Ερεμούρος | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Το είδος Eremurus himalaicus
| ||||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Συνώνυμα | ||||||||||||||
|
Ο ερεμούρος (επιστημονική-λατινική ονομασία Eremurus) είναι γένος φυλλοβόλων πολυετών μονοκοτυλήδονων φυτών, που ανήκει στην οικογένεια της αλόης, τα ασφοδελοειδή. Τα είδη του ερεμούρου είναι ιθαγενή στην ανατολική ΅Ευρώπη (στη Ρωσία και την Ουκρανία) και σε όλη την εύκρατη Ασία, από την Τουρκία μέχρι την Κίνα.[1][2]
Η ταξιανθία αποτελείται από μακρόστενο και ψηλό βότρυ, του οποίου τα άνθη εκτείνουν τους ανθήρες τους γύρω από τον άξονα του στελέχους, όπως στο γένος καλλιστήμων. Αναλόγως με το είδος, ο βότρυς αποτελείται από πολλά, πυκνώς διατεταγμένα μικρά άνθη, με χρώμα που ποικίλλει στις αποχρώσεις του πορτοκαλί, του κίτρινου, του λευκού, του λευκορόδινου ή και του κοκκινο-πορτοκαλί. Τα γκριζοπράσινα μακριά φύλλα εκφύονται από τον σαρκώδη στέφανο της ρίζας. Ο ερεμούρος είναι γνωστός για τις χονδρές ρίζες του, που μοιάζουν με δάκτυλα και αναπτύσσονται από ένα κεντρικό σημείο. Ο βότρυς έχει μήκος/ύψος από ένα μέχρι και τρία μέτρα πάνω από το φύλλωμα, ανάλογα με το είδος. Τα περισσότερα είδη είναι ιθαγενή στην κεντρική και δυτική Ασία, αν και το Eremurus thiodanthus είναι ενδημικό της Κριμαίας.[3]
Ο ερεμούρος είναι είδος ανθεκτικό στο κρύο. Από τις δεκάδες είδη του, τα παρακάτω τρία είναι συνήθως εμπορικώς διαθέσιμα για καλλιέργεια:
Επιπλέον, το υβρίδιο των E. olgae και E. stenophyllus, γνωστό ως Eremurus × isabellinus, είναι διαθέσιμο σε αρκετές ποικιλίες, με εμπορικές ονομασίες όπως «Cleopatra» και «Πινόκιο».[4]
Οι παρόμοιες με πλοκάμια χονδρές ρίζες του ερεμούρου τραυματίζονται εύκολα. Συνιστάται η φύτευση σε κώνο χώματος, με τις ρίζες να κρέμονται ελεύθερες από κάτω.