Κάστρο του Ληντς

Κάστρο του Ληντς
Χάρτης
Είδοςμουσείο ιστορικού οικήματος, αγγλική εξοχική κατοικία και κάστρο[1]
Αρχιτεκτονικήνορμανδική αρχιτεκτονική
ΔιεύθυνσηBroomfield, Maidstone ME17 1PL[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες51°14′56″N 0°37′48″E
Διοικητική υπαγωγήΛιντς[3]
ΧώραΗνωμένο Βασίλειο[3][4][5]
Έναρξη κατασκευής1119
ΙδιοκτήτηςΕδουάρδος Α΄ της Αγγλίας και Olive, Lady Baillie
Προστασίαδιατηρητέο κτίριο Βαθμού 1 (από 1952)[3] και Grade II* listed park and garden (από 1986)[3]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Το Ληντς Κασλ.

Το Ληντς Κασλ (αγγλ.: Leeds Castle) είναι ένα κάστρο στο Κεντ της Αγγλίας, 5 μίλια (8 χλμ.) νοτιοανατολικά από το Μέιντστοουν. Είναι κτισμένο σε νησίδες σε μία λίμνη, που σχηματίζεται από τον ποταμό Λεν, στα ανατολικά του χωριού Ληντς.

Στον χώρο υπήρχε ένα κάστρο από το 1119· το πρώτο ήταν ένα απλό πέτρινο φρούριο, που κατασκευάστηκε από τον Ρομπέρ ντε Κρεβκέρ, το οποίο χρησίμευσε ως στρατιωτικός σταθμός την εποχή των νορμανδικών εισβολών στην Αγγλία. Τον 13ο αι. ήρθε στα χέρια του Εδουάρδου Α΄, για τον οποίο έγινε μία αγαπημένη κατοικία· τον 16ο αι. ο Ερρίκος Η΄ το χρησιμοποίησε ως κατοικία για την πρώτη του σύζυγο Αικατερίνη της Αραγονίας.

Το παρόν κάστρο χρονολογείται κυρίως από τον 19ο αι. Είναι ανοικτό στο κοινό από το 1976.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τον Μεσαίωνα και την εποχή των Τυδώρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα εναέριο πανόραμα του Ληντς Κασλ.

Από το 857 η τοποθεσία ανήκε σε έναν Σάξωνα αρχηγό, που ονομαζόταν Led ή Leed, ο οποίος έκτισε μία ξύλινη κατασκευή σε δύο νησιά στη μέση του ποταμού Len.[6] Το 1119 ο Robert de Crevecoeur το ξαναχτίστηκε με πέτρα ως Νορμανδικό προπύργιο και το Ληντς Κασλ κληρονομείτο στην οικογένεια de Crevecoeur μέχρι το 1260. Η μορφή που είχε αυτό το Νορμανδικό οχυρό είναι αβέβαιη, επειδή ανοικοδομήθηκε και τροποποιήθηκε τους επόμενους αιώνες. Ο Έιντριαν Πέτιφερ εικάζει ότι μπορεί να ήταν περιτοίχισμα από πασσάλους, με τάφρο.[7]

Το 1278 το κάστρο αγοράστηκε από τη σύζυγο τού Εδουάρδου Α΄, την Ελεονόρα της Καστίλης. Ως ευνοημένη κατοικία του βασιλιά, είδε σημαντικές βελτιώσεις. Ο Εδουάρδος Α΄ ενίσχυσε την οχύρωσή του και μάλλον ο βασιλιάς δημιούργησε τη λίμνη που περιβάλλει το κάστρο. Κτίστηκε ένας πύργος εισόδου (barbican) που εκτεινόταν σε τρία νησιά, επίσης προστέθηκε ένα διακοσμητικό κτήριο κήπου (gloriette) με διαμερίσματα για τον βασιλιά και τη βασίλισσα.[8] Κατά τον Ύστερο Μεσαίωνα η αύξηση των βασιλικών ακολούθων σήμαινε, ότι λιγότερες πια κατοικίες θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τον μονάρχη. Ως αποτέλεσμα οι δαπάνες για βασιλικές κατοικίες στη νοτιοανατολική Αγγλία μειώθηκαν γενικά, εκτός από τον Πύργο του Λονδίνου και το Κάστρο του Γουίντσορ. Ωστόσο η δραστηριότητα στο Ληντς Κασλ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Εδουάρδου Α΄ ήταν μία αξιοσημείωτη εξαίρεση σε αυτό το μοτίβο.[8]

