Κάθριν Σουίτσερ

Κάθριν Σουίτσερ
Η Κάθριν Σουίτσερ το 2011 στην έκθεση Μαραθωνίου του Βερολίνου
Προσωπικές πληροφορίες
Γέννηση5 Ιανουαρίου 1947 (1947-01-05) (77 ετών)
Άμπεργκ, Γερμανία
ΣπουδέςΛύκειο George C. Marshall
Πανεπιστήμιο των Συρακουσών
ΙδιότηταΜαραθωνοδρόμος
Συγγραφέας
ΣύζυγοςΤομ Μίλερ (1968–1973)
Φίλιπ Σάουμπ
Ρότζερ Ρόμπινσον (1987-)
Ιστότοποςwww.kathrineswitzer.com

Η Κάθριν Βιρτζίνια Σουίτσερ (γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1947 στο Άμπεργκ της Γερμανίας)[1] είναι Αμερικανίδα μαραθωνοδρόμος, συγγραφέας και σχολιαστής της τηλεόρασης.[2]

Το 1967, έγινε η πρώτη γυναίκα που έτρεξε στον Μαραθώνιο της Βοστώνης ως επίσημα εγγεγραμμένη αγωνιζόμενη. [3] Κατά τη διάρκεια της πορείας της, ο διευθυντής αγώνων Τζοκ Σέμπλ επιτέθηκε επανειλημμένα στη Σουίτσερ προσπαθώντας να αρπάξει τον αριθμό συμμετοχής της και να τη σταματήσει από το να τρέχει. Αφού χτύπησε τον προπονητή της Σουίτσερ και επίσης αγωνιζόμενο δρομέα Άρνι Μπριγκς, όταν αυτός προσπάθησε να την προστατεύσει, τον Σεμπλ έριξε στο έδαφος ο φίλος της Σουίτσερ, Τόμας Μίλλερ, ο οποίος έτρεχε μαζί της και η Σουίτσερ ολοκλήρωσε τον αγώνα.

Η Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση απαγόρευσε στις γυναίκες να αγωνίζονται σε αγώνες ενάντια στους άνδρες ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της και μόλις το 1972 ο Μαραθώνιος της Βοστώνης καθιέρωσε έναν επίσημο αγώνα γυναικών.[4]

Ζωή και καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κάθριν Σουίτσερ γεννήθηκε στο Άμπεργκ της Γερμανίας, κόρη ενός λοχαγού του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών. Η οικογένειά της επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1949.[5] Η Σουίτσερ αποφοίτησε από το Γυμνάσιο George C. Marshall στην κομητεία Fairfax της Βιρτζίνια και στη συνέχεια φοίτησε στο Κολέγιο Lynchburg.[6] Μεταφέρθηκε στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών το 1967, όπου σπούδασε δημοσιογραφία και αγγλική λογοτεχνία.[7] Αποφοίτησε το 1968 με πτυχίο και με μεταπτυχιακό το 1972.

1967 Μαραθώνιος της Βοστώνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού ο 50χρονος προπονητής της Σουίτσερ, Άρνι Μπριγκς, επέμεινε ότι ο μαραθώνιος ήταν πολύ μεγάλη απόσταση για να τρέξει μία «εύθραυστη γυναίκα»,[8] παραδέχτηκε ότι «Αν οποιαδήποτε γυναίκα μπορούσε να το κάνει, αυτή θα ήσουν εσύ, αλλά θα πρέπει να το αποδείξεις σε μένα. Αν τρέξεις την απόσταση στην προπόνηση, θα είμαι ο πρώτος που θα σε πάει στη Βοστώνη».[3] Η Σουίτσερ εκπαιδεύτηκε μαζί του για τον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 1967, τον οποίο ολοκλήρωσε με αριθμό συμμετοχής 261 ως μέλος του αθλητικού συλλόγου των Συρακουσών Χάριερς.[7] Ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της, η Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση (AAU) απαγόρευσε στις γυναίκες να συμμετέχουν σε αγώνες με άνδρες.[9] Χρειάστηκαν πέντε ακόμη χρόνια πριν ο Μαραθώνιος της Βοστώνης διοργανώσει τον πρώτο επίσημο αγώνα γυναικών. Ο χρόνος ολοκλήρωσής της περίπου 4 ωρών και 20 λεπτών ήταν σχεδόν μία ώρα πίσω από την πρώτη γυναίκα που τερμάτισε, τη Ρομπέρτα "Μπόμπι" Γκιμπ, η οποία είχε απορριφθεί για εγγραφή στον αγώνα[10] και δεν δέχθηκε επίθεση κατά τη διάρκεια του αγώνα.[11]

