προνοητικότητα που εξακολουθεί να εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό της παραγωγής στροβίλων, εκατό χρόνια αργότερα.

Σημασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σχεδιασμός του Behrens παραπέμπει στο νεοκλασικό, με μεταλλικούς ιμάντες στους πυλώνες του αετώματος και στις δύο πλευρές, που δημιουργούν μια ρουστίκ εμφάνιση.[5] Ο David Watkin το περιγράφει ως "ναό της εξουσίας".[6] Ομοίως, ο Tom Wilkinson το παρομοιάζει με μια "σύγχρονη έκδοση του Παρθενώνα".[7]

Ο σχεδιασμός των εργοστασίων εκείνη την εποχή ήταν είτε ανεπιτήδευτος ατσάλινος και γυάλινος, είτε μια "καστροπολιτεία" με ένα κακόγουστο παλτό ιστορικού σχεδιασμού, που έκρυβε την τεχνολογία στο εσωτερικό της. Ο Peter Behrens δημιούργησε μια αρχιτεκτονική για τη βιομηχανία που βγήκε για πρώτη φορά από την κρυψώνα της πίσω από ιστορικιστικές προσόψεις, μεταμορφωμένη από μια νέα αυτοπεποίθηση, δημιουργώντας μια κατάλληλα εντυπωσιακή και εκλεπτυσμένη εικόνα για το δημόσιο πρόσωπο της βιομηχανικής περιοχής του Moabit.

Ο Franz Hessel έγραψε: "Δεν υπάρχει πιο όμορφο κτίριο από αυτή τη μνημειώδη αίθουσα από γυαλί και οπλισμένο σκυρόδεμα: το εργοστάσιο τουρμπίνων Peter Behrens στo Huttenstrasse".

Από το 1956 το κτίριο έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενο ιστορικό μνημείο και ανακαινίστηκε το 1978. Στη νότια πλευρά υπάρχει μια πλάκα με πληροφορίες σχετικά με την κατασκευή, τους αρχιτέκτονες και το καθεστώς πολιτιστικής κληρονομιάς.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 2515. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ Berlin cultural heritage database.
  3. ↑ Watkin, David (1996). The History of Western Architecture (Second έκδοση). Laurence King Publishing. σελίδες 508–509. ISBN 1-85669-082-2. 
  4. ↑ Merrill, Elizabeth M. «Peter Behrens, Turbine Factory (article)». Khan Academy (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020. 
  5. ↑ Watkin, David (1996). The History of Western Architecture (Second έκδοση). Laurence King Publishing. σελίδες 508–509. ISBN 1-85669-082-2. 
  6. ↑ Watkin, David (1996). The History of Western Architecture (Second έκδοση). Laurence King Publishing. σελίδες 508–509. ISBN 1-85669-082-2. 
  7. ↑ Wilkinson, Tom (2014). Bricks and MortalsΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. New York: Bloomsbury Press. σελ. 126. ISBN 978-1-62040-629-8. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Landesdenkmalamt Berlin (Hrsg.), Jürgen Tomisch (Bearb.): Deutsche Denkmaltopographie, Denkmale στο Βερολίνο, Bezirk Mitte, Ortsteile Moabit, Hansaviertel und Tiergarten. Michael Imhof Verlag, Petersberg 2005,(ISBN 3-86568-035-6), σελίδες 292–298.
  • Ο Γουίλιαμ Τζ. R. Curtis: Moderne Architektur seit 1900, αγγλικά Erstausgabe von 1982, 2002
  • Peter Behrens : Umbautes Licht, Μόναχο, 1990
  • F. Neumeyer, T. Buddensieg, H. Rogge, μεταξύ άλλων, Industriekultur – Peter Behrens und die AEG 1907–1914, 1993
  • Herbert Kurth, Aribert Kutschmar: Baustilfibel, Βερολίνο, 1964
  • Epochen der Kunst . Unterrichtswerk in vier Banden, Band 4, München, 1989, σελίδα 176
  • Jan Gympel: Geschichte der Architektur, Κολωνία, 1996
  • Jürgen Tomisch: Bezirk Mitte. Ortsteile Moabit, Hansaviertel und Tiergarten, Petersberg, 2005
  • Louis Sullivan: Το ψηλό κτίριο γραφείων καλλιτεχνικά θεωρημένο, Περιοδικό Lippincott's, Marz 1896

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]