Το κάστρο κατέλαβαν στις 31 Οκτωβρίου 1321 οι δυνάμεις του Εδουάρδου Β΄ από τη Μαργαρίτα ντε Κλαρ, σύζυγο του φύλακα του κάστρου, του Μπαρθόλομιου 1ου βαρόνου Μπάντλσμερ, ο οποίος την είχε αφήσει υπεύθυνη κατά τη διάρκεια της απουσίας του. Ο βασιλιάς πολιόρκησε το Ληντς, αφού η Μαργαρίτα είχε αρνηθεί την είσοδο τής συζύγου τού Εδουάρδου Β΄, της Ισαβέλλας της Γαλλίας απουσία τού συζύγου της· όταν η τελευταία είχε προσπαθήσει να εισέλθει με βία, η λαίδη Μπάντλσμερ έδωσε οδηγίες στους τοξότες της να πλήξουν την Ισαβέλα και τους ακολούθους της, έξι από τους οποίους σκοτώθηκαν.[9] Η λαίδη Μπάντλσμερ κρατήθηκε φυλακισμένη στον Πύργο του Λονδίνου μέχρι τον Νοέμβριο του 1322.[10] Μετά το τέλος του Εδουάρδου Β΄ το 1327, η χήρα του ανέλαβε το κάστρο του Ληντς ως την κύρια κατοικία της.[8]

Η πρώτη γυναίκα του Ριχάρδου Β΄, η Άννα της Βοημίας, πέρασε τον χειμώνα του 1381 στο κάστρο κατά τον ερχομό της για να παντρευτεί τον βασιλιά. Το 1395 ο Ριχάρδος Β΄ συνάντησε εκεί τον Γάλλο χρονογράφο Ζαν Φρουασάρ, όπως περιγράφεται στα Χρονικά του Φρουασάρ.

Ο Ερρίκος Η΄ μετέτρεψε το κάστρο το 1519 για την πρώτη του σύζυγο, Αικατερίνη της Αραγονίας. Ένας πίνακας που τιμά τη συνάντησή του με τον Φραγκίσκο Α΄ της Γαλλίας, κρέμεται ακόμη εκεί.

Το 1552 το Κάστρο του Ληντς παραχωρήθηκε στον σερ Άντονυ Σαιντ Λέτζερ (απεβ.1559) του Ulcombe του Κεντ, του οποίου ο πάππος Ραλφ Α΄ Σαιντ Λέτζερ (1470) του Ulcombe, σερίφης του Κεντ το 1467/8, ήταν φύλακας του Ληντς Κασλ.

17ος και 18ος αιώνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο διέφυγε από την καταστροφή κατά τη διάρκεια του Αγγλικού Εμφύλιου Πολέμου, επειδή ο ιδιοκτήτης του, ο σερ Τσέινυ Κόλπεπερ, συμμετείχε με τους βουλευτικούς. Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως οπλοστάσιο και φυλακή κατά τη διάρκεια του πολέμου. Άλλα μέλη της οικογένειας Κόλπεπερ είχαν συμμορφωθεί με τους βασιλόφρονες: ο Τζον, 1ος κόμης του Κόλπεπερ, έλαβε περισσότερα από 5000000 έικρ (20.234.282 στρέμματα) γης στη Βιρτζίνια ως ανταμοιβή για τη βοήθεια της διαφυγής του γιου του βασιλιά, του Καρόλου (Β΄) πρίγκιπα της Ουαλίας.[11] Αυτή η κληρονομιά αποδείχθηκε ζωτικής σημασίας για την τύχη του κάστρου.

Ο Τόμας Φέαρφαξ 6ος λόρδος του Κάμερον γεννήθηκε στο κάστρο το 1693 και εγκαταστάθηκε στη Βόρεια Αμερική για να επιβλέπει τα κτήματα Κόλπεπερ, παγιώνοντας μία συνεχή σύνδεση μεταξύ του κάστρου και της Αμερικής. Υπάρχει ένα αναμνηστικό ηλιακό ρολόι στο κάστρο, που λέει την ώρα του Μπίλβορ (Belvoir) της Βιρτζίνια και ένα αντίστοιχο ηλιακό ρολόι στην Αμερική.[11] Ο Φέαρφαξ ήταν ο μεγάλος εγγονός του Τόμας Φέαρφαξ, που είχε ηγηθεί της επίθεσης των κοινοβουλευτικών στην κοντινή μάχη του Μέιντστον το 1648 και του οποίου εκτίθεται το ντάμπλετ (ρούχο), που φορούσε κατά τη διάρκεια της μάχης.

Το ντάμπλετ που φόρεσε ο Φέαρφαξ στη μάχη του Μέιντστον το 1648.
Πανοπλία από τον Εμφύλιο του 1640.

