Ηλιογκραβούρα

Απεικόνιση ηλιογκραβούρας του 1901 από τον Ο.Έ.Φ. Μπρίτεν για το ποίημα του Λόρδου Τένυσον St. Simeon Stylites .

Η ηλιογκραβούρα (γαλλικά: héliogravure, αγγλικά: photogravour) είναι μια διαδικασία φωτομηχανικής εκτύπωσης που συνδυάζει τη φωτογραφία και τη χαρακτική πλάκα. Αναπτύχθηκε αρχικά από τον Νισεφόρ Νιεπς στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1820 και αργότερα βελτιώθηκε από τον Χένρι Φοξ Τάλμποτ στην Αγγλία, η διαδικασία περιλαμβάνει κόκκους μιας πλάκας χαλκού και επικάλυψη της με φωτοευαίσθητο ιστό ζελατίνης, ο οποίος στη συνέχεια χαράσσεται για να δημιουργηθεί μια πλάκα ραβδώσεων υψηλής ποιότητας. Αυτή η πλάκα μπορεί να αναπαράγει λεπτομερείς συνεχείς τόνους μιας φωτογραφίας.

Ηλιογκραβούρα του Βίκτωρα Ουγκώ , 1883 από τον Ουάλερι.

Η ώριμη μορφή της φωτοχαρακτικής, γνωστή ως διαδικασία Τάλμποτ-Κλιτς,[1] αναπτύχθηκε το 1878 από τον Τσέχο ζωγράφο Κάρελ Κλιτς.[2]:4 Αυτή η διαδικασία ήταν εξέχουσα θέση για τη δημιουργία εκτυπώσεων καλών τεχνών και αναπαραγωγών παλαιών βασικών εκτυπώσεων λόγω της ικανότητάς της να αποτυπώνει παραλλαγές στον τόνο,[3] και επέμβασης με διάφορα μέσα πάνω στο αρνητικό.[4] Αξιοσημείωτοι χρήστες περιλαμβάνουν τον Πίτερ Χένρι Έμερσον και τον Άλφρεντ Στίγλιτζ, με το περιοδικό του Στίγκλιτζ Camera Work που περιλαμβάνε ηλιογκραβούρες.[5]

Η φωτογραφία με ασημί ζελατίνη, που εισήχθη στη δεκαετία του 1880, έφερε μια νέα τεχνολογική προσέγγιση στην απεικόνιση και στην αναπαραγωγή εικόνων. Αυτή η νέα δυνατότητα επηρέασε τη δημοτικότητα της ηλιογκραβούρας, καθώς η φωτογραφία προσέφερε μια γρηγορότερη και πιο ακριβή αναπαραγωγή των εικόνων. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η ηλιογκραβούρα έχει δει μια αναβίωση, κυρίως χάρη στο ενδιαφέρον πολλών καλλιτεχνών για παραδοσιακές τεχνικές. Ο καλλιτέχνης Σαμά Αλσάιμπ είναι ένα παράδειγμα αυτής της αναβίωσης. Η επιλογή της ηλιογκραβούρας μπορεί να εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς, όπως η δημιουργία μοναδικών και χειροποίητων έργων τέχνης που αναδεικνύουν την πρωτοτυπία της διαδικασίας.[6]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Gascoigne, Bamber (26 Απριλίου 2004). How to Identify Prints: A Complete Guide to Manual and Mechanical Processes from Woodcut to Inkjet (2nd έκδοση). Thames & Hudson. ISBN 050023454X.  Unknown parameter |orig-date= ignored (βοήθεια)
  2. ↑ Stulik, Dusan C.· Kaplan, Art (2013). Photogravure. The Atlas of Analytical Signatures of Photographic Processes (στα Αγγλικά). Los Angeles: The Getty Conservation Institute. ISBN 978-1-937433-10-9. 
  3. ↑ Gascoigne, Bamber (26 Απριλίου 2004). How to Identify Prints: A Complete Guide to Manual and Mechanical Processes from Woodcut to Inkjet (2nd έκδοση). Thames & Hudson. ISBN 050023454X.  Unknown parameter |orig-date= ignored (βοήθεια)
  4. ↑ «The Story of Photogravure». Katzman, Mark. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2022. 
  5. ↑ «The Story of Photogravure». Katzman, Mark. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2022. 
  6. ↑ «The Photogravure Process». Florida Museum of Photographic Arts (στα Αγγλικά). 15 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]