Έχοντας ελέγξει ότι το βιβλίο κανονισμών για τον μαραθώνιο δεν ανέφερε το φύλο, η Σουίτσερ εγγράφηκε στον αγώνα χρησιμοποιώντας τον επίσημο αριθμό AAU της, το πλήρες τέλος αγώνα, ένα κανονικό πιστοποιητικό καταλληλότητας και με τη φόρμα συμμετοχής «υπογεγραμμένη όπως πάντα υπογράφω το όνομά μου, K.V. Switzer».[3] Δήλωσε, επίσης, ότι το όνομά της είχε ορθογραφικά λάθη στο πιστοποιητικό γέννησής της, οπότε συχνά χρησιμοποιούσε τα αρχικά της για να αποφύγει τη σύγχυση.[12] Ο πατέρας της Σουίτσερ υποστήριξε τη συμμετοχή της κόρης του στον αγώνα και την ημέρα του αγώνα άλλοι δρομείς που συγκεντρώθηκαν για την έναρξη χαιρέτησαν την είσοδό της στον αγώνα με υποστήριξη και ενθουσιασμό, οδηγώντας την να αισθανθεί «πολύ ευπρόσδεκτη».

Ωστόσο, αξιωματούχοι του αγώνα αντιτάχθηκαν στη συμμετοχή γυναικών στον μαραθώνιο και οι φωτογραφίες του διευθυντή αγώνων Τζοκ Σεμπλ που προσπαθούσε να αφαιρέσει τον αριθμό της Σουίτσερ ήταν ευρέως διαδεδομένες στα μέσα ενημέρωσης.[13]

Ο Σεμπλ επιτέθηκε επανειλημμένα στη Σουίτσερ κατά τη διάρκεια του αγώνα σε μία προσπάθεια να αφαιρέσει τον αριθμό αγώνα και να την αποτρέψει από το να συνεχίσει να ανταγωνίζεται.[3][14]

Στο απομνημονεύμα της, έγραψε:

Instinctively I jerked my head around quickly and looked square into the most vicious face I'd ever seen. A big man, a huge man, with bared teeth was set to pounce, and before I could react he grabbed my shoulder and flung me back, screaming, 'Get the hell out of my race and give me those numbers!'


Σεμπλ χτύπησε τον προπονητή και συναγωνιστή της Σουίτσερ, Άρνι Μπριγκς, όταν ο Μπριγκς προσπάθησε να προστατεύσει την Σουίτσερ.[3] Ο Σεμπλ κατάφερε να αφαιρέσει ένα από τα γάντια της Σουίτσερ και σταμάτησε τις επιθέσεις του μόνο όταν ο τότε φίλος της Σουίτσερ, Τομ Μίλλερ, πρώην παίκτης ποδοσφαίρου 105 κιλών και σε εθνικό επίπεδο καταταγμένος σφυροβόλος που έτρεχε μαζί της, χτύπησε τον Σεμπλ στο έδαφος.[15][16][17][18] Οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από το περιστατικό έγιναν πρωτοσέλιδα παγκοσμίως.[19] Ο Σεμπλ διαμαρτυρήθηκε σε μία συνέντευξη του 1968 σχετικά με την επιτυχία του Μίλλερ στο να σταματήσει τις φυσικές επιθέσεις του Σεμπλ λέγοντας "Αυτός ο τύπος είναι ένας σφυροβόλος, για όνομα!"[13]

Παρά το βιβλίο κανόνων που δεν αναφέρει το φύλο, [3] ο Σεμπλ αργότερα ισχυρίστηκε ότι στη Σουίτσερ δόθηκε αριθμός μέσω μίας «παράβλεψης» στη διαδικασία ελέγχου εισόδου και αντιμετωπίστηκε ως παρεισδύουσα, όταν ανακαλύφθηκε το υποτιθέμενο «σφάλμα».[20]

