Στις νοηματικές γλώσσες, κίνηση είναι οι χαρακτηριστικές κινήσεις των χεριών που σχηματίζουν τα νοήματα. Στην ορολογία του Γουίλιαμ Στόκο η κίνηση ονομάζεται SIG, ως συντομογραφία της λέξης signation. Η κίνηση είναι ένα από τα πέντε στοιχεία ενός νοήματος — μαζί με τη χειρομορφή (DEZ), τον προσανατολισμό (ORI), τη θέση (TAB) και τα μη χειρονομικά χαρακτηριστικά.[1][2] Διάφορες νοηματικές γλώσσες χρησιμοποιούν διαφορετικούς τύπους κίνησης. Ορισμένοι διακρίνουν την κίνηση από το "κράτημα" — νοήματα, ή μέρη νοημάτων, που περιλαμβάνουν κίνηση έναντι εκείνων που κρατούν τα χέρια ακίνητα.
Η αμερικανική νοηματική γλώσσα χρησιμοποιεί περίπου είκοσι κινήσεις. Αυτές είναι πλάγια κίνηση προς διάφορες κατευθύνσεις, στρίψιμο του καρπού (προς τα πάνω ή προς τα κάτω), κάμψη του καρπού, άνοιγμα ή κλείσιμο της παλάμης από ή σε διάφορες χειρομορφές, κύκλος, δίπλωμα των δακτύλων, προσέγγιση μιας θέσης, άγγιγμα, σταύρωμα ή χάδι, σύνδεση και αποχωρισμός ή εναλλαγή των δύο χεριών. Αυτά μπορεί να επαναληφθούν και να γίνουν μεγάλα ή μικρά και με διάφορους βαθμούς ταχύτητας, τραχύτητας και έντασης.[3]