Ζηνόδωρος ο Παιανεύς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ζηνόδωρος (Αρχαία Ελληνικά)[1] |
Γέννηση | 200 π.Χ.[2] Αθήνα[2] |
Θάνατος | 140 π.Χ. |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μαθηματικός |
Ο Ζηνόδωρος ο Παιανιεύς ή Ζηνόδωρος ο Γεωμέτρης (200 - 140 π.Χ.) ήταν Έλληνας μαθηματικός με καταγωγή από την Παιανία.[3][4]
Αναφέρεται πως ήταν φίλος του μαθηματικού Φιλονίδη του Λαοδίκειου και πως έκανε 2 ταξίδια στην Αθήνα. Από τον τρόπο γραφής του, εκτιμάται πως έζησε περίπου την ίδια εποχή με τον Αρχιμήδη. Αναφορά του υπάρχει και στο έργο Περί εστίασης των Κατόπτρων του Διοκλή του Αλεξανδρινού ως αστρονόμος, και πως ταξίδεψε στην Αρκαδία για να μελετήσει το φαινόμενο της καύσης από τις ακτίνες του ηλίου που αντανακλώνται στον καθρέπτη.[5]
Ο Ζηνόδωρος είναι κυρίως γνωστός για τις μελέτες του σχετικά με τα ισοπεριμετρικά σχέδια, την μελέτη των εμβαδών και περιμέτρων διαφορετικών γεωμετρικών κατασκευών. Το έργο δεν διασώζεται ωστόσο έχουν διασωθεί αποσπάσματα του από τον Θέωνα τον Αλεξανδρινό. Βάσει των αποσπασμάτων αυτών και σύμφωνα με τον μαθηματικό των αρχών του 20ου αιώνα Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή,[4] έχει αναφερθεί ως ο πατέρας του λογισμού των μεταβολών, κλάδου των μαθηματικών που ασχολείται με την μεταβολή των συναρτήσεων.[3]
Τα πιο σημαντικά θεωρήματα που προκύπτουν από τη μελέτη του Ζηνοδώρου είναι:[6]