Ο διευθυντής του Αθλητικού Συλλόγου Βοστώνης Γουίλ Κλόνεϋ, ο οποίος απέρριψε τη συμμετοχή της Γκιμπ στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 1966 ισχυριζόμενος ότι οι γυναίκες ήταν φυσιολογικά ανίκανες να τρέξουν 26 μίλια,[10] ρωτήθηκε για τη Σουίτσερ που αγωνιζόταν στον μαραθώνιο. Αν και το βιβλίο κανόνων αγώνων δεν ανέφερε το φύλο και η Σουίτσερ είχε μια σωστά εκδοθείσα έγκυρη εγγραφή αγώνα,[3] ο Κλόνεϋ είπε, «Οι γυναίκες δεν μπορούν να τρέξουν στον Μαραθώνιο, επειδή οι κανόνες το απαγορεύουν. Εάν δεν έχουμε κανόνες, η κοινωνία θα βρίσκεται στο χάος. Δεν κάνω τους κανόνες, αλλά προσπαθώ να τους εφαρμόσω. Δεν έχουμε χώρο στον Μαραθώνιο για κανένα μη εξουσιοδοτημένο άτομο, ακόμη και έναν άντρα. Αν αυτό το κορίτσι ήταν η κόρη μου, θα τη χτυπούσα για τιμωρία."[7]

Λόγω της επίσημης συμμετοχής και ολοκλήρωσης του μαραθωνίου από τη Σουίτσερ, η Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση (AAU) απαγόρευσε τη συμμετοχή γυναικών σε όλους τους αγώνες με άνδρες δρομείς, με τους παραβάτες να χάνουν το δικαίωμα να αγωνιστούν σε οποιονδήποτε αγώνα.[9] Η Σουίτσερ, με άλλες γυναίκες δρομείς, προσπάθησε να πείσει την Αθλητική Ένωση της Βοστώνης να επιτρέψει στις γυναίκες να συμμετάσχουν στον μαραθώνιο. Τελικά, το 1972, ο Μαραθώνιος της Βοστώνης καθιέρωσε έναν επίσημο αγώνα γυναικών.[4]

Σύμφωνα με τη Σουίτσερ, εκείνη κατανοούσε τη σοβαρότητα της συμμετοχής και των επιτευγμάτων της: Πρότυπο:Quote frame

Μετέπειτα αγώνες, εργασία και τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σουίτσερ ήταν η νικήτρια των γυναικών του Μαραθωνίου της Νέας Υόρκης του 1974, με 3:07:29 (59η συνολικά).[21][22] Ο προσωπικός της καλύτερος χρόνος για την απόσταση του μαραθωνίου είναι 2:51:37, στη Βοστώνη το 1975.[23]

Η Σουίτσερ ονομάστηκε Γυναίκα Δρομέας της δεκαετίας (1967-77) από το περιοδικό Runner's World και αργότερα έγινε σχολιαστής στην τηλεόραση για μαραθώνιους, ξεκινώντας από τον μαραθώνιο των γυναικών των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 και έλαβε ένα βραβείο Έμμυ για το έργο της.[4][24] Το 1979, δημιουργήθηκε και διανεμήθηκε το σετ καρτών Supersisters και ένα από τα χαρτιά εμφανίζει το όνομα και την εικόνα της Σουίτσερ.[25]

Έγραψε το βιβλίο Running and Walking for Women over 40 το 1997. Δημοσίευσε τα απομνημονεύματα της, Marathon Woman, τον Απρίλιο του 2007, για τη 40ή επέτειο από την πρώτη της συμμετοχή στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Τον Απρίλιο του 2008, το Marathon Woman κέρδισε το βραβείο Billie για τη δημοσιογραφία για την εμπνευσμένη του απεικόνιση των γυναικών στον αθλητισμό.[26] Όταν επισκέπτεται τον Μαραθώνιο της Βοστώνης, η Σουίτσερ χαίρεται να βλέπει άλλες γυναίκες δρομείς:

When I go to the Boston Marathon now, I have wet shoulders—women fall into my arms crying. They're weeping for joy because running has changed their lives. They feel they can do anything.

