Κλωντ ντε Μπωαρναί (1756-1819) | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Claude de Beauharnais (Γαλλικά) |
Γέννηση | 26 Σεπτεμβρίου 1756[1] Λα Ροσέλ |
Θάνατος | 10 Ιανουαρίου 1819[1] Παρίσι |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Adrienne de Lezay-Marnésia |
Τέκνα | Στεφανία ντε Μπωαρναί |
Γονείς | Claude de Beauharnais και Fanny de Beauharnais |
Οικογένεια | Οίκος του Μπωαρναί |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μέλος της Βουλής των Ομοτίμων της Γαλλίας (1814–1819) μέλος της Γερουσίας των συντηρητικών (1804–1814) |
Βραβεύσεις | Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής Τάγμα της Πίστεως |
Θυρεός | |
Ο Κλωντ Γ΄ ντε Μπωαρναί, γαλλ.: Claude-Joseph de Beauharnais, comte des Roches-Baritaud (26 Σεπτεμβρίου 1756, Λα Ροσέλ - 10 Ιανουαρίου 1819, Παρίσι) από τον Οίκο του Μπωαρναί ήταν 2ος κόμης του Ρος-Μπαριτώ και Γάλλος πολιτικός.
Ήταν γιος του Κλωντ Β΄ ντε Μπωαρναί (1717-1784), 1ου κόμη των Ρος-Μπαριτώ (θείου των αδελφών Αλεξάνδρου ντε Μπωαρναί και Φρανσουά ντε Μπωαρναί) και της συζύγου του Φαννύ. Η μητέρα του είχε ένα διάσημο σαλόνι στο Παρίσι.
Νυμφεύτηκε δύο φορές: πρώτα στις 17 Ιουνίου 1786 με την Κλωντίν-Φρανσουάζ-Αντριέν-Γκαμπριέλ ντε Λεζαί-Μαρνεζιά (Μουτόν, Ζυρά, 5 Απριλίου 1768 - Σαιν-Ζυλιάν-συρ-Συράν, 9 Αυγούστου 1791), από την οποία είχε δύο παιδιά:
Νυμφεύτηκε για 2η φορά το 1799, με τη Σοφί-Φορτέν Ντυπλεσί (7 Φεβρουαρίου 1775 - 20 Μαΐου 1850), και είχαν ένα παιδί:
Εντάχθηκε νωρίς στον στρατό και ήταν κυβερνήτης στο σύνταγμα των Γάλλων Φυλάκων κατά την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης.
Στις 5 Πλυβιόζ του έτους ΧΙΙ έγινε πρόεδρος του Εκλογικού Συλλόγου του διαμερίσματος της Βανδέας, ενώ στις 1 Φλορεάλ του έτους XII έγινε συντηρητής της Συγκλήτου. Έγινε μέλος της Λεγεώνας της Τιμής στις 25 Πραιριάλ.
Ο Ναπολέων Α΄ τον έκανε συγκλητικό της Αμιένης στις 16 Μαρτίου 1806. Έγινε κόμης της αυτοκρατορίας στις 6 Ιουνίου 1808.
Το 1810 έγινε μέλος του συμβουλίου διοίκησης της Συγκλήτου συντήρησης, ιππότης τιμής της αυτοκράτειρας Μαρίας Λουίζας και έλαβε τον μεγαλόσταυρο του τάγματος της Πιστότητος (στις 24 Φεβρουαρίου). Στις 30 Ιουνίου 1811 έγινε ανώτερος αξιωματικός της Λεγεώνος της Τιμής.
Κατά την Παλινόρθωση των Βουρβόνων, ο Λουδοβίκος ΙΗ΄ πρόσθεσε στις τιμές που είχε λάβει ο Κλωντ υπό τον Ναπολέοντα Α΄ , αυτήν του Ομοτίμου της Γαλλίας στις 4 Ιουνίου 1814. Στην δίκη του στρατηγού Νε, ο Κλωντ ψήφισε για τον θάνατό του.