19ος αιώνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το νέο κάστρο ολοκληρώθηκε το 1823 σε στυλ Τυδόρ.

Ο Ρόμπερτ Φέαρφαξ ήταν κάτοχος του κάστρου για 46 χρόνια έως το 1793, όταν αυτό πέρασε στους Γουίκεμ Μάρτινς. Η πώληση των οικογενειακών κτημάτων στη Βιρτζίνια απέφερε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, που επέτρεψε μία εκτεταμένη επισκευή και την αναδιαμόρφωση του κάστρου σε στυλ Τυδόρ, που ολοκληρώθηκε το 1823 με αποτέλεσμα την σημερινή μορφή.[11]

20ος αιώνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τελευταίος ιδιοκτήτης του κάστρου ήταν η εντιμότατη Όλιβ λαίδη Μπέιλι, κόρη του Άλμερικ Πάτζετ, 1ου βαρόνου Κουίνμπορο και της πρώτης του συζύγου Πόλιν Πέιν Γουίτνι, αμερικανής κληρονόμου. Η λαίδη Μπέιλι αγόρασε το κάστρο το 1926 έναντι 180.000 £ (που ισοδυναμεί με £10,524,500 το 2019). Αναδιακόσμησε το εσωτερικό: συνεργάστηκε πρώτα με τον Γάλλο αρχιτέκτονα και σχεδιαστή Αρμάντ-Αλμπέρ Ρατώ, που επέβλεψε εξωτερικές αλλαγές και πρόσθεσε εσωτερικά χαρακτηριστικά, όπως μία σκαλιστή δρύινη κλίμακα σε στυλ του 16ου αι., και στη συνέχεια με τον διακοσμητή του Παρισιού Στεφάν Μπουντέν. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο, όπου η κυρία Μπέιλι και οι κόρες της φιλοξένησαν καμένους αεροπόρους της Κοινοπολιτείας ως μέρος της ανάρρωσής τους. Οι επιζώντες θυμήθηκαν την εμπειρία με αγάπη. Μετά το τέλος της το 1974, η λαίδη Μπέιλι άφησε το κάστρο στο Ίδρυμα Ληντς Κασλ, ένα ιδιωτικό φιλανθρωπικό κληροδότημα, στόχος του οποίου είναι η διατήρηση του κάστρου και της γης γύρω από αυτό προς όφελος του κοινού. Εκτιμάται ότι επενδύθηκαν 1,4 εκατομμύρια £ (ισοδυναμεί με 14.7 £ εκατομμύρια το 2019) και άλλες 400.000 £ (4.2 εκατομμύρια £ το 2019) ανακτήθηκαν από την πώληση των επίπλων, για να γίνουν βελτιώσεις στο Κάστρο και να προσελκύσουν εταιρικά συνέδρια επί πληρωμή. Ωστόσο έγινε γρήγορα κατανοητό ότι το Ίδρυμα δεν μπορούσε να υποστηρίξει τις τρέχουσες δαπάνες λειτουργίας του κτήματος, έτσι το 1975 οι κήποι άνοιξαν στο κοινό και τον επόμενο χρόνο το Κάστρο διατέθηκε επίσης στους επισκέπτες.[12]

Στις 17 Ιουλίου 1978 το κάστρο έγινε ο τόπος συνάντησης μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών της Αιγύπτου Μωάμεθ Ιμπραήμ Καμέλ, του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Μοσέ Νταγιάν και του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Σάιρους Βανς για την προετοιμασία του Συμφώνου του Καμπ Ντέιβιντ.[11] Το κάστρο φιλοξένησε επίσης τις ειρηνευτικές συνομιλίες της Βόρειας Ιρλανδίας, που πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2004 με επικεφαλής τον Τόνι Μπλερ.

Μία πανοραμική άποψη του Ληντς Κασλ από την τάφρο προς τη βορειο-δυτική πλευρά.
Το Ληντς Κασλ και η τάφρος του από μπροστά.

