Ζήλος (μυθολογία)

Ζήλος
Προσωποποίηση της αφοσίωσης
ΓονείςΠάλλας και Ωκεανίδα Στυξ
ΑδέλφιαΝίκη, Κράτος και Βία
wikidata (π)

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Ζήλος ήταν φτερωτή θεότητα (δαίμων), προσωποποίηση της αφοσίωσης, της άμιλλας, της προθυμίας, του ενθουσιασμού, του πάθους, της διακαούς επιθυμίας και ανάγκης για υπεροχή, της δόξας.

Ο Ησίοδος στη Θεογονία του αναφέρει ότι ο Ζήλος ήταν γιος του Πάλλαντα (γιου του Τιτάνα Κρείου και της Ευρυβίης) και της Ωκεανίδας Στύγας, αδελφός της Νίκης, του Κράτους και της Βίας.[1][2] Μαζί με τα αδέλφια του και τη μητέρα τους πολέμησε στο πλευρό του Δία στην Τιτανομαχία.[3][4] Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λάβουν και τα τέσσερα παιδιά της Στύγας την τιμή να γίνουν οι συνοδοί του Δία και οι εκτελεστές των βουλών του, καθώς επίσης και να στέκονται δίπλα στο θρόνο του.[5][6]

Παραπομπές - Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Στὺξ δ᾽ ἔτεκ᾽ Ὠκεανοῦ θυγάτηρ Πάλλαντι μιγεῖσα
    Ζῆλον καὶ Νίκην καλλίσφυρον ἐν μεγάροισιν·
    καὶ Κράτος ἠδὲ Βίην ἀριδείκετα γείνατο τέκνα» (Ησίοδος, "Θεογονία", στ. 383-5).
  2. ↑ «Πάλλαντος δὲ καὶ Στυγὸς Νίκη Κράτος Ζῆλος Βία» (Ψευδο-Απολλόδωρος, "Βιβλιοθήκη", Α 2,4).
  3. ↑ Κακριδής Ι.Θ., σ. 26.
  4. ↑ «ταύτην αὐτῇ τιμὴν διδοὺς ἀνθ᾽ ὧν αὐτῷ κατὰ Τιτάνων μετὰ τῶν τέκνων συνεμάχησε» (Ψευδο-Απολλόδωρος, "Βιβλιοθήκη", Α 2,5).
  5. ↑ «τῶν οὐκ ἔστ᾽ ἀπάνευθε Διὸς δόμος, οὐδέ τις ἕδρη,
    οὐδ᾽ ὁδός, ὅππη μὴ κείνοις θεὸς ἡγεμονεύῃ,
    ἀλλ᾽ αἰεὶ πὰρ Ζηνὶ βαρυκτύπῳ ἑδριόωνται» (Ησίοδος, "Θεογονία", στ. 386-8).
  6. ↑ «παῖδας δ᾽ ἤματα πάντα ἕο μεταναιέτας εἶναι» (Ησίοδος, "Θεογονία", στ. 401).

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ησίοδος, Θεογονία.
  • Ψευδο-Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη.
  • Κακριδής Ι.Θ., επιμ. (1986), Ελληνική Μυθολογία, Τόμος 2: Οι Θεοί, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
  • Κωνσταντινίδης Α. (1997), Λεξικό κυρίων ονομάτων. Μυθολογικό, ιστορικό, γεωγραφικό, Αθήνα: εκδ. Εκάτη.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]