Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1021[1][2] |
Θάνατος | 1096[1] ή 1096[3][4] |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας μονάρχης Christian nun |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας[5][6] Ρωμανός Δ΄ Διογένης[5][6] |
Τέκνα | Νικηφόρος Διογένης[7] Λέων Διογένης[8] Ανδρόνικος Δούκας[9] Κωνστάντιος Δούκας Άννα Δούκαινα Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας[10] Θεοδώρα Άννα Δούκαινα[10] Ζωή Δούκαινα[10] |
Συγγενείς | Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος (θείος από την πλευρά της μητέρας), Ιωάννης Δούκας (husband's brother), Ειρήνη Πηγωνίτισσα (wife of brother of husband), Μαρία η Αλανή (νύφη) και Κωνσταντίνος Δούκας (son's son) |
Οικογένεια | Δυναστεία Δουκών και Μακρεμβολίτης |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βυζαντινή Αυτοκράτειρα (1059–1071) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ευδοκία η Μακρεμβολίτισσα (1021 - 1096) ήταν η δεύτερη σύζυγος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ι' Δούκα (1059-67) και ύστερα του Ρωμανού Δ΄ Διογένη (1068-71). Γυναίκα προικισμένη με ομορφιά και ευφυΐα, έζησε σε κύκλο λογίων και ήταν συγγενής με τις μεγαλύτερες πνευματικές φυσιογνωμίες της εποχής της. Ήταν ανιψιά του Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριου και ο Μιχαήλ Ψελλός την αποκαλεί επίσης ανιψιά του.[11]
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, πεθαίνοντας, άφησε κηδεμόνα των γιων του τη μητέρα τους Ευδοκία, θέτοντας της ως όρο, να μην ξαναπαντρευτεί. Η Ευδοκία όμως μετά παρέλευση επτά μηνών παντρεύτηκε τον στρατηγό Ρωμανό τον Διογένη 1068 με την αιτιολογία ότι το κράτος είχε ανάγκη από μια ισχυρή προσωπικότητα για την αντιμετώπιση του τουρκικού κινδύνου, ο οποίος απειλούσε την αυτοκρατορία.
Μιχαήλ Ψελλός «Χρονογραφία τόμ. 7»[12]
Στην ενέργειά της αυτή αντέδρασε ο Ιωάννης Δούκας που είχε ορισθεί από τον αδελφό του Κωνσταντίνο Ι΄ Δούκα ως εγγυητής για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων διαδοχής των τριών γιων του. Στην μάχη του Μάντζικερτ ο Ανδρόνικος Δούκας όχι μόνο έμεινε αδρανής αλλά διέδωσε ότι η εμπροσθοφυλακή είχε διαλυθεί[13] με αποτέλεσμα να προκληθεί πανικός και στη συνέχεια ν΄επακολουθήσει η ήττα και σύλληψη του ίδιου του αυτοκράτορα από τον Αλπ Αρσλάν. Μετά την ήττα η φρουρά των Βάραγγων επαναστάτησε, ανακήρυξε αυτοκράτορα το Μιχαήλ Δούκα ως Μιχαήλ Ζ΄ και ανάγκασε την Ευδοκία να γίνει μοναχή και να κλεισθεί σε μοναστήρι του Βοσπόρου που η ίδια είχε ανοικοδομήσει, ύστερα από την τύφλωση και θανάτωση του Ρωμανού Διογένη.
Το 1078, μετά την παραίτηση τους γιου της, ο νέος αυτοκράτορας Νικηφόρος Γ΄ Βοτανειάτης τη ζήτησε σε γάμο αποβλέποντας στην ενίσχυση του θρόνου. Η Ευδοκία αρνήθηκε. Της δόθηκε ωστόσο η άδεια να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωής της ασχολούμενη με τη μελέτη και τη συγγραφή. Έγραψε: Ο πλόκαμος της Αριάδνης, Τι δει τας βασιλίδας ασκείν, Περί διαίτης μοναζουσών κ.α.[14] Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι η συγγραφέας και του αρχαιολογικού συγγράμματος Ιωνιάς «ήτοι συναγωγή θεών, ηρώων τε και των περί αυτούς μεταμορφώσεων, μύθων τε και αλληγοριών.»[15]