Ο τουρισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο λαβύρινθος στο Ληντς Κασλ κατασκευάστηκε με 2.400 δένδρα πρίνου και άνοιξε το 1988.[13][14]

Ένα κλουβί πτηνών προστέθηκε το 1980 και μέχρι το 2011 περιείχε πάνω από 100 είδη, αλλά αποφασίστηκε να κλείσει τον Οκτώβριο του 2012, καθώς θεωρήθηκε ότι το ίδρυμα θα μπορούσε να κάνει καλύτερη χρήση των £ 200.000 το χρόνο αντί να διατηρήσει το κλουβί.[15] Το κάστρο και οι χώροι του είναι ένας σημαντικός προορισμός αναψυχής, με έναν λαβύρινθο που εξέρχεται ενός σπηλαίου από κοχύλια, ένα γήπεδο γκολφ και ένα μουσείο από κολλάρα σκύλων, μάλλον μοναδικό στον κόσμο. Υπάρχουν δύο παιδικές περιπέτειες με θέμα το κάστρο, που στοχεύουν σε ηλικίες κάτω των επτά ετών και στις ηλικίες 8-14 ετών.[16]

Το κτήριο έχει αξιολογηθεί ως βαθμού Ι (το 1952, για πρώτη φορά) και αναγνωρίζεται ως διεθνώς σημαντικό οικοδόμημα.[17] Το 1998 το Λντς Κασλ ήταν ένα από τις 57 ιστορικές περιοχές στην Αγγλία, που έλαβαν περισσότερους από 200.000 επισκέπτες.[18] Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Ένωση Αξιοσημείωτων Αξιοθέατων, 539.971 άτομα επισκέφθηκαν το κάστρο το 2019.[19]

Τοποθεσία ταινίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο έγινε μία τοποθεσία για την ταινία του Ealing Comedy Studio Kind Hearts and Coronets (1949), όπου βρισκόταν το «Chalfont», το προγονικό σπίτι της αριστοκρατικής οικογένειας των αριστοκρατών d'Ascoyne.

Εμφανίστηκε επίσης στις ταινίες The Moonraker (1958) και Waltz of the Toreadors (1962).

Στη μικρή οθόνη, το κάστρο και οι χώροι παρείχαν όλες τις τοποθεσίες γυρισμάτων για το σήριαλ Doctor Who, The Androids of Tara, το 1978. Ο σερ Κλιφ Ρίτσαρντ κινηματογράφησε μία ζωντανή συναυλία εδώ, με φόντο το Λιντς Κασλ, με τίτλο "Κάστρα στον αέρα".[20]

Εσωτερικό του κάστρου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η Τραπεζαρία
    Η Τραπεζαρία
  • Η Αίθουσα δεξιώσεων
    Η Αίθουσα δεξιώσεων
  • Η Βιβλιοθήκη
    Η Βιβλιοθήκη
  • Σαλόνι "Αίθουσα Τροπαίων"
    Σαλόνι "Αίθουσα Τροπαίων"

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις
  1. ↑ vocaleyes.co.uk/research/heritage-access-2022/benchmark/. Ανακτήθηκε στις 8  Φεβρουαρίου 2023.
  2. ↑ Mapping Museums. museweb.dcs.bbk.ac.uk/Museum/mm.aim.0535.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 National Heritage List for England.
  4. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12719. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  5. ↑ vocaleyes.co.uk/research/heritage-access-2022/benchmark/. Ανακτήθηκε στις 9  Φεβρουαρίου 2023.
  6. ↑ Illustrated London News, January 1975 
  7. ↑ Pettifer 1995
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Emery 2006
  9. ↑ Costain 1958
  10. ↑ McKisack 1959 note 3
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 McCann 2002
  12. ↑ «THE LEEDS CASTLE FOUNDATION». Leeds Castle Kent England. 
  13. ↑ The Maze, Grotto and Turf Maze, Leeds Castle, http://www.leeds-castle.com/goto.php?sess=+A5C5E47535956+F1D42131744505D1D1D58+E+C57+9+95B58415C47581B125014+543&id=96, ανακτήθηκε στις 14 March 2012 
  14. ↑ Fisher & Loxton 2007
  15. ↑ «Leeds Castle to shut its aviary to save £200,000». BBC News. 12 October 2011. https://www.bbc.co.uk/news/uk-england-kent-15270302. Ανακτήθηκε στις 14 March 2012. 
  16. ↑ Louise (2 Απριλίου 2015). «A day trip to Leeds Castle, Kent - Globalmouse travels». Globalmouse travels. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2017. 
  17. ↑ «Frequently asked questions», Images of England (English Heritage), http://www.imagesofengland.org.uk/Faqs/default.aspx?topic=4#25, ανακτήθηκε στις 14 March 2012 
  18. ↑ «Castle fires up tourists». BBC News. 30 August 1999. http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/433171.stm. Ανακτήθηκε στις 14 March 2012. 
  19. ↑ «ALVA - Association of Leading Visitor Attractions». www.alva.org.uk. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2020. 
  20. ↑ «openbuildings.com/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
Βιβλιογραφία

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Martin, Charles Wykeham (1869), The History and Description of Leeds Castle, Kent, Nichols and Sons

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]