Η κούφια βελόνα (μυθιστόρημα)
 Εικονογράφηση για το μυθιστόρημα Η Κούφια βελόνα. Εξώφυλλο του περιοδικού Je sais tout αρ. 47, 15 Δεκεμβρίου 1908. | |
| Συγγραφέας | Μωρίς Λεμπλάν |
|---|---|
| Εικονογράφος | Léo Fontan |
| Τίτλος | L'Aiguille creuse |
| Γλώσσα | γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1909 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Σειρά | Arsène Lupin literary series |
| Χαρακτήρες | Αρσέν Λουπέν |
| Πρώτη έκδοση | Pierre Lafitte Editions |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Κούφια βελόνα (γαλλικός τίτλος: L'Aiguille creuse) είναι αστυνομικό μυθιστόρημα του Μωρίς Λεμπλάν, που εκδόθηκε το 1909 και παρουσιάζει μια ακόμη περιπέτεια του αριστοκράτη-λωποδύτη ήρωά του Αρσέν Λουπέν.[1]
Είναι το τρίτο μυθιστόρημα της σειράς Αρσέν Λουπέν και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Je sais tout (Τα ξέρω όλα) από τις 15 Νοεμβρίου 1908 έως τις 15 Μαΐου 1909, και στη συνέχεια, με ορισμένες τροποποιήσεις, ολόκληρο το μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1909.[2]
Υπόθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια φανταστική πόλη της Νορμανδίας και σε άλλες γαλλικές πόλεις στις αρχές του 20ού αιώνα.
Όλα ξεκινούν με μια σχεδόν κινηματογραφική κλοπή σε ένα κάστρο. Η Σουζάν ντε Ζεβρ και η εξαδέλφη της Ρεϊμόντ ξυπνούν στη μέση της νύχτας από έναν θόρυβο, κατεβαίνουν κάτω και ανακαλύπτουν τον κόμη ντε Ζεβρ και τον γραμματέα του ημιθανείς, ενώ στο πάρκο ένας άνδρας απομακρύνεται ήρεμα. Η Ρεϊμόντ αρπάζει ένα όπλο και τον πυροβολεί. Το περίεργο είναι ότι δεν βρίσκουν κανένα ίχνος του άνδρα που τραυματίστηκε, ο κόμης δεν είναι νεκρός και δεν φαίνεται να έχει κλαπεί τίποτε. Ο ανακριτής δεν καταλαβαίνει. Τότε εμφανίζεται ο Ιζιντόρ Μπωτρελέ, φερόμενος ως δημοσιογράφος, στην πραγματικότητα είναι νεαρός φοιτητής και ερασιτέχνης ντετέκτιβ. Προσπαθεί να εξιχνιάσει την υπόθεση, προκαλώντας τη δυσπιστία και μετά τον θαυμασμό του ανακριτή και την οργή του Αρσέν Λουπέν, αφού είναι αυτός που βρίσκεται πίσω από την υπόθεση. Στη συνέχεια αποκαλύπτεται ότι όντως έχουν κλαπεί έργα τέχνης από το κάστρο και έχουν αντικατασταθεί από πλαστά. Επίσης, ότι ο Λουπέν είχε όντως χτυπηθεί από τη σφαίρα και οι συνεργοί του απήγαγαν έναν γιατρό για να τον περιθάλψει, ενώ η Ρεϊμόντ τον φρόντισε κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του, οπότε και ερωτεύθηκαν. Εν τω μεταξύ, η έρευνα του Μπωτρελέ προχωρά, βρίσκει ένα κομμάτι χαρτί με αινιγματικό κώδικα με τις λέξεις «κόρη» και «κούφια βελόνα», τον οποίο θα αποκρυπτογραφήσει καθώς εξελίσσεται η ιστορία. Παρά τις προσπάθειες του Λουπέν να τον σταματήσει, έχοντας απαγάγει τον πατέρα του Μπωτρελέ, τον επιθεωρητή Γκανιμάρ και τον Χέρλοκ Σολμς, ο Μπωτρελέ θα καταλήξει να φτάσει σε ένα βράχο που βρίσκεται στο Ετρετά στη Νορμανδία και να ανακαλύψει ένα μυστικό των βασιλιάδων της Γαλλίας, γνωστό ήδη στον Ιούλιο Καίσαρα.[3]
Το μυστήριο της Κούφιας βελόνας είναι ένα μυστικό που οι βασιλιάδες της Γαλλίας μετέδωσαν ο ένας στον άλλο και το οποίο οικειοποιήθηκε ο Αρσέν Λουπέν. Η περίφημη «βελόνα» περιέχει τον πιο παραμυθένιο θησαυρό που έχει φανταστεί ποτέ άνθρωπος, συγκεντρώνει τις προίκες των βασιλισσών, μαργαριτάρια, ρουμπίνια, ζαφείρια, διαμάντια κ.λπ., την περιουσία των βασιλιάδων της Γαλλίας.[4]