— Kathrine Switzer, The Nation (2013)[27]

Εντάχθηκε στο Εθνικό Πάνθεον Γυναικών το 2011 για τη δημιουργία μίας κοινωνικής επανάστασης με την ενδυνάμωση των γυναικών σε όλο τον κόσμο μέσω του τρέξιμου.[4] Από το 1967, εργάστηκε για να βελτιώσει τις ευκαιρίες τρεξίματος για γυναίκες σε διάφορα μέρη του κόσμου.[28]

Το 2015 η Κάθριν Σουίτσερ κυκλοφόρησε το παγκόσμιο μη κερδοσκοπικό 261 Fearless με ένα πρόγραμμα πρεσβευτών, σύστημα εκπαίδευσης συλλόγων και εκδηλώσεις. Το 261 Fearless χρησιμοποιεί το τρέξιμο ως μέσο για να ενδυναμώσει τις γυναίκες για να ξεπεράσουν τα εμπόδια στη ζωή και να αγκαλιάσουν την υγιεινή ζωή.[29][30]

Για τον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2017, ο αριθμός αγωνιζόμενου 261, ο ίδιος αριθμός που είχε η Σουίτσερ το 1967, της ανατέθηκε με το όνομα "Switzer, Kathrine V." Αυτό σηματοδότησε την 50ή επέτειο του ιστορικού μαραθωνίου της. Τελείωσε τον αγώνα σε χρόνο 4:44:31.[31] Επίσης, το 2017, ο Αθλητικός Σύλλογος Βοστώνης ανακοίνωσε ότι δεν θα εκχωρήσει τον αριθμό αγωνιζομένου 261 σε μελλοντικούς δρομείς, ως τιμή για την Σουίτσερ.[32] Ήταν ο ένατος μαραθώνιος που έτρεξε στη Βοστώνη. Ήταν επικεφαλής μίας ομάδας δρομέων από τη μη κερδοσκοπική εταιρεία, 261 Fearless, Inc., η οποία ελπίζει ότι θα συνδέσει και θα ενδυναμώσει τις γυναίκες μέσω του τρεξίματος. Και αντί να είναι η μόνη επίσημη γυναίκα στον αγώνα όπως το 1967, συμμετείχαν πάνω από 13.700 γυναίκες - σχεδόν οι μισοί από τους συνολικούς δρομείς.[33]

Επίσης, το 2017, έτρεξε τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, γεγονός που σηματοδότησε την πρώτη φορά που είχε τρέξει τον συγκεκριμένο Μαραθώνιο από το 1974 και τελείωσε σε χρόνο 4:48:21.[34]

Τον Μάιο του 2018 η Σουίτσερ ήταν η ομιλήτρια στην 164η τελετή απονομής πτυχίων στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών[35][36] και έλαβε τιμητικό διδακτορικό Humane Letters.[37]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1968, η Σουίτσερ παντρεύτηκε τον Τομ Μίλλερ, τον άντρα που είχε σταματήσει επιτυχώς τη βία του Σεμπλ ενώ έτρεχαν στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 1967. Χώρισαν το 1973. Η Σουίτσερ παντρεύτηκε και αργότερα χώρισε τον διευθυντή δημοσίων σχέσεων Φίλιπ Σάουμπ.[38] Αργότερα παντρεύτηκε τον βρετανό δρομέα και συγγραφέα Ρότζερ Ρόμπινσον το 1987.[39][40]

Η Σουίτζερ τελικά συμφιλιώθηκε με τον Σεμπλ, αφού εκείνος άλλαξε γνώμη για τις γυναίκες στον αθλητισμό. Οι δύο τους θα γίνονταν στενοί φίλοι και τον επισκέφτηκε τελευταία φορά λίγο πριν από το θάνατό του το 1988.[41]

Επιτεύγματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκπροσωπώντας τις  ΗΠΑ
Έτος Διοργάνωση Τόπος Θέση Επίδοση
1974 New York City Marathon New York, United States 1st 3:07:29[21]
1975 Boston Marathon Boston, Massachusetts, United States 2nd 2:51:37[23]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Milde, Horst (2010-06-02). «Kathrine Switzer and Roger Robinson visit the Berlin Sports Museum». German Road Races e.V.. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 214-03-08. https://web.archive.org/web/20140308220723/http://www.germanroadraces.de/274-1-16454-kathrine-switzer-and-roger-robinson-visit-the.html. Ανακτήθηκε στις 2013-03-19. 
  2. ↑ Lorge Butler, Sarah (2012-04-12). «How Kathrine Switzer paved the way». ESPN. https://www.espn.com/espnw/news-commentary/story/_/id/7803502/2012-boston-marathon-how-kathrine-switzer-paved-way-female-runners. Ανακτήθηκε στις 2012-07-13. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Switzer, Kathrine (4 Απριλίου 2017). Marathon Woman (4η έκδοση). Da Capo Press Inc. ISBN 978-0306825651. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2020. We checked the rule book and entry form; there was nothing about gender in the marathon. I filled in my AAU number, plunked down $3 cash as entry fee, signed as I always sign my name, 'K.V. Switzer,' and went to the university infirmary to get a fitness certificate. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Lodge, Denise (2012-04-16). «Kathrine Switzer: Empowerment through Running». Impowerage Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-17. https://web.archive.org/web/20190917021026/http://impowerage.com/not-too-late/active/kathrine-switzer-empowerment-through-running. Ανακτήθηκε στις 2012-05-10. 
  5. ↑ Milde, Horst (2012-01-05). «Katherine Switzer 65 Jahre - GRATULATION der Laufpionierin!» (στα γερμανικά). German Road Races e.V.. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-03-29. https://web.archive.org/web/20140329011408/http://www.germanroadraces.de/274-0-27111-katherine-switzer-65-jahre-gratulation-der.html. Ανακτήθηκε στις 2013-03-19. 
  6. ↑ Derderian, Tom (1996). Boston Marathon : the first century of the world's premier running event. Champaign, IL: Human Kinetics. σελ. 302. ISBN 0880114797. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Lady With Desire to Run Crashed Marathon» (PDF). The New York Times. 23 Απριλίου 1967. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2014. 
  8. ↑ King, Jennifer (2015-08-22). «First women graduate from US Army Ranger School as gender barriers continue to fall». Australian Broadcasting Commission. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-08-22. https://web.archive.org/web/20150822132200/http://www.abc.net.au/news/2015-08-22/women-shine-as-gender-barriers-continue-to-fall-us-army-rangers/6716888. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Romanelli, Elaine (1979). «Women in Sports and Games». Στο: Lois Decker O'Neill. The Women's Book of World Records and Achievements. Anchor Press. σελ. 576. ISBN 0-385-12733-2. [Switzer's] run created such a stir that the AAU [...] barred women from all competition with men in these events on pain of losing all rights to compete. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Gibbs, Roberta "Bobbi". «Roberta "Bobbi" Gibb - A Run of One's Own». Women's Sports Foundation. 
  11. ↑ «BAA Marathon Results». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2021. 
  12. ↑ Grinberg, Emanuella. «1st woman to officially run Boston Marathon to do it again 50 years later». CNN. http://www.cnn.com/2017/04/17/us/boston-marathon-kathrine-switzer-trnd/index.html. Ανακτήθηκε στις 2017-04-17. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Cope, Myron (22 Απριλίου 1968). «Angry Overseer Of The Marathon». Sports Illustrated. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2020. In among the serious runners, fast and not so fast, are the characters: [...]; and, of course, women, who trot along as unofficial entrants, denied numbers for their chests. All of these poseurs, few of whom come close to finishing the race, send a shudder up the spine of John Duncan Semple, the irascible, 64-year-old Scot who is Mr. Boston Marathon himself. 