Μυθοπλασία και ιστορικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μωρίς Λεμπλάν κάνει τον Λουπέν κάτοχο του μεγαλύτερου μυστικού των βασιλιάδων της Γαλλίας, αναμειγνύοντας τη μυθοπλασία με υποτιθέμενα γεγονότα της ιστορίας της Γαλλίας. Στο κεφάλαιο 6: Ένα ιστορικό μυστικό, ανακαλύπτουμε μια επιστολή του κ. ντε Μασιμπάν, της Ακαδημίας Επιγραφών και Γραμμάτων, που αποκαλύπτει δημόσια την ύπαρξη του μυστικού της Κούφιας Βελόνας σχετικά με τον βασιλικό θησαυρό που αυξάνεται στο πέρασμα των αιώνων. Το 1679, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ', ένας άγνωστος δημοσίευσε ένα βιβλίο που αποκαλύπτει το μυστικό. Όμως, τα 100 τυπωμένα αντίτυπα κατασχέθηκαν και κάηκαν. Ο συγγραφέας φυλακίστηκε κρυφά: παρουσιάζεται έτσι μια άλλη εκδοχή του μυστηριώδους ανθρώπου με το Σιδηρούν προσωπείον. Ο αρχηγός της φρουράς του βασιλιά έσωσε κρυφά ένα αντίτυπο από τις φλόγες. Το μυστικό της Κούφιας Βελόνας μεταδόθηκε από την Ιωάννα της Λωρραίνης στον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο Ζ'. Έχοντας γίνει κρατικό μυστικό, κληροδοτήθηκε από μονάρχη σε μονάρχη με επιστολή που σφραγιζόταν κάθε φορά και έφερε την ένδειξη: «Για τον βασιλιά της Γαλλίας».
Ο Λεμπλάν διηγείται ότι όταν ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' φυλακίστηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση, δεσμοφύλακάς του ήταν ένας στρατιώτης, απόγονος του αρχηγού της φρουράς που έσωσε το βιβλίο από τη φωτιά. Ο βασιλιάς του εμπιστεύτηκε ένα μυστικό μήνυμα σχετικά με το «μυστικό της βελόνας» που έπρεπε να μεταδοθεί στη Μαρία-Αντουανέτα. Λίγο πριν η βασίλισσα ανεβεί στη γκιλοτίνα, το έκρυψε στο εξώφυλλο του βιβλίου των Ωρών της, το οποίο εμπιστεύτηκε στον φίλο της Άξελ φον Φέρσεν (το βιβλίο κατέληξε στο μουσείο Καρναβαλέ). Ο Λεμπλάν εμπλέκει ακόμη και μια συνωμοσία για απαγωγή του Ναπολέοντα. Είναι η αφήγηση ενός καλά κρυμμένου μυστικού, που περνά από βασιλιά σε βασιλιά, και το οποίο επιζεί μέσα στις αναταραχές της ιστορίας και φτάνει μέχρι την κυβέρνηση της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας.[5]
Διασκευές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μυθιστόρημα έχει μεταφερθεί σε τηλεοπτική σειρά 4 επεισοδίων,[6] στο θέατρο και σε ραδιοφωνική διασκευή.[7]
Ελληνική μετάφραση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αρσέν Λουπέν - Η Κούφια βελόνα, σε μετάφραση Αλεξάνδρας Φραγκιά, εκδόσεις Άγρα, 1986, 2001
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «bibliothequenumerique.tv5monde.com/livre/90/L-Aiguille-creuse».
- ↑ . «lepetitlitteraire.fr/analyses-litteraires/maurice-leblanc/l-aiguille-creuse/resume».
- ↑ . «editionsdelondres.com/L-aiguille-creuse».
- ↑ . «etudier.com/fiches-de-lecture/l-aiguille-creuse/».
- ↑ . «babelio.com/livres/Leblanc-Arsene-Lupin-tome-3--LAiguille-creuse/».
- ↑ . «imdb.com/title/Le secret de l'aiguille».
- ↑ . «franceculture.fr/emissions/les-nuits-de-france-culture/les-aventures-d-arsene-lupin-l-aiguille-creuse-episodes-1-et-2».