  14. ↑ Concannon, Joe (1987-04-05). «1967: Semple Meets Switzer. Versions vary but everyone remembers that infamous marathon». Boston Globe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-11-03. https://web.archive.org/web/20141103040332/http://pqasb.pqarchiver.com/boston/doc/294418751.html?FMT=ABS&FMTS=ABS:FT&type=current&date=&author=&pub=&edition=&startpage=&desc=. 
  15. ↑ «Womens Running Icon 7» (PDF). Runner's World. 
  16. ↑ Sarah Lorge Butler (12 Απριλίου 2012). «How Kathrine Switzer paved the way». ESPNW. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017. 
  17. ↑ «The Girl Who Started It All». Runner's World. 6 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017. 
  18. ↑ Kathrine Switzer (16 Απριλίου 2012). «Boston, 1967: When marathons were just for men». BBC. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017. 
  19. ↑ PBSAmerica (15 Αυγούστου 2013). «MAKERS: Women Who Make America (Ep1) Awakening - PBS America». 
  20. ↑ Semple, Jock· Kelley, John J. (1981). Just Call Me Jock: The Story of Jock Semple, Boston's Mr. Marathon. Waterford Publishing. σελίδες 7, 114–118. ISBN 978-0942052015. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Switzer, Kathrine (2007). Marathon Woman. New York: Carroll & Graf. σελ. 270. ISBN 978-0-7867-1967-9. 
  22. ↑ «Home». 26 Μαρτίου 2012. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Switzer, Kathrine (2007). Marathon Woman. New York: Carroll & Graf. σελ. 290. ISBN 978-0-7867-1967-9. 
  24. ↑ Tom Jackman (23 Σεπτεμβρίου 2012). «Kathrine Switzer, Boston Marathon women's pioneer, started running in Dunn Loring, went to Marshall HS». Washington Post. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2017. 
  25. ↑ Wulf, Steve (23 Μαρτίου 2015). «Supersisters: Original Roster». ESPN. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2015. 
  26. ↑ «Kathrine Switzer Website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2014. 
  27. ↑ Zirin, Dave (2013-04-15). «The Boston Marathon: All My Tears, All My Love». The Nation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-01-15. https://web.archive.org/web/20160115100141/https://www.thenation.com/article/boston-marathon-all-my-tears-all-my-love/. 
  28. ↑ «Boston, 1967: When marathons were just for men». BBC News. 16 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2012. 
  29. ↑ «Kathrine Switzer Launches Global Non-Profit 261 Fearless, Inc. with an Ambassador Program, Club Training System and Events». 20 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2022. 
  30. ↑ «About 261 Fearless». 261 Fearless. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2018. 
  31. ↑ «B.A.A. Marathon 2017: Entry List». 
  32. ↑ «Boston Marathon retires Bib No. 261 for women's pioneer». Miami Herald. 
  33. ↑ «The Boston Marathon: How Kathrine Switzer's 261 Became a Symbol for Women in Sports». Newsweek. 16 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2018. 
  34. ↑ «Kevin Hart gets serious, beats Tiki Barber in NYC Marathon». Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2021. 
  35. ↑ «Kathrine Switzer picked to be Syracuse University commencement speaker» (στα αγγλικά). syracuse.com. http://www.syracuse.com/news/index.ssf/2018/03/kathrine_switzer_picked_to_be_syracuse_university_commencement_speaker.html. Ανακτήθηκε στις 2018-05-14. 
  36. ↑ «All the Details on Commencement 2018» (στα αγγλικά). SU News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-05-15. https://web.archive.org/web/20180515045754/https://news.syr.edu/2018/05/all-the-details-on-commencement-2018/. Ανακτήθηκε στις 2018-05-14. 
  37. ↑ «Three to Receive Honorary Degrees at 2018 Commencement» (στα αγγλικά). SU News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-05-14. https://web.archive.org/web/20180514115657/https://news.syr.edu/2018/04/three-to-receive-honorary-degrees-at-2018-commencement/. Ανακτήθηκε στις 2018-05-14. 
  38. ↑ «When Avon Called, Kathy Switzer Gave Up the Marathon to Organize Women's Racing». People Magazine. 28 Μαΐου 1979. 
  39. ↑ Switzer, Kathrine (2007). Marathon Woman. New York: Carroll & Graf. σελίδες 132–33, 203–04, 382–83. ISBN 978-0-7867-1967-9. 
  40. ↑ Lynch, M.A.C. (30 Σεπτεμβρίου 2014). «Legendary Runners Slow Down Long Enough To Marry». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2015. 
  41. ↑ «Jock Semple dies at 84». The Berkshire Eagle. UPI. 1988-03-10. https://www.newspapers.com/clip/48358620/jock-semple-dies-at-84/. Ανακτήθηκε στις 2020-12-18. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]